marja de vries
De Hele Olifant - nieuwsbrief - juni 2017
Als iets in lijn is met de universele wetmatigheden, functioneert het optimaal, komt het overeen met wie we in essentie zijn, is het in balans en harmonie met het grotere geheel en draagt het bij aan het welzijn van alles en iedereen.
‘Samenlevingen in Balans’ is de term waarmee ik verwijs naar samenlevingen waarvoor geldt dat inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur.
Lieve mensen,
Hier is de nieuwsbrief van juni 2017 met zoals altijd de laatste ontwikkelingen rond mijn twee boeken De Hele Olifant in Beeld en Samenlevingen in Balans, de vorderingen van het werk aan mijn volgende boek(en), mijn streven bij te dragen aan meer bekendheid rond de universele wetmatigheden en mijn intentie om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, zodat het overeenkomt met wie we in essentie zijn. En dit alles op zo’n manier dat het bijdraagt aan het welzijn van alles en iedereen wereldwijd, niet alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.
Samenlevingen in Balans en One Planet One People
Ik ben net terug uit Frankrijk waar ik als auteur van Samenlevingen in Balans was uitgenodigd om deel te nemen aan iets wat de ‘Human World Summit’ werd genoemd.
Het oorspronkelijke plan
Het oorspronkelijke idee was als volgt: The Continental Council of Indigenous Elders and Spiritual Guides of America dat al vijf keer eerder bijeen gekomen was op het Amerikaanse continent, met als doel de vereniging van “The Eagle” (Noord-Amerika) en “The Condor” (Centraal- en Zuid-Amerika), zouden vervolgens hun 6e bijeenkomst in Europa houden met de intentie Eenheid in de wereld te creëren. Deze grote wereld gathering zou dan worden georganiseerd op Centre Lothlorien in Frankrijk. Echter, enige tijd later besloot de council dat het niet haalbaar was om al in 2017 met 300 Elders naar Lothlorien te komen. (Dat laatste was helaas niet helemaal tot me doorgedrongen…)
Wat is nodig om de wereld weer in balans te krijgen
De mensen van Centre Lothlorien besloten vervolgens om toch door te gaan met het organiseren van een bijeenkomst deze zomer en sommige leden van de council zouden daar aan deel nemen. Tijdens deze vierdaagse bijeenkomst zouden 144 mensen vanuit de hele wereld en vele verschillende culturen en leeftijden zich focussen op dat wat er nodig is om de wereld weer in balans te krijgen. De conclusies van die vierdaagse overleg zouden opgeschreven worden in de vorm van een manifest. Ik was uitgenodigd om deel te nemen aan dit vierdaagse overleg en omdat ik dacht dat dit aan zou sluiten bij wat ik in mijn boek Samenlevingen in Balans beschrijf, leek me dat de moeite waard om daarvoor naar Frankrijk te gaan.
Consensus en synergie
Mijn verwachting was bovendien dat ik hier zelf in de praktijk een vorm van overleg zou kunnen ervaren, waarbij in cirkels werd uitgewisseld en besluitvorming op basis van consensus zou plaatsvinden zoals dat in vele inheemse culturen gebruikelijk is en waarover ik uitgebreid in mijn derde boek zal schrijven. Een van de voorwaarden voor zo’n manier van overleg en besluitvorming is dat de aanwezigen één gemeenschappelijk doel voor ogen hebben. Wisdom keeper Paula Underwood (Oneida) bijvoorbeeld beschrijft dit proces in haar boek The Walking People, als het proces om samen een touw te weven. “Hieruit groeit het idee van consensus waarbij er meer energie vanuit een groep stroomt dan waarop gerekend zou kunnen worden door de bijdragen van alle deelnemers bij elkaar op te tellen. In andere woorden, het proces om op deze manier een effectieve groep te worden genereert energie. De hedendaagse term hiervoor is ‘groepssynergie’.”
