marja de vries

 

Marja de Vries Marja de Vries (1954) studeerde biologie en ecologie en werkte ruim 10 jaar als textielkunstenares. Op zoek naar inzicht in hoe wij als mensen in harmonie met de natuur kunnen leven, bezocht ze verschillende inheemse culturen en ontwikkelde ze haar intuïtieve communicatie met de natuur. Sinds 2003 zet ze zich volledig in om bij te dragen aan een het creëren van een wereld waarin alles en iedereen in harmonie met al het andere kan leven. Omdat de manier waarop we leren en onderwijs vormgeven - samen met opvoeding in het algemeen - hierbij een sleutelrol speelt, richtte ze zich aanvankelijk op de transformatie van leren en onderwijs, zodat het meer in lijn zal zijn met wie wij en onze kinderen in essentie zijn. Als basis hiervoor schreef ze haar eerste boek De Hele Olifant in Beeld dat in 2007 verscheen, dat op basis van universele wetten een holistisch wereldbeeld beschrijft. Het boek werd een bestseller en inmiddels zijn er al meer dan 20.000 exemplaren verkocht, en is het ook in het Engels (The Whole Elephant Revealed) en in het Duits gepubliceerd. Sinds het verschijnen van dit boek werd ze al meer dan 150 keer uitgenodigd voor het geven van presentaties en staathet boek bij veel alternatieve opleidingen op de litereatuurlijst. Vervolgens schreef ze het boek Samenlevingen in Balans over samenlevingen die in lijn zijn met de werking van de universele wetten waardoor deze samenlevingen en de individuen in deze samenlevingen floreren. Dit tweede boek werd in 2014 gepubliceerd. De afgelopen jaren heeft ze voor haar derde boek diepgaand onderzoek gedaan naar de organisatie van deze egalitaire samenlevingen en dus hoe mensen zich kunnen organiseren zoals het Leven zich organiseert. Bij dit onderzoek stuitte ze echter ook op wat er achter de schermen gaande is in de hedendaagse wereld. Over de vele verschillende aspecten van dit onderzoek schrijft ze uitgebreid in haar nieuwsbrieven. Terwijl ze nog werkt aan het schrijven van dit derde boek is het haar intentie om haar vierde boek - gebaseerd op de voorgaande drie boeken - te schrijven over leren en onderwijs in lijn met wie we in essentie zijn.

