marja de vries
De Hele Olifant - nieuwsbrief - juli 2022
Als ons leven in lijn is met de universele wetmatigheden, functioneert het optimaal, komt het overeen met wie we in essentie zijn, is het in balans en harmonie met het grotere geheel en draagt het bij aan het welzijn van alle mensen en al het leven.
‘Samenlevingen in Balans’ is de term waarmee ik verwijs naar samenlevingen waarvoor geldt dat inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur.
Lieve mensen,
Dit is een mijn zomer nieuwsbrief met het laatse nieuws rond een mijn werk: mijn twee boeken De Hele Olifant in Beeld en Samenlevingen in Balans, de vorderingen van het werk aan mijn volgende boek(en), mijn streven bij te dragen aan meer bekendheid rond de universele wetmatigheden, wat allemaal begon met mijn intentie om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, zodat het overeenkomt met wie we in essentie zijn. En dit alles op zo’n manier dat het bijdraagt aan het welzijn van alle mensen en de Natuur wereldwijd, niet alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.
In deze nieuwsbrief:
In deze nieuwsbrief schrijf ik kort iets over de reacties op de podcast van Jorn Luka die vanaf 19 mei online is. Daarnaast schrijf ik over een wens van mij, over een bijzondere ontmoeting met iemand met de naam Naropa, die mijn boeken heeft gelezen en vervolgens contact met me opnam, over hoe ons beider werk elkaar prachtig lijkt aan te vullen, over de bijzondere gevolgen van deze ontmoeting en over wat ik zoal van hem leerde.
De podcast van Jorn Luka
Al meer dan 100.000 kijkers
Zoals ik in mijn extra, heel korte nieuwsbrief van mei liet weten, is sinds 19 mei de podcast met het interview van Jorn Luka met mij online. De podcast van zijn zeer goed bekeken Truemanshow - alles bij elkaar meer dan 2 uur waarin vooral De Hele Olifant in Beeld aan bod komt) is inmiddels op YouTube ((3) The Trueman Show #73 Marja de Vries - YouTube ) al meer dan 58.000 keer bekeken en volgens Jorn zijn er met de kijkcijfers op zijn eigen website (The Trueman Show - Jorn Luka) er bij, al meer dan 100.000 kijkers.
Prachtige reacties van kijkers
Ik heb veel mooie reacties ontvangen: mensen laten me weten dat ze van de podcast hebben genoten, er blij van worden, er mee resoneren en dat ik het voor hen zo duidelijk, helder en doorleeft uitleg, dat het hen innerlijk heeft geraakt en aangemoedigd om zelf ook dieper naar binnen te gaan en zelfs heeft het mensen geïnspireerd tot bepaalde acties. Mensen bedanken me ook voor mijn doorzettingsvermogen en mijn voorbeeld om door te gaan en mijn eigen pad te volgen. Dat is allemaal hartverwarmend en fijn, na bijna 20 jaar werken aan mijn bijdrage via mijn boeken. Waar ikzelf het meest blij van wordt is dat de podcast, en daarmee mijn boeken, mensen hebben geïnspireerd.
Verkoopcijfers
Het feit dat de podcast door zoveel mensen is bekeken heeft natuurlijk ook bijgedragen aan nog meer bekendheid van mijn twee boeken en dat wordt weerspiegeld in de verkoopcijfers van mijn boeken. Sinds de podcast online is zijn er van De Hele Olifant in Beeld zo'n 400 exemplaren meer verkocht dan normaal van de papieren versie, plus nog eens 150 e-books, dus dat zijn in totaal zo'n 550 extra en van Samenlevingen in Balans zijn er ruim 170 extra papieren boeken verkocht plus 45 e-books, dus samen 220 boeken meer. Als we de verkoopcijfers van beide boeken bij elkaar optellen zijn dat in totaal maar liefst 770 boeken extra!
Nieuwe aanmeldingen voor mijn nieuwsbrief en nieuwe uitnodigingen
Ook zijn er veel nieuwe aanmeldingen voor mijn nieuwsbrief. Lange tijd ging deze nieuwsbrief naar zo’n 1300-1340 geïnteresseerde mensen, maar deze nieuwsbrief gaat nu naar ruim 1570 mensen. Verder heb ik tit mijn vreugde ook weer een paar nieuwe uitnodigingen voor presentaties ontvangen. Eén daarvan is al volgende week, want 8 juli ga ik naar Noord Friesland om daar over De Hele Olifant in Beeld een presentatie te geven. (Zie voor de details de Agenda onderaan deze nieuwsbrief.) Verder ben ik eind augustus uitgenodigd om naar België te komen (dat is voor een besloten bijeenkomst). Een paar andere uitnodigingen naar aanleiding van de podcast zullen na de zomervakantie zijn, maar daarvan zijn de details op dit moment nog niet helemaal uitgekristalliseerd. Zodra ook die uitnodigingen rond zijn, zullen ze op de Agenda op mijn website staan en natuurlijk in mijn volgende nieuwsbrief.
Eigen Bitchute kanaal
Terwijl dit allemaal speelde, liet iemand me weten dat de links naar mijn presentaties op Bitchute (de ‘5G presentatie’ en de presentatie over 'De Sophia mythe, wetiko en organseren zoals het leven zich organiseert') helaas niet meer werkten. Mijn excuses daarvoor. Ik ben uit gaan zoeken waardoor dat kwam en inmiddels is het probleem opgelost doordat ik nu een eigen Bitchute kanaal heb. Nu kunnen daar deze twee video's weer bekeken worden: Informatieavond over 5G en De Sophia presentatie.
