De Hele Olifant - nieuwsbrief - juni/juli 2019

 

Als ons leven in lijn is met de universele wetmatigheden, functioneert het optimaal, komt het overeen met wie we in essentie zijn, is het in balans en harmonie met het grotere geheel en draagt het bij aan het welzijn van alle mensen en al het leven.
‘Samenlevingen in Balans’ is de term waarmee ik verwijs naar samenlevingen waarvoor geldt dat inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur.


Lieve mensen,
Hier is de, iets verlate, nieuwsbrief van juni 2019 met de laatste ontwikkelingen rond mijn twee boeken De Hele Olifant in Beeld en Samenlevingen in Balans, de vorderingen van het werk aan mijn volgende boek(en), mijn streven bij te dragen aan meer bekendheid rond de universele wetmatigheden, wat allemaal begon met mijn intentie om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, zodat het overeenkomt met wie we in essentie zijn. En dit alles op zo’n manier dat het bijdraagt aan het welzijn van alle mensen wereldwijd en al het Leven, niet alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.


Een opmerkelijk onderwijsexperiment in Frankrijk
Onlangs kwam ik het boek ‘De Natuurwetten van het kind, een revolutionaire visie op opvoeding’ (2017) van Céline Alvarez tegen. Natuurlijk maakte de titel me nieuwsgierig, echter met de term ‘natuurwetten’ verwijst ze niet expliciet naar de universele wetten, maar eerder naar de natuurlijke principes op basis waarvan kinderen leren en zich ontwikkelen. In dit boek beschrijft ze haar opmerkelijk, zeer dappere en succesvolle onderwijsexperiment onder het motto ‘En als we de natuurwetten van het kind nu eens als basis namen om anders over school te gaan nadenken?’
De oorzaak: de wetten van het kind worden onder de voet gelopen
Céline Alvarez schrijft hoe ze al als scholier vaststelde “hoe ons schoolsysteem jaar na jaar het licht in de ogen van heel wat medescholieren doofde en hun unieke talenten fnuikte. Velen van hen raakten daarna op schools vlak in moeilijkheden.” Ze stelt vast dat het Franse schoolsysteem geen rekening houdt met de natuurlijke mechanismen van het menselijk leren en dat de schoolse omgeving en dat wat van kinderen wordt gevraagd meestal niet aangepast is aan de manier waarop ze functioneren. “Hoewel ze in staat zijn om zonder inspanning te leren, hebben ze het moeilijk in de klas en raken ze hun zelfvertrouwen kwijt,” schrijft ze. “We kunnen problemen op school niet efficiënt oplossen – zelfs niet met de nieuwste programma’s of de mooiste tablets – als we niet ook de oorzaak ervan aanpakken: ons systeem legt zijn eigen wetten op, die van het kind worden onder de voet gelopen. Door op zo’n brute manier te werk te gaan, zorgt de school zelf voor problemen, die ze nadien met hervormingen probeert te corrigeren.”
De oplossing: ruimte voor de natuurlijke principes voor leren
Daarom was haar conclusie: “geef ze een aangepaste klasomgeving en de overgrote meerderheid van deze kinderen zal ons verrassen met hun snelle denken, met het gemak en het plezier waarmee ze ineens in staat zijn om te leren.” In 2009 besloot ze om haar intuïtie te toetsen. Daarvoor had ze een klasje nodig en wilde ze zo vroeg mogelijk en dus bij de kleuters beginnen. Ook wilde ze mogelijke vooroordelen vermijden en daarom haar experiment niet op een particuliere school doen, maar op een openbare school in een achterstandswijk en ze wilde dat de resultaten op een wetenschappelijke wijze getoetst zouden worden: “Om de resultaten tot slot te objectiveren, wilde ik jaarlijks een wetenschappelijke opvolging uitvoeren: elk jaar zouden de kinderen ‘geijkte’ testen afleggen aan de hand waarvan hun vooruitgang in vergelijking tot de norm gesitueerd zou kunnen worden. Als de resultaten dan zouden zijn waarop ik had gehoopt, hadden zij die het niet wilden zien, nu echt geen excuus meer.” Kortom, ze had een zeer goed doordacht plan.