Na haar studie aan de Rijksuniversiteit van Utrecht en de Rijksuniversiteit van Groningen (MO-Biologie in 1980) maakte ze voor diverse tijdschriften en boeken illustraties en was actief op het terrein van Natuur– en Milieu-Educatie, de Milieubeweging, de Vredesbeweging en de Vrouwenbeweging. Het verlangen naar integratie van deze verschillende zaken leidde naar de vraag “Hoe kunnen wij als mensen in harmonie met de natuur leven?” Op zoek naar antwoorden op deze vraag hield ze zich enerzijds intensief bezig met persoonlijke groei en spirituele ontwikkeling en bezocht ze anderzijds verschillende inheemse culturen (o.a. de Dinka in de Nijlmoerassen van Zuid–Soedan, de Quechua indianen in het Andesgebergte van Peru en de Blackfeet indianen in Montana, USA). Ze ontwikkelde haar vermogen tot intuïtieve communicatie met de natuur en haar inzichten in de niet–fysieke werkelijkheid allereerst van 1990 tot 1992 op basis van cursussen bij het CICO in Utrecht en daarna door trainingen volgens Amerikaans inheemse tradities. Hiervoor ging ze in 1993 en 1994 naar Brooke Medicine Eagle in Montana, USA. De ontmoeting met de Grandmotherspirits in 1994 als onderdeel daarvan was een ervaring die haar inzicht in de wereld definitief veranderde. Vervolgens hielpen de intensieve trainingen bij Tom Brown,Jr. in New Jersey van 1995 tot 1998 haar om op basis van vele persoonlijke ervaringen deze nieuwe inzichten in hoe wereld werkelijk in elkaar zit verder te verdiepen, te begrijpen en zich eigen te maken. In Nederland gaf ze verschillende workshops intuïtieve communicatie met de natuur en was twee jaar lid van de oprichtingsgroep van het Natuur College. Haar groeiend inzicht in de symbooltaal en inherente wijsheid van dromen gaf ze zowel vorm in haar droomcursussen als in haar textielkunst. Als autodidactisch textielkunstenares maakte ze veel wandkleden in opdracht, waarbij ze zich focuste op de energie van de persoon voor wie het wandkleed wordt. De beelden die ze zo ‘ziet’ bracht ze over in materie. Meer over haar textielkunst. Nieuwe manieren van leren en onderwijs In 2003 besloot ze om zich volledig in te gaan zetten voor vernieuwingen op het terrein van leren en onderwijs en bij te dragen aan een wereldwijde transformatie, en aan een wereld waarin alles en iedereen in harmonie met al het andere kan leven. Omdat de manier waarop we leren en onderwijs vormgeven - samen met opvoeding in het algemeen - hierbij een sleutelrol speelt, richtte ze zich aanvankelijk met name op de transformatie van leren en onderwijs. Haar doel hierbij was te zoeken naar nieuwe manieren van leren en onderwijs die beter afgstemd zijn op wie kinderen in essentie zijn en die kinderen de mogelijkheid geven om hun volledig potentieel te ontwikkelen. In andere woorden, waar ze naar streeft is een vorm van leren en onderwijs die meer overeenkomst met wie we in essentie zijn en die meer in harmonie is met de wereld om ons heen. Universele wetten Daarom zocht ze naar fundamentele principes die algemeen toepasbaar zijn en dus van universele aard, zonder dat ze gekleurd zijn door een specifieke geloofsovertuiging, cultuur of tijd. Met dat doel bestudeerde ze de gemeenschappelijke inzichten van wijsheidstradities en recente wetenschappelijke ontdekkingen die overeenstemmen met deze inzichten. Zulke universele achterliggende wetmatigheden kunnen dienen als een nieuwe basis en een referentiekader voor nieuwe manieren van leren in het openbaar onderwijs wereldwijd. Als een eerste resultaat van dit onderzoek schreef ze het boek De Hele Olifant in Beeld dat in juni 2007 in het Nederlands gepubliceerd is door uitgeverij Ankh-Hermes. In dit boek beschrijft ze de universele wetmatigheden die ten grondslag liggen aan de ordening en harmonie van het universum. Ze doet dat op basis van de gemeenschappelijke inzichten van de verschillende wijsheidstradities en de recente wetenschappelijke ontdekkingen die deze inzichten bevestigen. Dit boek, dat binnen een paar jaar een bestseller werd, laat in feite een geheel nieuw wereldbeeld zien. (het verhaal achter het ontstaan van dit boek). Sinds het verschijnen van het boek De Hele Olifant in Beeld wordt ze vaak gevraagd als spreker (zie voor actuele presentaties de agenda). 'Samenlevingen in Balans' Daarna schreef ze een tweede boek, dat duidelijk maakt dat een samenleving waarin wij als mensen in harmonie met de natuur kunnen leven en waarin leren en onderwijs in lijn zal zijn met wie we in essentie zijn en in harmonie met het grotere geheel waarin wij leven, een 'Samenleving in Balans' is. Een "Samenleving in Balans' is de term die ze bedacht heeft om te verwijzen naar een samenleving waarbij inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur. Dit boek is in 2014 gepubliceerd door uitgeverij Ankh-Hermes. Op dit moment werkt ze aan haar derde boek over de organisatie van zulke Samenlevingen-in-Balans. Omdat deze vorm van egalitaire organisatie overeenkomt met de manier waarop het Leven zich organiseert, functioneren zulke samenlevingen optimaal en kunnen mensen binnen zulke samenlevingen werkelijk floreren. Tot slot is het haar intentie om haar vierde boek te schrijven over nieuwe manieren van leren en onderwijs gebaseerd op de inzichten in de universele wetten zoals beschreven in haar eerste, tweede en derde boek. Dus dit vierde boek zal gaan over nieuwe manieren van leren en onderwijs die meer in lijn zijn met wie we in essentie zijn en meer in harmonie met het grotere geheel waar we een onderdeel van zijn. Iedereen die op de hoogte wil blijven van de laatste ontwikkelingen kan zich aan melden voor de nieuwsbrief door dit formulier in te vullen.

Feest op 1 juni 2007: Het boek 'De Hele Olifant in Beeld' is er eindelijk!