Een uitnodiging voor een ontmoeting met Naropa
En dan het verhaal over een wens van mij en een bijzondere ontmoeting met Naropa met indrukwekkende gevolgen. Begin dit jaar had ik twee wensen voor dit komende jaar: een was heel praktisch, namelijk een groentetuintje, de andere wens was een diepe zielenwens: vaker de Liefde ervaren die ik (en alles en iedereen) zoals de Wet van Eenheid stelt, in essentie ben. Deze wens was geïnspireerd door een persoonlijke ervaring die ik vorig jaar had: een kostbaar moment waarop ik, zij het heel kort, tot mijn verrassing en zonder dat ik daar op dat moment iets bewust voor deed, ervoer dat ik inderdaad Liefde was. Het gewenste groentetuintje verscheen in april (50 vierkante meter) slechts een paar honderd meter van mijn huis vandaan. Een paar maanden geleden ontving ik een bijzonder mailtje dat een link leek te hebben met mijn tweede wens...
Een verrassend mailtje
Ik kreeg een mailtje van iemand, die me vertelde dat hij mijn boeken met veel interesse had gelezen. Zulke mailtjes krijg ik vaker en dat waardeer ik zeer. Maar in dit mailtje stond ook, dat hij vervolgens mijn boeken onder de aandacht had gebracht van iemand met de naam Naropa, ‘die onder andere satsangs en vipassanaretraites geeft in binnen- en buitenland’. Naropa las ook mijn beide boeken en de mail vertelde me, dat hij daar resonantie mee ervoer. Aanvankelijk vond ik dat niet zo verrassend, omdat ik heb getracht om in mijn boeken de universele waarheid zo dicht mogelijk te benaderen met als gevolg dat iedereen, die ook contact heeft met die universele waarheid, zal ervaren dat zijn of haar inzichten in grote lijnen samenvallen met wat ik heb geschreven. Maar dit mailtje ging verder met te vertellen dat er in het werk van Naropa – van wie ik nog nooit had gehoord - niet alleen over wordt gesproken, maar dat het zodanig wordt overgedragen dat mensen meteen de directe beleving van het gesprokene ervaren.
Geen leer of dogma
Dat laatste vond ik erg interessant, want ik was benieuwd of dat inderdaad - in de taal van de metafoor van ‘de Landkaart van de Burcht en de Rivier’ zoals ik die in mijn boek Samenlevingen in Balans beschrijf – verwees naar de transformatie van bewustzijn ‘van de burcht naar de rivier’, zodat onze natuurlijke staat van zijn weer onze gewone staat van bewustzijn kan worden. Bovendien las ik in het mailtje, dat Naropa me zou willen ontmoeten met het idee dat een ontmoeting ‘iets teweeg zou kunnen brengen wat ondersteunend is voor de planeet en alles wat leeft.’ Dat vond ik bijzonder en toen ik vervolgens op zijn website (www.naropa.eu ) keek, las ik daar onder andere dat hij geen leer of dogma verkondigt of een spirituele stroming vertegenwoordigt. Dat laatste sprak me ook aan, dus ben ik op de uitnodiging ingegaan. Bovendien heb ik hem gevraagd of hij misschien een korte tekst zou willen schrijven voor mijn verzameling van reacties van lezers en lezeressen op mijn website. Dat deed hij nog diezelfde dag en daarin schrijft hij ander andere: “Na het lezen [van mijn boeken] volgt het leven om de samenlevingen weer Hart te geven en hiermee een universeel bewustzijn te ontwikkelen waarin ons volle potentieel kan worden ontwikkeld." En dat “mijn boeken een aanvulling zijn op zijn werk met mensen die tot Liefde (willen) komen.” Dat alles klonk niet alleen veel belovend, maar riep bij mij ook de vraag op of dit alles mogelijk ook te maken had met mijn tweede wens…
Satsangs
Het voorstel voor de ontmoeting was dat ik een satsang van Naropa in de Soefi Tempel in Katwijk aan Zee bij zou wonen met na afloop een persoonlijke ontmoeting met hem. Ik was benieuwd. Ik had nog nooit een satsang bijgewoond en wist eigenlijk niet wat dat was. Naropa schrijft op zijn website dat een satsang een ceremoniële viering is in dienst van de waarheid: “Luister naar me, precies zoals je naar muziek luistert, of naar de regen. Interpreteer me niet, probeer me ook niet te begrijpen. Deze muziek van bezieling, de spontane woorden, halen je uit het denken en voeren je een andere dimensie binnen; de dimensie van je originele en ongevormde Realiteit.” Net zoals muziek je mee kan voeren naar vervoering en stilte, brengt satsang je in verbinding met de essentie, schrijft hij. “Soms is dat pijnlijk en confronterend, dan weer moeiteloos en vreugdevol. Vanuit de persona bezien is het een operatie. Vanuit bewustzijn een verademing.” Hij schrijft ook dat een satsang het bijeenkomen is in het Veld van Bewustzijn en Liefde van een ontwaakte, maar aanvankelijk viel dat kwartje bij mij niet direct. Pas later realiseerde ik me wat dit eigenlijk betekent, namelijk aanwezig zijn in het achterliggend veld van Universeel Bewustzijn, Licht en Liefde, dat de Wet van Eenheid beschrijft als het achterliggend veld dat alles met al het andere verbindt en waaruit alles voortkomt.
Mijn eerste satsang
Kortom, ik heb de uitnodiging aangenomen en afgelopen Pinksterzondag heb ik inderdaad een satsang van Naropa bij gewoond. We waren met zo’n 70 mensen in de Soefi Tempel. De satsang begon met prachtige live muziek van de mantramuziekgroep Savituriya. Zij begonnen zachtjes een mantra te zingen die op een gegeven moment iedereen meezong. Daarna nam er achtereenvolgens vijf keer iemand plaats op een speciaal plekje tegenover de plek waar Naropa zat en deelde iets wezenlijks over haar persoonlijke leven, waar Naropa vervolgens met aandacht op reageerde. De bijeenkomt werd afgesloten met een prachtige mantra, waarvan ik later hoorde dat dat de Gayatri mantra was. Alles bij elkaar was het mooi.