Diversiteit, accommodatie en synthese
Deze synergie ontstaat onder andere ook dankzij de aanwezige diversiteit – dus door diversiteit niet als een probleem te zien maar als een voordeel dat op een positieve manier in het proces gebruikt kan worden. Bij consensusbesluitvorming worden problemen opgelost met behulp van accommodatie en synthese. Accommodatie betekent het erkennen van verschillen en de vaardigheid om die verschillen een plek te geven in het geheel. Synthese betekent de oplossing voor het verzoenen van tegenstrijdige belangen vinden door boven de tegenstellingen uit te stijgen. Hierdoor is het resultaat geen compromis waarbij iedereen iets inlevert en uiteindelijk niemand echt krijgt wat hij of zij zou willen, maar is de uiteindelijke oplossing meer dan de som van de delen. Een voorwaarde hiervoor is een holistisch perspectief als context voor het creëren van synergie.
Consensus besluitvorming
In mijn boek Samenlevingen in Balans beschrijf ik dat besluitvormingsproces op basis van consensus bij het streven naar handhaven van goede relaties met alles en iedereen, als het werkelijk democratische principe, waardoor niet alleen alle mensen betrokken zijn bij het besluitvormingsproces, maar waarbij bovendien het doel is om samen naar een oplossing te zoeken waar iedereen zich in kan vinden. Het maakt het mogelijk dat er werkelijk naar iedereen geluisterd wordt, er met iedereen rekening gehouden wordt en dat iedereen zich volledig in het uiteindelijke resultaat kan vinden. Bovendien garandeert het dat mensen hun autonomie behouden, zich verantwoordelijk voelen om bewust zorg te dragen voor alle vormen van leven en zo hun eigen toekomst kiezen. Consensusbesluitvorming is gebaseerd op het inzicht dat iedereen een eigen perspectief heeft. Het uitwisselen van deze verschillende perspectieven is niet alleen een gelegenheid om ons met elkaar te verbinden, en een situatie te kunnen zien door de ogen van iemand anders. Wanneer we onszelf beschouwen als een deel van een groter geheel met een gemeenschappelijk doel, kan zo iedereen op een unieke wijze bijdragen en de verschillende perspectieven elkaar aanvullen. In andere woorden, diversiteit wordt rijkdom.
Het leerproces op basis van feedback
Omdat bij consensusbesluitvorming ook eventueel gemaakte fouten via de feedback terugkomen bij het besluitvormingsproces kan de gemeenschap leren van gemaakte fouten. In Samenlevingen in Balans worden problemen en conflicten daarom vooral gezien als een goede gelegenheid om te leren.“Vanuit onze visie is de stem van de minderheid de belangrijkste stem om er bij te betrekken. De stem van de minderheid geeft uitdrukking aan dingen die niet goed gaan, dingen waar we geen aandacht aan besteden, dingen die we vergeten, dingen waar we geen verantwoordelijkheid voor nemen, dingen waar we kwaad over zijn of die we proberen te negeren en onder het tapijt vegen of buiten de deur houden,” legt Jeannette Armstrong uit (Okanagan, Brits Colombia, Canada).
Niet herstel van de balans maar vrede
Echter ik ontdekte dat de praktijk tijdens het vierdaagse overleg niet overeenkwam met deze verwachtingen. Zo bleek bij aankomst dat de organisatie het gemeenschappelijk doel enigszins had veranderd: het was niet, zoals mij eerder was verteld, het herstel van balans wereldwijd, maar in plaats daarvan was nu het gemeenschappelijke doel vrede, zonder echter dat het begrip vrede helder werd gedefinieerd... Daar begon mijn eerste verwarring. Natuurlijk is er een relatie tussen het herstellen van balans en het creëren van vrede, maar beide zaken zijn niet hetzelfde en in mijn visie volgt werkelijke innerlijke en uiterlijke vrede, wanneer de innerlijke en uiterlijke balans is hersteld.
Daar kwam bij dat de focus van de gesprekken niet gericht was op de achterliggende oorzaken van geen vrede en/of geen balans maar op actie in de zin van wat we zelf kunnen doen. Dus hoe ieder van ons een schepper van vrede kan zijn in zijn of haar dagelijks leven en in vrede kan samenleven met de buren… Dat is natuurlijk ook een mooi streven, maar omdat mijn focus vooral is gericht op het grotere geheel, het grotere plaatje en de achterliggende oorzakensloot dat niet direct aan bij mijn verwachtingen over wat ik dacht te kunnen bijdragen…
Energielekken en een soort compromis
Helaas bleken deze zaken al van te voren vastgesteld en de facilitators van de gesprekken in de verschillende cirkels lieten weten dat hun instructies (van boven…) slechts beperkte ruimte liet voor afwijkende inbreng van de deelnemers… In plaats daarvan leek het eindresultaat, namelijk opstellen van een gemeenschappelijk manifest aan het einde van de vierde dag veel belangrijker te zijn dan het proces daarnaar toe - zoals gebruikelijk in ‘Samenlevingen uit Balans’. Zaken als een werkelijk gemeenschappelijk gedragen doel, een holistisch perspectief, diversiteit en consensus werden daaraan ondergeschikt zo niet van weinig belang geacht. Eigenlijk werd er van ons verwacht tevreden te zijn met de grootste gemeenschappelijke deler, en dus met een enigszins verhulde vorm van een compromis. Voor mij betekende dat alles dat ik me helaas steeds minder betrokken voelde bij de besprekingen.