Een minister die haar aanmoedigt
Ze is vastbesloten en niet te stoppen. “Het maakte me niet uit welke obstakels ik op mijn weg zou vinden, het was duidelijk dat ik ze zou overwinnen, stuk voor stuk. Eerst moest ze natuurlijk slagen voor het examen voor leerkracht. Dat behaalde ze in 2009 en al in 2011 kreeg ze de steun van het minister van onderwijs. “Ik kreeg van hem een pedagogische volmacht voor drie jaar, te beginnen vanaf september 2011. Ik kreeg een klasje toegewezen in de kleuterschool van Gennevilliers, een ‘gelijkekansenschool’.” De minister moedigde haar aan om samen met wetenschappelijke partners testen uit te voeren om de vooruitgang van de kinderen te kunnen evalueren. Ze begint met 25 kinderen tussen de drie en vier jaar oud (de eerste en tweede klas van de kleuterschool) en werkt vooral met het didactisch materiaal van dr. Séguin en Maria Montessori (mn. haar principe van de begeleide en gestructureerde zelfstandigheid) en richt het klasje zo in dat de kinderen zelfstandig – alleen of in kleine groepjes - kunnen werken, en elke dag was er ook tijd voor een kringgesprek voor de versterking van de basis. Ook krijgt ze toestemming om iemand te kiezen om haar bij te staan.
Een officieel document laat echter op zich wachten
Het enige wat ze nog mist als ze in september 2011 begint is een officieel document dat haar klasje als ‘experimenteel’ erkende, waarin alle voorwaarden staan voor de drie jaar, zodat het experiment ook door zou kunnen gaan als er intussen een andere minister zou komen. Ze geeft voorrang aan de ‘sociale banden’: “We hebben er alles aan gedaan om de kinderen echt met elkaar te verbinden, hen te laten lachen, met elkaar te laten praten, zich uit te drukken, elkaar te helpen, samen te werken en samen te leven. Deze ‘sociale banden’ bleken een echte katalysator voor de ontplooiing en het leren.”
De resultaten van het eerste jaar
De testen na het eerste jaar (2011-2012) zijn indrukwekkend: “Alle leerlingen, op één na, gaan sneller vooruit dan de norm, velen hebben een aanzienlijke vooruitgang geboekt. De leerling die niet vooruit is gegaan in vergelijking met de norm, is ook degene die in de loop van dat jaar het vaakst afwezig was.” Ook de ouders merkten grote veranderingen: “de kinderen werden rustig, zelfstandig, ze hadden veel zelfdiscipline en zorgden ook spontaan voor andere kinderen en waren altijd bereid te helpen als dat nodig was.” De kinderen vertrokken enthousiast naar school, hun taalvaardigheid nam toe en ze lieten vooral een grote vrijgevigheid en empathie zien en wat vooral opviel: ze waren hongerig, we wilden weten en leren! Céline Alvarez stelt vast dat ze zich niet had vergist: voor de kinderen werd leren lezen, schrijven en rekenen opnieuw leuk en ze konden het snel en vaardigheden zoals elkaar helpen, samenwerken en empathie kwamen tot volle ontwikkeling zonder dat daar actief aan gewerkt hoefde te worden.
De resultaten van het tweede jaar
Het volgende jaar (2012-2013) bestond de klas uit dezelfde kinderen nu in de tweede en derde klas plus nieuwe kinderen voor de eerste klas, zodat er nu drie leeftijdsniveaus waren. Maar nog steeds heeft ze het document over de institutionele omkadering niet, hoewel ze daar geregeld naar vraagt. “De académie besliste daarom om wetenschappelijke testen te weigeren zolang de administratieve situaties niet was geregeld.” Daarom besluit ze tenslotte aan het einde van het tweede jaar zelf de testen af te nemen met de instemming van de ouders en samen met een onafhankelijk psycholoog. En weer laten die een positieve trend zien: de kinderen blijken een voorsprong te hebben van minstens een jaar in vergelijking met wat wordt verwacht. Aan het einde van het tweede jaar konden alle sterke en 90% van de gemiddelde kleuters lezen en rekenen. Ook hun morele en sociale kwaliteiten vertoonden een enorme vooruitgang. Dat jaar krijgt ze ook bezoek van een aantal wetenschappers, die ook opvallende ontwikkelingen rapporteren, vooral in samenhang met het feit dat er drie leeftijdsgroepen bij elkaar in de klas zitten: “De kinderen uit de derde kleuterklas helpen de jongere kinderen en geven hun kennis door aan hen door zelf het goede voorbeeld te geven.”