Geen leraar, meester, guru of gids
Toch was ik ook nog enigszins gereserveerd, onder andere omdat ik wat tijd nodig had om duidelijk te krijgen of dit alles en de aansluitende ontmoeting met hem werkelijk goed, waar en kloppend voor mij voelde. Zo worstelde ik bijvoorbeeld met de vraag of Naropa een guru was, want eigenlijk heb ik helemaal niets met guru’s, omdat ik het juist erg belangrijk vind om in de allereerste plaats trouw te zijn aan mezelf en om mijn eigen innerlijke autoriteit en innerlijke leiding te volgen, in plaats van dat uit handen te geven aan een guru als een externe autoriteit. Althans, dat laatste was het idee dat ik van een guru had. Naropa legde me rustig uit dat mijn idee van een guru niet juist was, maar dat er inderdaad veel verwarring bestaat over het idee van een guru – de term guru betekent volgens hem ‘van duisternis naar licht’ en ‘de dood van het onware en pijnlijke’. Maar hij zei ook – tot mijn geruststelling - dat hij er in ieder geval niet op uit is om iemands guru te worden. “Ik ben geen leraar, meester, guru of gids. Mensen kunnen niet goed om gaan met deze definities en het schept meer verwarring dan dat het iets verduidelijkt. De woorden zijn zo besmet geraakt. Eigenlijk alle woorden.” Tegelijkertijd vertelde hij dat het wel zo is, dat in contact met hem of in aanwezigheid van hem het innerlijk transformatieproces gewoon veel sneller verloopt… Daarover straks meer.
Wel een dangerous friend
Hij beschrijft zichzelf niet als een autoriteit, maar liever als een vriend, omdat we – in lijn met de Wet van Eenheid - in essentie allemaal hetzelfde zijn: Universeel Bewustzijn en Liefde. Maar hij is wel een bijzonder soort vriend, want hij noemt zichzelf een ‘dangerous friend’, en daarmee verwijst hij naar het feit dat hij als een spiegel ‘gevaarlijk’ is voor dat wat niet waar is, voor dat waar we ons aan vast klampen, onze onbewuste overtuigingen, overlevingsstrategieën, ons ego en onze nog niet verwerkte pijn en dat contact met hem een uitnodiging is om dat op te schonen. Dat zou betekenen dat hij ‘gevaarlijk’ is voor precies die zaken die ik in mijn boek Samenlevingen in Balans noem als dat wat we, ongeacht welk pad we kiezen om van de burcht weer terug te keren naar onze natuurlijke staat van balans bij de rivier, vroeg of laat onderweg als obstakels tegen zullen komen. Dus dat klinkt veelbelovend.
Samenwerking
Hoewel ik boeken heb geschreven over de waarheid, en daarbij innerlijk in staat was om te voelen of iets waar was of niet, en ik steeds meer begrijp over hoe ik dat alles in mijn leven kan integreren, is de waarheid zijn en in ieder moment kunnen leven nog heel iets anders. In een video interview op zijn website zegt Naropa: “Het begrijpen van de waarheid is niet de waarheid zijn. Voor mij is het essentieel om de waarheid te belichamen, niet alleen om de waarheid te begrijpen of om de waarheid te zien, maar om de waarheid te leven. Dat betekent dat het is ingebed en belichaamd in de vorm. En dat betekent totaliteit. In het geheel geen conflicten.” Ook dat maakte me nieuwsgierig helemaal in combinatie met het feit dat het uitgangspunt voor onze samenwerking was, dat ons samenzijn iets in werking brengt, wat ons beide weer verrijking of verruiming brengt. Om te beginnen nodigde Naropa me uit om op 16 september in de Soefi Tempel in Katwijk aan Zee, dus daar waar hij zijn satsangs geeft, over mijn boek Samenlevingen in Balans te komen vertellen (zie voor de details de Agenda onderaan de nieuwsbrief). Bovendien heeft hij me uitgenodigd om deze zomer naar Trimurti, zijn centrum in Tsjechië (www.trimurti.cz), te komen om daar voor een internationaal publiek over mijn boek De Hele Olifant in Beeld in het Engels (‘The Whole Elephant Revealed’) te vertellen.
Het Veld van Liefde en ‘innerlijke satsangs’
Maar daar bleef het niet bij, want dat in contact met hem of in aanwezigheid van hem het innerlijk transformatieproces veel sneller verloopt, kan ikzelf inmiddels na een paar intense weken volop beamen. Zo stelde ik in de dagen na de satsang en mijn ontmoeting met Naropa allereerst vast, dat er inderdaad nog niet geheelde aspecten in mij waren aangeraakt, die nu mijn aandacht vroegen. Maar wat ik tegelijkertijd ook ontdekte was iets prachtigs over dat Veld van Liefde waarin ik tijdens de satsang met Naropa als het ware in ondergedompeld was: toen ik thuis mijn blik naar binnen keerde om aandacht te geven aan de aangeraakte ongeheelde aspecten in mij, merkte ik tot mijn verrassing, dat ik bijna als vanzelf opnieuw in dat Veld van Liefde kon stappen en dat kon gebruiken om daar als het ware ‘innerlijke satsangs’ te doen, en tot mijn verrassing regelmatig zelfs inclusief de aanwezigheid van Naropa.