Het manifest is er dan ook inderdaad gekomen. Afgezien van hoe het tot stand is gekomen is zeker wel een mooie tekst met veel goede voornemens. Echter m.i. worden er veel belangrijke zaken niet in genoemd. Iedereen die in het manifest is geïnteresseerd kan die hier vinden.
Voor mij is de les, dat terwijl het delen in cirkels met behulp van een zgn. ‘talkingstick’ inmiddels weliswaar alom bekend is geworden en op veel plekken gebruikt wordt, ook een andere vorm van bespreken en besluitvorming in feite onlosmakelijk verbonden is met de vele andere aspecten van de culturele context, en dat het risico bestaat dat als we zo’n aspect uit de context halen, het daarmee ook de werkelijke betekenis verliest. In andere woorden, er is nog een weg te gaan om ons werkelijk een inclusieve manier van overleg en besluitvorming eigen te maken.
De relatie tussen mannen en vrouwen
Een van de zaken die bijvoorbeeld in de cirkels waar ik aanwezig was geen onderwerp van gesprek was en wat ook niet in het manifest genoemd wordt is de aard van de relatie tussen mannen en vrouwen. Historica Riane Eisler beschrijft op basis van 30 jaar historisch onderzoek in haar beroemde boek De Kelk en het Zwaard dat het essentiële verschil tussen wat zij samenlevingen met een dominatormodel (Samenlevingen uit Balans) en samenlevingen met een partnerschapmodel (Samenlevingen in Balans) noemt, de relatie tussen mannen en vrouwen is: in partnerschapsamenlevingen is de relatie tussen mannen en vrouwen gelijkwaardig en dit zijn
vreedzame samenlevingen, terwijl in dominatorsamenlevingen mannen dominant zijn over vrouwen en dit zijn de samenlevingen die oorlog voeren en geweld als onderdeel van hun cultuur hebben.
De twee bijeenkomsten met Maya en Mapuche vrouwen
Ik ben blij dat het wel gelukt is om buiten het vaste programma om twee keer een vrouwenbijeenkomst te organiseren waar de drie aanwezige Maya-vrouwen uit Guatemala en de Mapuche vrouw uit Zuid-Chili uitgenodigd werden om vrijuit hun ervaringen als inheemse vrouw te delen. Deze twee bijeenkomsten waarbij ervaringen van geweld van mannen naar vrouwen een centraal thema bleek, heb ik als zeer indrukwekkend gevonden. Nadat zij en ook de andere aanwezige vrouwen veel over hun eigen evaringen hadden gedeeld, kwam er uiteindelijk de vraag boven drijven waarom wij, westerse vrouwen veel minder in onze kracht staan dan deze inheemse vrouwen. Mijn conclusie was dat wij westerse vrouwen niet alleen al zo’n 5000 jaar geschiedenis kennen van een patriarchale cultuur, terwijl de Maya en de Mapuche ‘slechts’ een paar honderd jaren te maken hebben gehad met een patriarchale kolonisatie. Vooral het feit dat in tegenstelling met onze westerse culturen, deze vrouwen deelden dat binnen hun culturen er nooit geweld gebruikt wordt tegen kinderen lijkt hier van essentieel belang, aangezien de eerste jaren van ons leven bepalend zijn voor de rest van ons leven.