Het derde jaar
Tijdens het laatste jaar (2013-2014) is Céline Alvarez erg veel tijd kwijt om het fameuze kaderdocument in handen te krijgen. In februari 2014 lukt dat bijna, maar wegens functie wisselingen op het ministerie van onderwijs gaat het op het laatste moment niet door. Een van de wetenschappers die de klas heeft bezocht stelde toen voor om een alternatieve test te doen. Tijdens het schrijven van haar boek zijn de resultaten van die test nog niet binnen. Toen de drie schooljaren om waren, was het document er nog steeds niet. In juli 2014 besliste de minister om het daarbij te laten… en kon ze haar onderzoek niet verder voortzetten binnen het nationale onderwijs.
Het delen van haar inzichten
Maar Céline Alvarez laat zich niet uit het veld slaan. “Dan zou ik het wel daarbuiten doen. Half juli 2014 nam ik mijn ontslag. Dat was de juiste beslissing, want na de uitzonderlijke en veelbelovende resultaten van de kinderen voelde ik een grote drang om de theorie en de pedagogische instrumenten die zo’n positieve impact hadden gehad, op grote schaal en met meer vrijheid en snelheid dan de nationale onderwijs mij had kunnen geven, in te zetten. Ik vond het belangrijk dat leerkrachten die dat wilden, konden begrijpen hoe wij te werk waren gegaan, stap voor stap.”
Daarom begint ze een blog, met filmpjes en ook theoretische basisinformatie. Zo inspireerde ze in amper twee jaar honderden leerkrachten en tientallen openbare kleuterscholen. En ze schreef dit boek, ‘De Natuurwetten van het kind, een revolutionaire visie op opvoeding’ waarin ze uitgebreid haar werkwijze beschrijft. In het boek verduidelijkt ze ook de wetenschappelijke principes die ten grondslag liggen aan leren en ontwikkeling. Bovendien benadrukt ze dat het haar er niet om ging dat “kinderen moeten leren lezen voor ze naar de lagere school gaan, maar dat ze, als ze daar spontaan aan toe zijn, dit kunnen doen.” Het boek verscheen in 2016 in Frankrijk en er zijn inmiddels al meer dan 200.000 exemplaren van verkocht en het is in meer dan tien talen vertaald, en is 2017 dus ook in het Nederlands gepubliceerd.
Leven is leren
Kortom, deze jonge Franse leerkracht, Céline Alvarez, heeft de moed gehad om te laten zien dat – zoals ik in mijn boek ‘Samenlevingen in Balans’ schrijf - leven leren is: alles wat leeft leert, dus leren ook kinderen van nature graag en met plezier, als ze tenminste op een natuurlijke manier mogen leren en dus als ze mogen leren op basis van innerlijke motivatie en niet op een manier die van boven en buitenaf opgelegd wordt, of zo als Céline Alvarez dat uitdrukt, waarbij hun eigenwetten onder de voet gelopen worden. Ik heb tot nu toe nog maar een klein deel van haar boek gelezen, maar ga het zeker met veel aandacht uitlezen en ik raad het iedereen aan die ook geïnteresseerd is in andere vormen van leren. Voor mij is haar experiment ook een bevestiging van mijn ideeën over leren en onderwijs en waarom ik in 2003 besloot om me te willen inzetten voor de transformatie van leren en onderwijs.


Samenlevingen in Balans en de eerste 1000 dagen
Net zoals Céline met zo jong mogelijke kinderen wilde beginnen, kwam ik bij mijn inspanningen om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, er ook al snel achter hoe belangrijk dat is. Als we daarmee beginnen wanneer kinderen 4 jaar zijn, zijn we eigenlijk al te laat om een goede  basis te leggen, omdat vooral de eerste paar levensjaren van essentieel belang zijn voor de rest van het leven. Dat was een van de redenen waarom ik mijn perspectief verruimde van leren en onderwijs naar de hele samenleving.