We zijn toch allemaal overal
Toen ik Naropa daar naar vroeg zei hij: we zijn toch allemaal overal? En ja, dat is wat de universele wetten duidelijk maken: Inzicht in de Wet van Eenheid stelt dat dat veld van universeel bewustzijn, licht en liefde, dat de essentie is van iedereen, onbegrensd is, ook wat betreft plaats en dat het alles en iedereen met elkaar verbindt op het niveau van de werkelijkheid voorbij ruimte en tijd. Het ‘enige’ wat ik tijdens mijn innerlijke sessies hoef te doen is opnieuw contact maken met dat Veld van Liefde, waarin ik vervolgens mijn innerlijke werk kan doen, met onder andere als resultaat van het veel sneller gaat. Of anders gezegd, waardoor mijn healingsproces in een soort stroomversnelling is geraakt, waarin ik me kan laten meenemen.
Opnieuw naar een satsang
Nadat ik diverse prachtige ervaringen had gehad met zulke ‘innerlijke satsangs’, waarover ik bijna dagelijks met hem mailde, en vaststelde dat de relatief korte tijd dat ik nu contact met hem heb een enorm sterk helend effect op me heeft gehad op een manier zoals ik dat nog nooit heb meegemaakt, ben ik twee weken na de eerste satsang nog een keer naar een satsang van Naropa geweest. Enerzijds was dat een soort reality-check na die bijzondere 'innerlijke satsangs', en anderzijds omdat ik me realiseerde, dat ik me tijdens die eerste satsang in feite niet helemaal had opengesteld. Nu ik ook beter begreep wat de bedoeling was, nam ik tijdens deze voor mij tweede 'uiterlijke satsang' de Liefde waar, die Naropa daar ter plekke voor iedereen had en stelde ik vast er inderdaad door hingen-in-Balans er drie aspecten van de cultuur onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn: het wereldbeeld, de organisatievorm en de staat van bewustzijn die in diecultuur beschouwd wordt als de normale staat van zijn. Deze drie zaken vragen alle drie om transformatie: van het materialistische wereldbeeld naar een holistisch wereldbeeld, van hiërarchische organisatie naar egalitaire organisatie en van de staat van permanente onbalans, die we in onze Westerse cultuur beschouwen als de normale staat van zijn naar onze natuurlijke staat van balans. Ik schrijf ook dat bij deze transformatie de transformatie van bewustzijn primair is. Dat wilzeggen zonder deze transformatie van bewustzijn zal het niet gaan lukken.
De mogelijke functie van Naropa
En het is precies het bijdragen aan dit transformatieproces dat Naropa als zijn mogelijke functie ziet: “… dit is mogelijk mijn functie: mensen helpen om te zien wie ze werkelijk zijn zonder een beeld te hebben hoe dat zal zijn, omdat dat beeld alweer in de weg zal staan,” legt hij uit in een video interview op zijn website. “Hier geef ik alles voor: dat mensen geïnspireerd zijn en wakker worden en ik hecht niet aan het resultaat. Ik weet dat het werkt, omdat ik het zie werken in mensen. Ik zie ook de weerstand.” Anders gezegd, hij moedigt graag eenieder aan om tot innerlijke en uiterlijke bloei te komen. In de 14 jaar dat hij satsang bijeenkomsten geeft is het hem echter ook duidelijk geworden dat weerstand een grote en bepalende factor is in het leven van mensen. “Ook al komen mensen naar retraites en satsangs, dat wil nog niet zeggen dat ze echt bevrijd willen worden van hun mind/ego/identificatie/pijn. Sterker nog: de meeste mensen haken af wanneer het begint te werken.”
Zelfrealisatie en verlicht zijn
Mijn ervaringen met Naropa maakten me nieuwsgierig naar zijn achtergrond. In het hier boven genoemde video interview vertelt hij hoe hij eerst een staat van Zelfrealisatie bereikte en vervolgens ontdekte dat er nog een sprong daarna mogelijk was naar een staat die hij Verlichting noemt. “Zelfrealisatie betekent dat je jezelf niet meer hoeft te oefenen om I-Am-ness [Zijn] te realiseren. De aanwezigheid die je bent, het bewustzijn dat je bent – buiten de tijd – is nooit meer buiten je waarneming. Het is er voortdurend en je hoeft daar niets voor te doen. Dus I-Am-ness is je adem, I-Am-Ness is er iedere seconde van je dag en alles komt daar uit voort, uit het centrum,” legt hij uit. “Dus eerst is er het zijn, zuiver gewaar zijn, maar daar zit nog steeds een aspect van ik in of, zoals ze in India zeggen, gerealiseerde Atman [Hoger Zelf]. En het is prachtig, omdat het Zelf realiseren, Atman realiseren, betekent dat je helder bent, je bent niet meer verdeeld, je bent niet meer verward, je bent in dit Zijn.” Realisatie betekent o.a. dat er gewoon niks meer tegen gehouden wordt, zo licht hij dat toe. “Dus als het leven tranen brengt of blijdschap, dan is dat wat er is en daar heb je geen enkel verhaal bij.”
Van Realisatie naar Verlichting
“Dan is er na Zelfrealisatie een andere kwantumsprong mogelijk en dat is wat ik Verlichting noem: je gaat zelfs voorbij het idee van Zelf, “ vervolgt hij. “Ik zou het willen beschrijven als dat wanneer je jarenlang diep ingebed bent in Zijn – niet slechts als een verklaring, maar in je werkelijkheid en je realiteit en je leeft het niet alleen in meditatie maar ook in je relatie, met je kinderen, in je baan…” dan kan die kwantumsprong plaatsvinden. “Het kan gebeuren - zonder dat je iets doet - dat ook het Zelf explodeert, dat de zeepbel van het Zelf er plotseling niet meer is. En hoe we ons dat realiseren, hoe we dat in feite ervaren, is dat Liefde begint te stralen. Dus Liefde heeft niets te maken met je liefdevol en vriendelijk te gedragen naar mensen, maar wanneer je werkelijk het Zelf binnengaat en boven het Zelf uitstijgt, dan begint Liefde te stralen en dat is wat ik Verlichting noem. Dit wordt de Grote Overgave genoemd of de Grote Dood. En dat geeft zo’n ongelooflijke vervulling.” (zie voor meer over de beschrijving van zijn transformatieproces).