Het verhaal achter het ontstaan van het eerste boek

Omdat mensen mij regelmatig vragen hoe ik tot het schrijven van het boek 'De Hele Olifant in Beeld' ben gekomen of hoe het mogelijk is geweest dat ik dat in nog geen 3 jaar heb geschreven is hier Het verhaal achter het ontstaan van het boek te lezen.

Andere ervaringen met de universele wetten in mijn persoonlijke leven
Toen ik tijdens het schrijven van 'De Hele Olifant in Beeld' een steeds beter inzicht kreeg in de universele wetmatigheden, kon ik ook terugkijkend herkennen op welke momenten in mijn persoonlijke leven, ik onbewust al kennis had gemaakt met de werking er van. Hier zijn een paar mooie voorbeelden daarvan te lezen.

Interviews

Podcast interview: in de Trueman show van Jorn Luka, 19 mei 2022 Over 'De Hele Olifant in Beeld' en een klein beetje over 'Samenlevingen in Balans'. Ook te zien op The Trueman Show #73 Marja de Vries

Interview: Hoe kunnen wij als mensen in harmonie met de natuur leven? (Pdf-Bestand) interview door Josje de Baat en Pia Ritman, geplubliceerd in de symposionbundel van stichting rozenkruis rond de 3 symposia: het schone, het goede, het ware, 2017

Interview: door Vera Mulder: 'Lopen in de mist' (Pdf-bestand)gepubliceerd in Teth, Vakblad van de Nederlandse Beroepsvereniging van Hypnotherapeuten, Jaargang 28, sept. 2012.

Interview: door Marianne Jaspar: '... een leven op weg... en op die weg naar een boek voor heel de aarde' , gepubliceerd op de Earth Matters website, Het Andere Nieuws, 15 juli 2012.

Interview: door Helma Lieberwerth: 'English edition now available! - The Whole Elephant Revealed' (in het Engels), gepubliceerd in de First edition of Level Five Quaning June 2012.

Interview: door Lien van Laere: 'Ontdek de spelregels van het leven - Leven in Harmonie met de universele wetten', (Pdf-bestand)gepubliceerd in het tijdschrift Change-Think+maart-mei 2011.

Interview op film door Ton Langelaan van het Geluksmuseum, zie hieronder, jan. 2011:
Deel 1:
Deel 2 is hier te zien

Interview: in In Balans, ECOtherapie nieuwsbrief, 'Hoe schrijf je een boek als "De Hele Olifant in Beeld"?, okt. 2009.

Interview door Karen Bosveld van Simplify Life, 'Alles is met alles verbonden', dec. 2007.

Op de hoogte blijven via mijn nieuwsbrief?

Het is mogelijk om je emailadres door te geven om op de hoogte gehouden te worden van de de laatste ontwikkelingen rond mijn werk. Vul dit formulier in om je op te geven voor de nieuwsbrief.