Matrilineaire organisatie
Al duizenden jaren is bekend hoe belangrijk het is om de moeder-kind-relatie tijdens de zwangerschap en tijdens de eerste paar levensjaren van het kind te beschermen. In mijn boek ‘Samenlevingen in Balans’ schrijf ik dat om die reden Samenlevingen in Balans traditioneel een matrilineaire (en matrilokale) organisatie kenden. Dat betekent dat vrouwen hun hele leven op de plek bleven wonen waar ze geboren waren – in tegenstelling tot patrilineaire (en patrilokale) organisatievormen waarbij jonge vrouwen na hun huwelijk verhuisden naar de plek waar (de familie van) de man woonde. Matrilineaire organisatie is de organisatievorm waarbinnen vrouwen en kinderen zich veilig kunnen voelen en die de moeder-kind relatie optimaal beschermt, want het maakte het mogelijk dat moeders, dochters en zussen hun hele leven bij elkaar bleven, waardoor ze een zeer sterke band hadden en elkaar altijd konden ondersteunen. Het resultaat hiervan was dat de algehele gezondheid van de volgende generatie en van de hele samenleving kon worden verzekerd.
Leren om zowel met positieve als negatieve emoties om te gaan
In Samenlevingen in Balans realiseerde men zich namelijk dat het beschermen van de moeder-kind-relatie zowel tijdens de zwangerschap als in de eerste levensjaren van het kind essentieel is voor een gezond en evenwichtig leven. Omdat het ongeboren kind zich bewust is van zijn of haar sociale omgeving en daar via het Principe van Harmonische Resonantieverregaand door beïnvloed wordt, zorgt men er in Samenlevingen in Balans bewust voor om zowel tijdens de zwangerschap als ook na de geboorte een liefdevolle omgeving te creëren en om stressvolle situaties rond de moeder te vermijden. Bovendien is dit de meest ideale manier om te leren om bij een tijdelijke verstoring van onze balans door innerlijke emoties, die balans zo snel mogelijk weer te herstellen. Angst en ongemak kunnen getolereerd worden wanneer de ervaring kleine kinderen heeft geleerd dat het slechts even duurt en dat er heel snel hulp zal zijn in de vorm van liefde en zorg. Zo leert het kind om met vertrouwen om te gaan met zowel positieve als negatieve emoties en wordt het aangeboren vermogen dat ons in staat stelt om op een gezonde manier ook onze eigen moeilijke emoties te hanteren steeds krachtiger.
Twee verschillende perspectieven van gewaar
In 2008 schreef ik een artikel voor het tijdschrift Educare over de laatste inzichten op basis van onderzoeksresultaten van Prenatale en Perinatale Psychologie (PPN) die dit in feite bevestigen. PPN is inmiddels uitgegroeid tot een multidisciplinaire studie, die ons een diep inzicht geeft in onze eerste ervaringen. In dit artikel ‘Hoe ontvangen we nieuw leven?’ verwijs ik onder andere naar het e-book Welcoming Consciousness (2004) van de Noord-Amerikaanse psychologe Wendy Anne McCarty. Zij stelt dat er vanaf de conceptie sprake is van twee verschillende perspectieven van gewaar zijn, namelijk een transcendent perspectief en een fysiek perspectief. Het transcendente perspectief is het bewustzijn dat aanwezig is voorafgaand, tijdens en na ons leven in een fysiek lichaam. Dit wordt ook wel aangeduid als het niet-lokale bewustzijn. Dit bewustzijn maakt het mogelijk dat we een gewaarwording hebben van onszelf op het moment dat we de fysieke vorm binnengaan. Onze vroegste ervaringen zijn volgens Wendy Anne McCarty gebaseerd op een complex, onderling verstrengelde relatie tussen de twee verschillende perspectieven. Samen vormen ze wat zij noemt het ‘geïntegreerde zelf’.
In hoge mate gevoelig voor onze omgeving
Dit betekent dat we vanaf het moment van conceptie waarnemen, functioneren, communiceren en leren op het niveau van het niet-lokale bewustzijn, op het niveau van energie en op het fysieke niveau. Waar dit op neerkomt is dat ons vermogen om communicatie uit te zenden en te ontvangen gedurende de prenatale en perinatale periode veel groter is dan traditioneel gedacht wordt. Het nieuwe inzicht is, dat we tijdens de zwangerschap, geboorte en de eerste periode van kind zijn, als baby zeer intensief leren en in hoge mate gevoelig zijn voor onze omgeving en relaties. Via ons transcendente perspectief zijn we ons namelijk volledig bewust van de bewuste én onbewuste gedachten, gevoelens en intenties van onze ouders en anderen in onze omgeving. Via ons fysieke perspectief is onze ervaring op een complexe manier verbonden met de ervaringen van onze moeder, de gezondheid van de baarmoeder en onze fysieke en emotionele ervaringen tijdens de geboorte.