Verlichting is permanent in de staat van Liefde verkeren
Maar tegelijkertijd benadrukt Naropa, dat hij nu niet als een verlichte rondloopt, en dat hij niet zo van die termen houdt. In plaats daarvan zegt hij, “Verlichting is permanent in de staat van Liefde verkeren. Wakker zijn. Dus niet alleen dat soms ervaren, maar wanneer je herenigd bent met de essentie, dan wordt de Liefde wakker en DAT leeft je. Het Hart in ons wil dit realiseren en leven. Ik heb nog nooit een hart horen zeggen dat dit niet haar ultieme (of liever intieme) weg is. We zijn het zo massaal vergeten dat we in onze armoede kleine successen wensen. Maar ons hart is onbegrensd in haar potentie (de eerste universele wet) en onze potentie is onbegrensd Bewustzijn en Liefde zonder object en oorzaak.” Het juiste taalgebruik is hier van belang, want zo legt hij het aan mij uit: dit betekent dat het niet iemand is die verlicht is, want in deze staat is niet iemand. Deze staat “Is niemand. Is egoloos en zelfloos. Een verlichte is een bevrijde ziel. Een verlichte is één met the Great Spirit en is hier een individuele of nog beter een unieke uitdrukking van.” Met andere woorden, een verlichte is geen persoon (van het Latijnse woord persona dat masker betekent], er is geen masker meer en het is egoloos.
We zijn dus Liefde. Vergeten Liefde
In het artikel ‘Over progressie en rijpheid’ op zijn website legt Naropa dit – in lijn met de universele wetten - ook nog op een andere manier uit: “Voordat er een manifestatie was (van het universum), was er alleen maar lege ruimte en het is en blijft één van de grootste mysteries hoe vanuit de lege ruimte er een heel universum, inclusief mens, dier, plant en alle materiële vormen, zoals wij die kennen, ontstonden en ontstaan. En zo zitten wij in ook in elkaar: wij zijn lege ruimte waar vanuit manifestatie ontstaat. Als we uiteindelijk oplossen in die lege ruimte zijn we weer één met de bron en het is een wetmatigheid dat vereenzelviging met die lege ruimte een uitwerking heeft op ons mens zijn. Vanuit ons hart stoomt liefde. Deze liefde behoort niemand toe. Andere kwaliteiten groeien daaruit voort: compassie, intelligentie, inzicht, onbaatzuchtigheid.” En daar voegt hij aan toe: “… let vooral op het volgende: dit zijn geen gecultiveerde beginselen. Alles wat gecultiveerd is, waar de religies over spreken, is alleen maar een surrogaat van het origineel. Zo gauw we deze principes vanuit ons ik-bewustzijn cultiveren, maken we er een karikatuur van.” We zijn dus Liefde, maar in Samenlevingen-uit-Balans zijn we vergeten dat we Liefde zijn en zodoende zijn we in surrogaat behoeften terecht gekomen en in relaties die gebaseerd zijn op het bevredigen van de behoeftes. “Maar nooit zullen die ons tot vervulling brengen.”
Het guru-principe is de Wet van Liefde
Terwijl Naropa er dus niet op uit is om iemands guru te worden, gebruikt hij wel de term ‘guru-principe’, dat verwijst naar wat er gebeurt als iemand met een ontwaakte, zoals hij, in verbinding komt en het ontwaken zich op de meest natuurlijke en snelle (intense) manier voltrekt. Het (onpersoonlijke) guru-principe is volgens hem “een autonoom proces. Het is zelfs zonder motivatie of intentie; het werkt gewoon zo”. In eerste instantie begreep ik niet helemaal wat hij daarmee bedoelde, en zat mijn weerstand voor het woord guru me nog enigszins in de weg. Maar inmiddels begrijp ik dat hij daarmee in feite gewoon verwijst naar wat ik in De Hele Olifant in Beeld (als een onderdeel van de Wet van Trilling) beschrijf als de Wet van Liefde! Namelijk dat hogere trillingen lagere trillingen kunnen transformeren en dat dat niet andersom geldt.
Het opent alles in ons
Op basis van inzicht in de Wet van Liefde begrijp ik nu beter wat hij beschrijft, dat er in contact met hem gebeurt: “Als je je daarvoor openstelt gaat de leegte, liefde, energie van die ontwaakte het werk doen. Dit opent alles in ons. Alles wat gezien en losgelaten dient te worden, maar het opent ook het vermogen om die onbegrensde liefde in onze menselijke vorm te kunnen dragen. (…) Deze hartsverbinding met een ontwaakte brengt inzichten en transformaties gaande waar we geen vermoeden van hadden.” Met andere woorden, alle angsten en verborgen pijnen worden blootgelegd en verbrand. “Het verbrandt dus alles waar je je aan vast klampt. Je afhankelijkheid en onafhankelijkheid, je angst, je verlangen, je verhalen, je mind, je wereld. Ik noem dit het guru- principe. Dit is voorbij het persoonlijke (…) en de werking van dit principe werkt bevrijdend.” Kortom, op basis van inzicht in de Wet van Liefde begrijp ik nu beter wat er in het contact met Naropa gebeurt: in dat contact is de Wet van Liefde werkzaam, en daarom beschrijft hij het als een autonoom proces.