De dominante westerse cultuur en inheemse volken
Een ander aspect waarover in het manifest niet gerept wordt is de relatie tussen de dominante westerse cultuur en de situatie van inheemse volken. In de eerste versie van het manifest, stond in het stuk van de Spaanstalige groep het belang van het veranderen van het onderwijs genoemd, omdat de inheemse culturen opgescheept zitten met het onderwijssysteem van de kolonisten. Echter dat was al bij de tweede versie geheel uit het manifest verdwenen…
Documentaire ‘More than a pipeline’
Nadat het manifest eenmaal opgesteld was, werd er op een van de volgende dagen de indrukwekkende documentaire ‘More than a pipeline’ vertoond. Deze documentaire gaat over de actuele situatie in het Standing Rock reservaat in North Dakota, waar de hedendaagse gevolgen van de dominante westerse cultuur voor de inheemse mensen in beeld worden gebracht. In North Dakota zijn leden van de Grand Sioux Nation - inmiddels gesteund door vele andere inheemse mensen - als waterbeschermers in actie gekomen tegen het zogenoemde Dakota Access Pipeline (DAPL) project. De Nederlanders Robert Bruggeman en cameraman Lex Olthof zijn afgelopen december 3 dagen naar Standing Rock gegaan om te steunen én om te filmen, met als doel een documentaire te maken om ons in Nederland wakker te schudden. Het is een zeer aangrijpende documentaire geworden, waarin onder andere deze waterbeschermers die in een aantal kampen zijn samengekomen suggereren dat zij hiermee het voortouw nemen bij het creëren van een andere manier van leven wereldwijd. Kortom, ik zou iedereen aan willen raden om het te gaan zien. De documentaire staat op het internet en op de ‘more than a pipeline’ website kun je gratis de link naar de film aanvragen, die je dan per ommegaande in je emailbox vindt.
Westerse wetenschap & Inheemse wetenschap
Inheemse wetenschap
Bij het werk aan mijn derde boek maak ik veel gebruik van Inheemse kennis en zie ik hoe steeds vaker er expliciet gewezen wordt op het belang om Inheemse wetenschap te beschouwen als complementair aan de westerse wetenschap. Dat roept mogelijk de vraag op of er dan zoiets als een inheemse wetenschap bestaat. Als wetenschap de zoektocht is naar kennis en inzicht in de aard van de werkelijkheid, is het begrijpelijk dat wetenschap niet het unieke bezit is van een bepaalde cultuur. Wanneer we erkennen dat er verschillende manieren van weten en kennis verwerven bestaan, wordt het logisch dat er ook verschillende soorten wetenschap bestaan en dat de westerse wetenschap slechts een van die wetenschappen is.
De Inheemse manier om kennis en inzicht in de aard van de werkelijkheid te verwerven, is een van die andere vormen van wetenschap. Terwijl het binnen de westerse wetenschap gebruikelijk is om een deel van de werkelijkheid te isoleren en dat object of verschijnsel vervolgens te ontleden om het te kunnen begrijpen, is het binnen de Inheemse wetenschap gebruikelijk om iets te onderzoeken in termen van onderlinge relaties en als deel van een geheel. Als gevolg hiervan is het grootste verschil tussen deze holistische wetenschap en de westerse wetenschap dat de Inheemse wetenschap inherent verbonden is met alle aspecten van het leven.
Inzichten wat betreft de korte en de lange termijn
Omdat de Inheemse wetenschap uitgaat van de Eenheid van het Geheel en vooral gericht is op onderlinge verbanden, is het ook niet mogelijk om de Inheemse wetenschap te scheiden van andere aspecten van het leven zoals ethiek, spiritualiteit, metafysica, sociale organisatie en vele van andere aspecten van het dagelijks leven.“Een inzicht in de relaties die de natuurlijke krachten en alle levensvormen met elkaar verbinden is essentieel geweest bij het vermogen van Inheemse volken om duizenden jaren op een spirituele en fysieke manier in harmonie met het land te leven,” legt Gregory Cajete, Tewa-indiaan en onderwijskundige aan de Universiteit van New Mexico uit in zijn boek Native Science, Natural Laws of Interdependence (2000). De Noord-Amerikaanse theoretisch fysicus F. David Peat, die op basis van zijn studie van de Amerikaanse Inheemse wetenschap het boek Blackfoot Physics, A Journey into the Native American Universe (1994) schreef, komt tot de conclusie dat het vermogen van de westerse wetenschap wat betreft inzicht in de effecten op de lange termijn daarentegen tot op heden vrij beperkt is geweest: “Westerse wetenschappers begrijpen niet echt de implicaties van wat ze doen.”