‘Elk holds the Starchild’ – het verhaal achter mijn naam

De naam ‘Elk holds the Starchild’ heb ik in 1993 van Brooke Medicine Eagle gekregen na mijn eerste vision quest onder haar begeleiding. In de Noord–Amerikaanse, inheemse tradities is een vision quest een manier om antwoorden op belangrijke vragen te krijgen en/of om meer inzicht te krijgen in de richting en doel van je leven. Door een aantal dagen en nachten ergens helemaal alleen op één plaats in de natuur door te brengen en niet te eten en zo veel mogelijk in het hier en nu te zijn, kunnen inzichten zich onder andere aandienen als opvallend gedrag van dieren, maar ook als kleine en grote visioenen. Tijdens deze eerste vision quest in de ongerepte natuur van Montana, USA, had ik twee zeer indrukwekkende ervaringen.
De eerste indrukwekkende ervaring was de aanwezigheid van de wapiti herten. Tijdens de schemering van de eerste avond hoorde ik een onbekend fluitend geluid dat uit de richting van de bosrand kwam, waarop ik vanuit mijn plekje een goed uitzicht had. Eerst dacht ik dat het een vogel was, vervolgens vroeg ik me af of dit misschien het geluid van een roepende coyote was. Pas de volgende ochtend begreep ik wat ik had gehoord, toen ik aan de bosrand een grote groep wapiti’s zag. Wapiti’s – in het engels elk – zijn grote herten, vergelijkbaar met onze edelherten. Terwijl bij de edelherten de mannetjes in de paartijd een soort loeiend geluid maken dat ‘burlen’ wordt genoemd, maken de mannelijke wapiti’s in de paartijd een soort fluitend geluid. Dat fluitende geluid was wat ik de vorige avond had gehoord. De rest van mijn vison quest ben ik me bewust geweest van de permanente aanwezigheid van deze prachtige dieren en heb ik ze overdag urenlang kunnen observeren. Door het kijken naar de wapiti’s werkten aspecten van hun gedrag die mij in het bijzonder opvielen als een spiegel, waardoor dat waar ik me niet van bewust was zichtbaar werd. Wat me namelijk het meeste raakte in hun gedrag was hun groepsgeest: hoe ze als groep elkaar steunden, waarschuwden en hielpen in deze ongerepte natuurlijke omgeving waar ook beren en poema's leefden. Zo werd ik mij bewust van een innerlijk verlangen om mij onderdeel te voelen van een sociale gemeenschap waar zo'n onderlinge ondersteuning een belangrijke rol speelt.
De andere indrukwekkende ervaring tijdens deze vision quest was dat er een levendige dialoog ontstond tussen mij en een innerlijk kind in mij. Dit kind deed zich aan mij voor als helemaal uitgehongerd en zeer verwaarloosd en ik begreep dat het mijn verantwoordelijkheid was om haar alle zorg en aandacht te geven die ze nodig had. Terwijl het me lukte om langzaam maar zeker contact met haar te krijgen, betrapte ik mezelf er op dat ik haar Starving Child – uitgehongerd kind – noemde. Ik realiseerde me dat dat geen goed idee was, want natuurlijk wilde ik niets lievers dan dat dit kind weer helemaal gezond en fit zou worden en daarom besloot ik dat ze een andere naam nodig had. En ogenblikkelijk nog voor dat ik één enkele gedachte had over wat een betere naam zou kunnen zijn in plaats van Starving Child, ‘was’ daar de naam ‘Star… Child’. Dat overviel me en mijn rationele ik vond dat eigenlijk iets te voor de hand liggend. Maar tot mijn verrassing nam ik waar dat het uitgehongerde kind dat tot dan toe een futloze indruk had gemaakt nu begon te dansen en te springen van blijheid omdat ik het eindelijk begrepen had… Zo begreep ik inderdaad, dat zij graag Starchild genoemd wilde worden. Wat ik op dat moment echter niet begreep was wáárom ze dat wilde en wáárom ze daar zo blij van werd…
Tijdens de ceremonie waarin Brooke Medicine Eagle mij de naam ‘Elk holds the Starchild’ gaf, vertelde ze dat de bedoeling van het krijgen van de naam is om de naam te worden. Dat wil zeggen dat de naam die ik kreeg niet weergaf wie ik op dat moment was, maar wie ik bezig was te worden. De naam kon zo helpen om dat meer te belichamen, te gaan leven en te zijn. Bovendien legde ze me uit dat deze naam ‘Elk holds the Starchild’ aangaf dat het belangrijk was dat ik de beide ervaringen die ik tijdens mijn vision quest had gehad met elkaar zou integreren zodat ik zelf ook meer één geheel zouden worden. Op die manier zou het me hopelijk lukken om het Starchild–aspect – mijn authentieke zelf – tenslotte vrijelijk naar buiten te laten komen.
Het belichamen van mijn naam