Geen toverformule
Maar de werking van de Wet van Liefde is niet slechts een toverformule: in een ontmoeting met Naropa wordt er van alles aangeraakt wat nog getransformeerd wil worden, maar dat transformatieproces moeten we in feite wel zelf doen, of liever, dat vraagt van ons om daar niet voor weg te lopen en om daar geen weerstand aan te blijven geven, zodat we los kunnen laten wat losgelaten wil worden. Als dat laatste lukt, dat loslaten, dan zorgt het contact met hem ervoor dat het transformatieproces sneller verloopt en kunnen we in een stroomversnelling terecht komen.
Het Principe van Harmonische Resonantie
Echter als ons dat loslaten niet lukt, of wanneer iemand niet de bereidheid heeft om het innerlijk werk te doen - veel mensen willen wel de ‘pieken’ van het leven, ze willen zich goed voelen, maar niet de ‘dalen’ en innerlijk werk is niet altijd aangenaam - verandert er uiteindelijk niet echt veel, omdat we ondanks het contact dat wat losgelaten wil worden vasthouden. Dus in dat laatste geval ervaren we mogelijk wel tijdelijk door contact met hem hogere frequenties door de werking van het Principe van Harmonische Resonantie – gelijke of bijna gelijke frequenties hebben de neiging om met elkaar mee te gaan trillen, omdat trillingen die met elkaar in fase zijn elkaar versterken zodat het minder energie kost en energie altijd de weg van de minste weerstand volgt - maar dat is niet blijvend, zolang we aspecten in ons met lagere trillingen nog blijven vasthouden (bv. angst of pijn). Dus als we in het Veld van Liefde zitten en er daardoor issues naar boven komen, maar we daar niet aan werken, is de energie na een paar dagen uitgewerkt en zullen we weer terugkeren naar die frequenties van nog niet losgelaten aspecten in ons.
Kenmerken van progressie bij het transformatieproces
Naropa legt uit dat terwijl de innerlijke transformatie deel uit maakt van de evolutie van de mens op weg naar liefde, authenticiteit en vrijheid, en naar de mooiste en waardigste expressie van onszelf, deze transformatie voor iedereen weer anders verloopt en dat ook het uiteindelijke resultaat voor iedereen anders is. Ik noem in mijn boek Samenlevingen in Balans de obstakels die we, ongeacht welk pad we kiezen om van de burcht weer terug te keren naar de rivier: ons herinneren wie we werkelijk zijn, moed verzamelen en het ego uit de macht zetten; loslaten van persoonlijke overtuigingen en helen van persoonlijke trauma’s; het vrouwelijke aspect en de universele wetten in het collectief onderbewustzijn opnieuw omarmen. Naropa noemt in zijn artikel ‘Over progressie en rijpheid’ een aantal kenmerken van vooruitgang bij dit transformatieproces:
Niet meer projecteren
Eén aspect van vooruitgang is hoe we met mensen omgaan en in hoeverre we de verantwoordelijkheid nemen voor datgene wat er met ons, in relatie tot anderen, gebeurt. Met name in hoeverre we nog aspecten van onszelf op andere mensen projecteren. Hij legt uit dat als we iets, wat dan ook, op iemand projecteren, dat we dan niet zien wat is en dan zien we onszelf ook niet. “Je vervormt dat wat er plaats vindt tussen jou en de ander zo sterk, dat je alleen nog maar vanuit vernauwing, vanuit verkramping, waar je projectie uit voortkomt, reageert.” Als je daarentegen niet meer projecteert, vervorm je niet meer. Door innerlijk opschonen wordt het mogelijk om elkaar te ontmoeten in wat we zijn.
Geen persoonlijkheid met een identiteit meer
Een ander aspect van vooruitgang is dat we onszelf niet langer zien als een persoonlijkheid met een identiteit. In het artikel legt Naropa uit dat als we onszelf zien als een persoonlijkheid met een identiteit, we andere mensen ook als een persoon met een identiteit zien. De persoon is niet wie we zijn, maar het product van overlevingsenergie. “Vanuit die hoedanigheid vind je vervolgens van alles van andere personen: je vindt ze aardig of niet aardig, je vindt ze leuk of vervelend en ze moeten uiteraard aan allerlei verwachtingen, die jij over hen hebt, voldoen.” Als de ander zich niet overeenkomstig ons geconditioneerde wereld- en mensbeeld gedraagt, zijn we al snel geneigd te vinden dat er het een en ander mis is met die ander. Hetzelfde geldt voor als we rekening gaan houden met mogelijke reacties van anderen: “dan ben je al voorgeprogrammeerd en je gedrag wat daaruit voortkomt is dan geconditioneerd.” Een andere manier om dat te zeggen is dat onze persoon onze structuur is, maar niet onze natuur. Daarom is het belangrijk om onderscheid te kunnen maken tussen wat onze natuur is (dus wie we in essentie zijn) en wat onze structuur is (die persoon) en dat is lastig, omdat we vertrouwder zijn met onze structuur dan met onze natuur.
Geen conditionering meer
Een kenmerk van de rijpe mens is, zo stelt Naropa, dat hij/zij niet meer geconditioneerd is. En dat begint vanuit het besef dat we geconditioneerd zijn. De rijpe mens gaat niet uit van mogelijke reacties van anderen. Dat wat je vroeger belangrijk vond vanuit je persoon zijn, bijvoorbeeld dat iemand je aardig of leuk vond, dat ebt weg. Wanneer je geen identiteit meer hebt, ben je vrij van jezelf en de denkbeeldige anderen. “De mens die echt in verbinding is met de ander, dus niet met de geconditioneerde structuur van de ander maar met zijn/haar natuur, is uiteraard afgestemd op de ander.” Dat wil niet zeggen dat we dan niet met iemand zouden kunnen botsen, legt hij uit, “want in de afstemming kan het gebeuren dat je stuit op de geconditioneerde structuur van de ander, want die blijft van alles projecteren.” Daarom vraagt het oefening om in zo’n geval in je essentie te blijven. “Het is een continue zelfherinnering om daar te zijn, waar het stil en tegenwoordig is in jou. En het is ook heel eerlijk als je ziet dat dat nog niet altijd je actualiteit is.”