Complementair en wederkerig
Op een vergelijkbare manier waarop onze beide hersenhelften complementair zijn - waarover ik in mijn vorige nieuwsbrief schreef - kunnen we ook de westerse wetenschap die (vergelijkbaar met onze linkerhersenhelft) vooral naar details kijkt en de Inheemse wetenschap die (vergelijkbaar met onze rechterhersenhelft) inzicht biedt in het geheel en de onderlinge verbanden, als complementair beschouwen. Recent verscheen het prachtige boek Braiding Sweetgrass, Indigenous Wisdom, Scientific Knowledge and the Teaching of Plants (2013), geschreven door Robin Wall Kimmerer, een ecologe en botaniste en dus een westerse wetenschapster met wortels in de Inheemse Potawatomi cultuur. In dit boek verweeft ze op een prachtige manier beide vormen van wetenschap als complementaire aspecten. Bovendien laat ze zo zien dat een wijder ecologisch bewustzijn de erkenning en het vieren vereist van onze wederzijdse relatie in de vorm van wederkerigheid met de rest van de levende wereld. “Want alleen wanneer we de talen van andere wezens kunnen horen,” schrijft ze, “zullen we in staat zijn om de vrijgevigheid van de aarde te begrijpen en om te leren om op onze beurt onze giften terug te geven.”
Een uitgebreide verklaring van inheemse wetenschappers
En tot mijn grote verrassing greep een groep Inheemse wetenschappers de ‘Mars voor Wetenschap’, die eind april van dit jaar in de USA plaats vond, aan om met een “Verklaring ter ondersteuning van Inheemse Wetenschap” naar buiten te treden. Deze verklaring met de titel ‘Laat Onze Inheemse stemmen worden gehoord’ riep op om niet slechts voor de westerse wetenschap de straat op te gaan, maar in plaats daarvoor voor wetenschappen (meervoud). De verklaring was ondertekend door 1500 Inheemse wetenschappers en sympathisanten van over de hele wereld, onder wie Robin Wall Kimmerer en Gregory Cajete. Hier volgt een gedeelte van die verklaring:
Inheemse wetenschap ondersteunt een duurzame toekomst
“Laten we herinneren dat lang voordat de westerse wetenschap hier op onze kust kwam, er hier Inheemse wetenschappers waren. Inheemse astronomen, agronomen, genetici, ecologen, ingenieurs, botanici, zoölogen, hydrologen, farmacologen, artsen en dergelijke – allemaal betrokken bij de creatie en toepassing van kennis die het floreren van zowel de menselijke samenlevingen als de wezens met wie we de planeet delen bevorderden. We uiten onze dankbaarheid voor al hun bijdragen aan kennis. Inheemse wetenschap ondersteunde de inheemse cultuur, bestuur en besluitvorming voor een duurzame toekomst, dezelfde zaken die ons hier vandaag samenbrengen.”
“Terwijl we de ‘Mars voor Wetenschap’ ondersteunen, laten we tegelijkertijd dan ook erkennen dat er vele manieren van weten bestaan, die een essentiële rol spelen in het ontwikkelen van kennis voor de gezondheid van al het leven. Wetenschap, als concept en als proces, is te vertalen in meer dan 500 verschillende Inheemse talen in de USA en in duizenden wereldwijd. Westerse wetenschap is een krachtige benadering, maar het is niet de enige.”
Kennis gekoppeld aan verantwoordelijkheid en menselijke activiteit aan natuur wetten
“Inheemse wetenschap verschaft een rijkdom aan kennis en een krachtig alternatief paradigma waardoor we de natuurlijke wereld en onze relatie daarmee kunnen begrijpen. Ingebed in een cultureel kader van respect, wederkerigheid, verantwoordelijkheid en eerbied voor de aarde, bestaat de Inheemse wetenschap binnen een wereldbeeld waar kennis gekoppeld is aan verantwoordelijkheid, en menselijke activiteit is verbonden met ecologische principes en natuur wetten, in plaats dat het daarmee in strijd is. We hebben beide manieren van kennis nodig als we vooruitgang willen boeken wat betreft kennis en duurzaamheid.”