In de jaren daarop ontdekte ik dat ik het geen geringe opgave vond om mijn naam te worden. Terwijl ik het niet moeilijk vond om een goede band op te bouwen met het Sterrekind in mijzelf, is het een lange weg geweest om werkelijk de gehele naam te worden en te midden van mensen en de samenleving te zijn wie ik in essentie ben. Door het schrijven en vervolgens naar buiten brengen van het boek ‘De Hele Olifant in Beeld’ merkte ik echter tot mijn vreugde dat het me eindelijk steeds beter begon te lukken om werkelijk mijn hele naam te zijn! Door steeds bewust er voor te kiezen om in de allereerste plaats trouw te zijn aan wie ik in essentie ben - Starchild - heb ik ontdekt wat mijn unieke capaciteiten zijn: omdat ik mijn hele leven waarom-vragen heb gesteld, heb ik uiteindelijk een helder inzicht gekregen in hoe het een en ander werkt in het universum en wat in die context mijn unieke talenten zijn. Waar ik goed in ben is inzicht in de grote lijnen en om dat inzicht helder en begrijpelijk onder woorden te brengen, het zij door het op te schrijven in mijn boeken, het zij door het tijdens mijn presentaties voor de aanwezigen helder onder woorden te brengen.
Terwijl het Starchild-aspect van mijn naam voor mij het makkelijkst was om te begrijpen heb ik lange tijd geworsteld om de rest te doorgronden. Ik wist dat het Elk-aspect verwijst naar iets wat samengevat zou kunnen worden met 'deel zijn van een warme familie'. Bovendien wist ik dat ik mijn unieke talenten heb meegekregen om die te ontwikkelen - niet in de eerste plaats om geld te verdienen of om bekend te worden - maar om dienstbaar te zijn. Want samenhangend met deze talenten heb ik ook de verantwoordelijkheid om dat wat ik kan te geven als een gift en dus om met dat wat ik kan op mijn unieke wijze bij te dragen aan het welzijn van alles en iedereen.
En terwijl ik dat wel wist, zie ik nu dat dat lange tijd slechts theorie bleef, omdat ik niet echt begreep wat het woord 'holds' in mijn naam betekent. Sinds 1993 heb ik geprobeerd te doorgronden wat dat woord nou eigenlijk betekent en pas onlangs - in 2010- en dus inmiddels meer dan 3 jaar na het verschijnen van 'De Hele Olifant in Beeld' is eindelijk dat laatste kwartje ook op haar plek gevallen toen ik me voor het eerst ‘gedragen’ heb gevoeld. Nu begrijp ik dat 'holds' verwijst naar dat gevoel van ‘gedragen te worden’ en ik begrijp ook dat ik dat niet begreep, zolang ik dat gevoel niet kende op basis van mijn persoonlijk ervaring. Totdat ik uitgenodigd was deel te zijn van een groep en me te midden van al die mensen niet alleen gerespecteerd voelde, maar ‘gedragen’ in de zin van met vreugde en dankbaarheid volledig verwelkomd en gewaardeerd als wie ik in essentie ben. In andere woorden, voor het eerst ervoer ik dat ik deel mocht zijn van een 'warme familie' - Elk - zonder dat ik daarvoor in ruil een deel van wie ik in essentie ben - dus een deel van Starchild - buiten beschouwing moest laten. Nu het me eindelijk lukt om me gedragen te voelen door te midden van anderen zo volledig mogelijk aanwezig zijn als wie ik in essentie ben, krijg ik weer grond onder mijn voeten en voel ik voor het eerst innerlijke rust. Het voelt goed!
De kracht van mijn visie
Wanneer ik me op die manier gedragen voel kan ik optimaal bijdragen met mijn unieke talenten, door het laten zien van mogelijkheden en door het 'dromen' van een toekomst voor de kinderen en door met mijn toekomstvisie anderen te inspireren. Dus wanneer ik volledig 'Elk holds the Starchild' kan zijn, kan ik anderen 'dragen' met de kracht van mijn visie en me tegelijkertijd door anderen 'gedragen' voelen, zodat anderen ook steeds beter gaan zien wat ik zie. Wanneer we elkaar 'dragen' in de zin van elkaar wederzijds erkennen als wie we in essentie zijn, wordt het mogelijk om elkaar werkelijk te ondersteunen in onze innerlijke kracht, zodat we allemaal met onze unieke talenten volledig aanwezig kunnen zijn als de unieke personen die wie we in essentie zijn. Dat is de basis waarop we allemaal liefdevol naar alles en iedereen in alle bescheidenheid, dienstbaar kunnen zijn aan het welzijn van alles en iedereen. Zo kunnen we met een combinatie van ieders individuele wijsheid en op basis van instemming van allen gezamenlijk een wereld in lijn met de universele wetmatigheden manifesteren - in de vorm van een veelheid aan Samenlevingen in Balans wereldwijd, zodat ieder van ons optimaal kan floreren in harmonie met elkaar, de natuur en het grotere geheel.