Een blue print
Gebaseerd op deze vroege situatie vormen we ons fundament – een blueprint voor ons leven. Deze blueprint wordt het uitgangspunt op basis waarvan we groeien en het leven ervaren op ieder niveau van ons wezen – fysiek, emotioneel, mentaal, relationeel en spiritueel. Onze vroege ervaringen worden een deel van onze herinnering die opgeslagen wordt in ons (on)bewustzijn en die weerspiegeld wordt in ons automatisch functioneren. Dit beïnvloedt ons op een onbewust niveau en kleurt onze waarnemingen en opvattingen van de werkelijkheid. Als gevolg hiervan maken we al in de baarmoeder en bij de geboorte keuzes en creëren we overtuigingen en aangepaste strategieën, die patronen vastleggen die we mogelijk ons hele leven blijven meedragen. Wanneer we ons dit realiseren is het natuurlijk belangrijk om ons te verdiepen in wat het is dat bijdraagt aan een optimaal begin van ons leven. Natuurlijk betekent dat niet dat de matrilineaire organisatievorm de enige juiste optie hiervoor is, maar wel dat we daarvan kunnen leren hoe belangrijk zo’n veilige omgeving is.
Het grote belang van een goed begin van het leven
Het werk van trauma deskundige Peter A. Levine sluit hierbij aan. In zijn boek In An Unspoken Voice (2010) legt hij uit (zoals ik in mijn boek ‘Samenlevingen in Balans’ beschrijf) dat de basis van de gezonde werking van ons aangeboren vermogen om bij emoties de innerlijke balans zo snel mogelijk weer te herstellen in onze eerste levensjaren wordt gelegd. In feite kunnen we opvallend goed omgaan met alle vormen van tegenslag als we ons maar innerlijk veilig voelen. “Dit vermogen is vooral belangrijk wanneer we bang of gewond zijn,” schrijft hij. “Bijna ieder moeder in de wereld weet dit instinctief en pakt haar geschrokken kind op en sust hem of haar door het te wiegen en dicht tegen zich aan te houden.” Op deze manier helpt de moeder haar kind om moeilijke gevoelens er te laten zijn, te ervaren en stappen te zetten om de balans weer te herstellen. Kortom, hoe meer liefde, bescherming en begrip aan een kind zijn gegeven in deze eerste jaren, des te beter wordt de werking van de Wet van Dynamische Balans - en dus het inherent zelf-herstellend vermogen - beschermd en des te stabieler zal de innerlijke wereld van het kind worden.
Stichting de Geboortenis en optimale zorg in de eerste 1000 dagen
Terwijl ik nog midden in het schrijven van mijn derde boek – over de organisatie van Samenlevingen in Balans – ben, en pas daarna, in mijn vierde boek, hier meer over zal schrijven, wil ik hier graag onder jullie aandacht brengen, dat er in Zutphen drie vrouwen, moeders die ook Geboorte-professionals zijn, al een aantal jaren actief zijn om daadwerkelijk deze inzichten in de praktijk te brengen. Hun droom is een plek te creëren “waar in veiligheid, vertrouwen en vreugde het nieuwe leven een warm welkom krijgt.” Hiervoor hebben zij al een aantal jaren geleden de Stichting de Geboortenis opgericht. Ze zijn nu op het punt om met de bouw van een Geboortethuis te beginnen. Zo leggen zij het belang van die eerste 1000 dagen uit: “Waarom is de zorg in de eerste 1000 dagen zo belangrijk? Een duurzame samenleving begint voor ons bij duurzame gezondheid van het allereerste begin. De start daarvan ligt bij de gezondheid van de aanstaande ouders en in de eerste 1000 dagen van het leven van een kind. (…) Wij ondersteunen je vanaf het moment dat je een kinderwens hebt totdat je kindje 3 jaar oud is. Onze missie is dat iedere zwangere vrouw zich welkom voelt zoals zij is. Dat zij vanuit innerlijke kracht en liefde de regie kan voelen tijdens haar zwangerschap en bevalling. Dat jullie kindje een ‘zachte landing’ krijgt in de eerste 1000 dagen van zijn of haar leven.”