In andere woorden, de Inheemse wetenschappers benadrukken met deze verklaring dat de westerse en de Inheemse wetenschap beide nodig zijn, omdat ze complementair zijn. Zie hier voor de uitgebreide verklaring van inheemse wetenschappers ter gelegenheid van de March for Science in april 2017.
De Hele Olifant in Beeld en nieuwe wetenschappelijke inzichten
Tegelijkertijd zijn er westerse wetenschappers die steeds meer zaken ontdekken die in lijn zijn met de universele wetten. Toen ik mijn boek De Hele Olifant in Beeld schreef heb ik zoveel mogelijk aspecten van de westerse wetenschap proberen te vinden die in lijn zijn met de universele wetmatigheden. Recent – nu zo’n 11 jaar nadat ik het manuscript voor dat boek geschreven heb en met veel meer artikelen die beschikbaar zijn op het internet – ontdek ik nog voortdurend andere nieuwe wetenschappelijke inzichten die verdere bevestiging van die eeuwenoude principes zijn.
Peter P. Gariaev en de Wet van Overeenstemming
Zo vond ik een artikel van de Russische onderzoeker Peter P. Gariaev en collega’s, ‘Crisis in Life Sciences, The Wave Genetics Response’ (2006), waarin gesteld wordt dat hun experimenten duidelijk hebben gemaakt dat om werkelijk het Leven te kunnen begrijpen er binnen de westerse wetenschap tot nu toe een aantal essentiële aspecten ontbraken, nl. zo stellen zij:
1. Alle levende organismen bestaan uit twee substanties
namelijk uit een materiële substantie en een energie-informatie (EI) of subtiele substantie. Dat betekent allereerst dat ieder levend wezen bestaat op twee niveaus: op het niveau (van de wekelijkheid) van materie en op het niveau (van de werkelijkheid) van EI of subtiele substantie. De belangrijkste eigenschap van deze EI substantie en het daarbij behorende EI-veld is volgens hen, dat het alomtegenwoordig is, dat wil zeggen dat het tegelijkertijd op ieder punt in de ruimte van onze driedimensionale materiële wereld aanwezig is. “Dit betekent,” schrijven ze, “dat de afstand tussen EI substanties van welke twee materiële objecten dan ook maar in onze drie dimensionale wereld altijd nul is, ongeacht hoe ver ze fysiek van elkaar verwijderd zijn.”
Dit is een prachtige omschrijving van de Wet van Overeenstemming, die stelt dat er in het universum verschillende niveaus van de wekelijkheid bestaan, en dat naast het fysieke niveau van de werkelijkheid er ook niet-fysieke niveaus van de wekelijkheid zijn, waarbij die laatste niet ergens anders zijn, maar gewoon ook hier waar we ons fysieke leven leven. Bovendien stelt deze wet dat alles wat bestaat in materie, ook op de niet-fysieke niveaus van de werkelijkheid bestaat, en dus ook op het niet-fysieke niveau voorbij ruimte en tijd.
2. Bij levende organismen is het EI aspect leidend
De twee niveaus van een organisme, leggen ze uit, zijn innig met elkaar verbonden en beïnvloeden en weerspiegelen elkaars staat van zijn. “Bovendien,” zo schrijven ze, “is hierbij het EI-niveau leidend. We definiëren leven als een dynamische uitwisseling van energie en informatie tussen een fysiek organisme en de EI (of subtiele) wederhelft daarvan.”
Hoewel er niet wordt gesproken van een dynamische balans tussen beide, betekent dit, dat deze wetenschappers in feite wel het Leven beschrijven als de situatie van dynamische balans tussen beide aspecten – fysiek en niet-fysiek voorbij ruimte en tijd. In mijn boek De Hele Olifant in Beeld beschrijf ik al heel kort dat Leven zich daar bevindt waar deze dynamische balans is. En in mijn boek Samenlevingen in Balans beschrijf ik dat de situatie bij de rivier de plek is waar het leven zich bevindt. Als we dit wat deze wetenschappers beschrijven over levende organismen van toepassing verklaren op onszelf, betekent dit niet alleen dat ook voor ons geldt dat het onze natuurlijke staat van zijn, van ons leven, de staat van balans bij de rivier is, maar bovendien dat in deze natuurlijke staat van zijn ons niet-fysieke aspect voorbij ruimte en tijd – ons Hoger Zelf/onze spirit – leidend is! In mijn boek Samenlevingen in Balans beschrijf ik dit als de situatie waarbij de dynamische balans iets – overeenkomstig de Gulden Snede - overhelt naar het vrouwelijke aspect. Voor het hele artikel is hier de link.