In onze natuurlijke staat zijn we – in lijn met de Wet van Trilling – allemaal uniek
Vanuit het ego perspectief - en dus vanuit wat ik beschrijf als de staat van permanente onbalans - denken we misschien dat we allemaal uniek zijn, maar Naropa wijst er op dat dat niet zo is: “… mensen die geconditioneerd zijn lijken allemaal op elkaar. Ze kijken naar elkaar, omdat ze niet weten wie ze zijn en vervolgens gaan ze elkaar imiteren. Ze blinken allemaal uit in middelmatigheid.” De mens die wakker is, daarentegen “imiteert helemaal niemand, die volgt nooit iemand; die is in verbinding met het Leven, die is in verbinding met het innerlijke licht.” Hier is er sprake van “ongeconditioneerde energie, waardoor je creatief en uniek bent, je bent in je meest volledige glorie.” Dus terwijl we allemaal hetzelfde ontwerp hebben bij de realisatie van wie we werkelijk zijn – universeel bewustzijn en liefde, zoals de Wet van Eenheid laat weten – is het niet zo dat een ieder die 'thuis is gekomen' zich op dezelfde manier manifesteert. Het is zelfs andersom: “de manier waarop we zijn als dit wordt onthuld is voor iedereen verschillend.”
Groeien in alertheid
Er is alertheid voor nodig om door te hebben dat we gewend zijn om als een robot, een automaat te reageren. Dus groeien in bewustzijn, in alertheid is ook een teken van rijping, van volwassenheid. Wanneer we alert zijn, ontdekken we de vreugde van het bestaan. En, zo legt hij uit, dat betekent ook dat we steeds intiemer worden met het leven, intiemer met het Hart, intiemer met onze essentie, intiemer met het Zelf. En hoe intiemer we zijn met het Zelf, hoe minder intiem je bent met het onwezenlijke. “Het gaat erom dat we steeds meer besef krijgen wat onze essentie is, hoe het is om thuis te zijn en om daar totaal ontspannen vanuit te leven. We hoeven ons dat niet krampachtig te herinneren,” schrijft hij, “want het is namelijk onze natuurlijke staat. Het is alleen zo dat we wat inspanning moeten verrichten om uit de onnatuurlijke staat te komen.”
Onverstoorbaar versus onverschillig
Een ander aspect van vooruitgang dat hij noemt is onverstoorbaarheid. Hoe dieper we tegenwoordig zijn, hoe meer we onverstoorbaar zijn. En, zo benadrukt hij, “dat is niet hetzelfde als onverschillig zijn, als ‘het kan me allemaal niet schelen wat ze van me vinden’, dat heeft er niets mee te maken, want je sensitiviteit neemt juist toe als je thuis bent. Je sensitiviteit neem toe, gelijktijdig met de onverstoorbaarheid. En dat is een enorme kracht, omdat je de ander dan heel diep kan invoelen/inleven en er is geen afwijzing naar die ander toe.” In deze uitleg van Naropa kunnen we het herstel van de innerlijke balans herkennen, waarover de Wet van Dynamische Balans spreekt: de balans tussen het mannelijke en vrouwelijke dat opnieuw aanwezig is doordat het vrouwelijke, voelende aspect weer in ere hersteld is. Narpa benadrukt dat onverstoorbaarheid dus niet een houding is, van ‘het deert me niet’. “Iemand kan in de diepste tranen en verdriet zijn wanneer een dierbare overlijdt én onverstoorbaar zijn, maar uiteraard komt het omgekeerde veel vaker voor. Daar moeten we zo op letten, dat we geen plaatjes plakken op realisatie en hoe dat er dan uit zou moeten zien.”
De mate van Liefde die in je wakker wordt
Als een volgend aspect van vooruitgang, noemt Naropa, de mate van liefde die in ons wakker wordt, want “als de natuurlijke staat ontwaakt, wordt liefde wakker”. En met dat begrip liefde verwijst hij niet naar gecultiveerde kwaliteiten of gedragsregels – en dus niet wat ik in Samenlevingen in Balans beschrijf als externe normen – want kwaliteiten die gecultiveerd worden “blijven een kunstmatige façade als er geen aandacht wordt besteed aan het wezen der dingen, als de essentie niet groeit, niet wakker wordt,” zo benadrukt hij. Wanneer we bijvoorbeeld kwaliteiten zoals compassie, generositeit en onbaatzuchtigheid vanuit ons ik-bewustzijn cultiveren, en ze niet door onze essentie worden gedragen – en dus wanneer het geen innerlijke waarden zijn – vallen we, als we door het leven worden uitgedaagd en te maken krijgen met extreme situaties (oorlog/ziekte/overlijden), door de mand. Bovendien is de gecultiveerde versie volgens hem een sta in de weg van zelfrealisatie. Hij legde me ook het belang van ruimte maken in mijn hart uit. “Door ruimte te maken in ons hart maken we ruimte voor compassie. De ruimte kan alles aanvaarden en transformeren. Door pijn naar Liefde te transformeren ontwikkelen we een mildheid, een compassie, omdat we nu het grote geheel zien en zelfs het grote geheel zijn. We zijn niet meer afgescheiden. Pas als we het geheel zien, vallen de oordelen weg.”