Internationale belangstelling voor De Hele Olifant in Beeld
Terwijl de internationale bekendheid van mijn boek The Whole Elephant Revealed (2012) nog steeds niet heel erg groot is, blijft de verkoop, zowel van het paperbook als van het ebook langzaam maar zeker door gaan. Van het papieren boek zijn er inmiddels zo’n 750 exemplaren verkocht (via de Engelse uitgever 600 en via mij zelf nog eens 150) en 340 ebooks. (over de verkoop van de Duitse publicatie Nur der ganze Elefant ist die Wahrheit (2014) heb ik geen cijfers…).
Elisabet Sahtouris
Tot mijn verrassing vond ik tijdens mijn werk aan mijn derde boek onlangs een Engels artikel op het internet, waarin mijn boek The Whole Elephant Revealed expliciet werd genoemd. Het was een artikel geschreven door evolutie biologe Elisabet Sahtouris met de titel ‘Ecosophy: Nature’s Guide to a Better World’ (2014). In het artikel schrijft ze: “… de westerse wetenschap is niet de enige bron van universele wetten en er is een aanzienlijke opleving van de Eeuwige Filosofie – de universele waarheden die gevonden worden in alle religies en in het Westen bekend zijn geworden door zowel Aldous Huxley als door andere bundelingen van universele wetten, zoals die in verschillende oude culturen gerespecteerd werden (bv. in de Indische Veda en het Oude Egypte waar ze toegeschreven werden aan Hermes Trismegistus, in detail uitgewerkt in hedendaagse wetenschappelijke termen door Marja de Vries). Deze oude wetmatigheden, gebaseerd op menselijk onderzoek van de kosmos, betreffen Eenheid, Overeenstemming (‘zo boven, zo beneden’), Trilling, Polariteit, Ritme, Oorzaak en Gevolg en Dynamische Balans. Bovendien, zulke wetten zijn volledig in harmonie met hedendaagse inzichten in de natuurkunde.”
Synchronisiteit
Ik had het artikel nog maar net gelezen toen ik een mailtje in mijn mailbox vond van diezelfde Elisabet Sahtouris, die ik inmiddels drie keer hier in Nederland heb ontmoet. Zij is wereldwijd een veel gevraagd spreekster op conferenties en in het mailtje schreef ze dat ze op dat moment The Whole Elephant Revealed aan het herlezen was als voorbereiding voor presentaties op twee conferenties in Hong Kong en China de week daarna…
Glastonbury
Nadat ik vorig jaar voor het eerst was uitgenodigd om op een conferentie in Engeland te spreken over The Whole Elephant Revealed ga ik eind juli opnieuw naar Engeland om dan op het driedaagse Glastonbury Symposium een presentatie te geven over dat boek. Op deze conferentie worden zo’n 250 deelnemers verwacht, dus hopelijk gaat dat bijdragen aan nog wat meer internationale bekendheid rond het boek.
De agenda voor 2017
En dan is hieronder weer mijn agenda met op dit moment één presentatie over mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’ in Nederland en één in Engeland. Zie voor de nadere details de agenda hieronder en bekijk zoals altijd voor de
meest actuele agenda mijn website
Vrijdag 28 juli 2017 in Glastonbury, Engeland
Presentatie 'The Whole Elephant Revealed' als speciale vrijdagavondgast op het jaarlijkse Glastonbury Symposium, dat ‘Truth, Mysteries and New Frontiers’ onderzoekt en gehouden wordt van 28 - 30 juli 2017 in de Glastonbury Town Hall in Glastonbury, Somerset. Zie voor meer info de website
Dinsdag 19 september 2017, in Bithoven
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' op uitnodiging van De Woudkapel in Bilthoven
Programma:
|
Inloop vanaf 19.00 uur |
Plaats: |
De Woudkapel |
Kosten: |
€15,- voor niet leden |
Aanmelden: |
via Wyneke van Nouhuys per email: wynekevannouhuys@gmail.com |
Meer informatie: |
op hun website |
Tot zover het nieuws rond “De Hele Olifant in Beeld” en mijn werk.
Lieve groetjes,
Marja de Vries