Steeds minder ‘ik’ en steeds meer één met het Leven
In feite betreft het innerlijke transformatieproces - in lijn met de Wet van Ritme - een sterven aan het ik, een sterven van dat waar we ons ten onrechte mee hebben geïdentificeerd: “dat wat je niet bent, dat waar je in hebt geïnvesteerd, dat waar je in hebt geloofd, sterft,” om zo ruimte te maken, zodat “je Ware Zelf naar het oppervlak komt en expressief en natuurlijk begint te worden. We weten niet hoe dat zal zijn. We weten niet wat voor soort bloem er in het zaad zit, maar het is anders dan wat de persoon je vertelde en je liet zien.” Dus een ander aspect van de progressie is: “hoe minder ‘ik’ er nog in het systeem leeft, hoe minder verworvenheden, hoe rijper en volwassener je bent. En hoe rijper je bent, hoe minder je nodig hebt. Je hebt niks meer nodig, want je bent vervuld. Je hebt geen liefde en waardering meer nodig van mensen want je bent liefde.”
Liefde als geschenk dat niemands eigendom is
Ik heb Naropa ervaren als kanaal van onvoorwaardelijke liefde. Hij beschrijft die onvoorwaardelijke liefde als een geschenk wat niemands eigendom is. “… wanneer je weet wat liefde is, in de betekenis dat je liefde bent geworden, dan claim je dat niet meer. Dan zeg je niet meer ‘ik weet wat liefde is’, want je beseft juist dat jij compleet verslagen bent door de liefde, door nederigheid, dat je over geen enkele kwaliteit verworvenheid kunt verkrijgen.” Hij voegt daar aan toe dat als je al wat ‘nodig’ hebt, dat dat dan het willen uitdelen en verspreiden van een onuitputtelijke stroom van liefde en wijsheid betreft. “… je bent zo in vreugde wanneer je volledig één bent met het Leven, dat je alleen maar wilt delen. En hoe meer liefde je deelt, hoe groter die wordt, het neemt alleen maar toe. Jij bent Stilte en Expansie.” Als we ons verbinden met het leven en het ik gaat oplossen, dan gaat het leven natuurlijk stromen. En dan is het zo, legt hij uit, dat wat het leven van mij wil veel belangrijker is dan wat ik van het leven wil. Het leven is superieur aan ik. En op een ander moment schrijft hij in een mailtje: Liefde is de grote genezer! En sinds onze ontmoeting kan ik dat helemaal beamen: Sinds onze ontmoeting, wens ik nog meer dat ik zelf ook die Liefde kan zijn en/of daar een kanaal voor kan zijn om daarmee bij te dragen, dus dat is een extra motivatie om nu eerst mijn innerlijk werk te doen, want hoe mooi is een wereld waarin steeds meer mensen, zoals Naropa, een kanaal voor Liefde zijn!
Trimurti
En natuurlijk ben ik benieuwd naar Trimurti waar ik over een maand naar toe ga. Het is een artistiek en spiritueel centrum gelegen in een beschermd natuurreservaat in Tsjechië, dat Naropa en een groep vrienden en bewoners ontwikkelen. Het wordt beschreven als een plek voor innerlijke transformatie en ontwikkeling van ons diepste potentieel: ontwaakt bewustzijn. En als een plek van en voor mensen die willen ontdekken wat het is om authentiek te leven: “In Trimurti wordt de natuurlijke staat geleefd” (zie trimurti en trimurti.cz ). Kortom, ik ben erg benieuwd of en in hoeverre dit overeenkomt met wat ik in Samenlevingen in Balans beschrijf als ‘leven bij de rivier.’ Mogelijk schrijf ik in een volgende nieuwsbrief hier meer over.
Agenda
Op dit moment zijn er twee uitnodigingen voor presentaties is. Mochten er meer uitnodigingen komen, dan is de meest actuele informatie te vinden op de agenda op mijn website.
Vrijdag 8 juli 2022, in Blija, Friesland
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' op uitnodiging van Lichtcirkel Noord Fryslan
|
vanaf 19.00 uur welkom |
Plaats: |
Easterbeintumerdyk 5, Blija (in Noord Friesland) |
Kosten: |
€10,- inclusief koffie/thee |
Aanmelden: |
via een mailtje naar: lichtcirkel@outlook.com |
Meer informatie: |
|
Vrijdag 16 september 2022, in Katwijk aan Zee
Presentatie 'Samenlevingen in Balans' op uitnodiging van Naropa
Programma: |
19.00 uur inloop |
Plaats: |
Soefi Tempel, Zuidduinseweg 5, Katwijk aan Zee |
Kosten: |
€10,- contant te voldoen of overmaken ter plaatse |
Aanmelden: |
is niet nodig |
Meer informatie: |
|
Verder is er voor iedereen de podcast van Jorn Luka:
= Op YouTube: (3) The Trueman Show #73 Marja de Vries - YouTube
= Op de website van Jorn: The Trueman Show - Jorn Luka
En de podcast (alleen geluid) over De Hele Olifant in Beeld
= via Esoterra Podcast Marja de Vries, De Hele Olifant in Beeld, 10 maart 2020
En de andere twee video's:
Mijn 5G presentatie van 5 juli 2020 in de Hanzehof in Zutphen
= op YouTube: Informatieavond over 5G in de Hanzehof te Zutphen
= op Bitchute: Informatieavond over 5G
Mijn Sophia mythe presentatie van 23 oktober 2020
= op Bitchute: De Sophia mythe, wétiko en zelforganisatie
Tot zover het nieuws rond ‘De Hele Olifant in Beeld’, ‘Samenlevingen in Balans’ en mijn verdere werk.
Lieve groetjes,
Marja de Vries