Het Ecologisch Geboortethuis Geboortenis Zutphen
Hun plannen voor de bouw en ontwikkeling van Ecologisch Geboortethuis Geboortenis Zutphen zijn nu zo ver dat hun droom werkelijkheid kan worden: “Stel… vrouwen, mannen en kinderen vinden vanaf 2020 een warm welkom op een mooie, groene plek waar alle zorg rond de eerste 1000 dagen van het nieuwe leven samenkomt onder 1 dak. Waar (geboorte) zorgprofessionals bijscholing en inspirerende trainingen kunnen volgen en zich verder bekwamen in holistische zorg voor moeder, vader en kind,” schrijven ze op hun website. Er is in principe al een locatie gevonden en er zijn al gesprekken geweest met de gemeente en wat er nu nodig is voor de realisatie van het Ecologisch Geboortethuis en Centre of Expertise, Geboortenis Zutphen, is onder andere geld.
Oproep tot bijdrage
Op hun website leggen ze uit dat mensen kunnen bijdragen bijvoorbeeld
= door een machtiging af te geven voor een (periodieke) gift
= een donatie te maken via de shop of
= een eenmalige donatie via de donatiemogelijkheid onderaan deze website pagina (Stichting de Geboortenis heeft een ANBI status!).
= Of via een investering in de aankoop van grond, de bouw en de ontwikkeling van het eerste Ecologische Geboortethuis in Nederland en Europa: Geboortenis Zutphen.
Het project steunen kan ook door je tijd, expertise en enthousiasme voor dit initiatief te verbinden met het dynamische ‘Bouwteam Geboortenis Zutphen’. Via dezelfde website kun je je ook inschrijven voor hun nieuwsbrief.
Ik besteed in deze nieuwsbrief aandacht aan hun project, omdat het in vele opzichten in lijn is met mijn eigen werk. Zoals ik hierboven beschreef zie ik hoe belangrijk die eerste 1000 dagen zijn en ik hoop dat de realisatie van dit Geboortethuis een voorbeeldfunctie kan hebben en de aandacht zal vestigen op het grote belang van een goede start in het leven. Mijn hoop is dat er onder de lezers en lezeressen van mijn nieuwsbrief mogelijk mensen zijn die ook het belang daarvan inzien en die in de mogelijkheid zijn om op een of andere wijze bij te dragen of die misschien deze informatie door kunnen sturen naar mensen die daar mogelijk toe in staat zijn als bijdrage aan toekomstige generaties.


Wat er de laatste tijd zo al aan het licht komt...
Tot slot zijn hier, voor wie daarin geïnteresseerd is, nog een paar linken naar wat er de laatste tijd zo al aan het licht komt. Het begint er op te lijken dat de tijd van complottheorieën  voorbij is, en dat het tijdperk van de harde complotfeiten is aangebroken... 
'Secret Ingredients' over de gevolgen van GMOs en glyfosaat
Allereerst is er de indrukwekkende documentaire 'Secret Ingredients' van Jeffrey Hart en Amy Smith, die gaat over de gevolgen voor onze gezondheid van GMOs en glyfosaat.
'Above Majestic'
Verder is de documentaire 'Above Majestic' over het bestaan van een geheim ruimte programma, die ik al in mijn  Nieuwsbrief oktober 2018 noemde, nu gratis te zien via deze link: Above Majestic
NXIVM leider schuldig bevonden
Nadat al een tijdje geleden de leider en een medewerkster van NXIVM waren gearresteerd, is inmiddels de leider, Keith Raniere, inderdaad schuldig bevonden aan een veelheid van feiten, waaronder onder andere handel in en verkrachting  van kinderen. Terwijl het lange tijd niet tot arrestaties en veroordelingen kwam, maar alles werd stilgehouden en verzwegen, suggereren sommigen dat dit dan eindelijk het begin is van een hele reeks van 'Pedogate' arrestaties en veroordelingen van mensen uit of met connecties  in de hogere kringen. Dit zijn een paar linken naar meer over het NXIVM verhaal:
Nxivm leader Keith Raniere found guilty on all counts in sex cult trial
More Details Emerge From NXIVM ‘Sex Cult’ Implicating Hollywood & The International Financial Elite
NXIVM Sex Cult Connected to Unlicensed Child Care Facility, Politics & More Hollywood Star
Facebook insider doet boekje open
Dan is er onlangs het onthullende ‘Zuckerberg Dossier’ verschenen. Het betreft een uitgebreide brief van een van de vier ‘oprichters’ van Facebook, en gaat zowel over wie volgens deze bron de werkelijke oprichters van Facebook zijn, als wat het werkelijke doel van FaceBook is, hun bemoeienissen met de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2016, met de recente Europese verkiezingen en de verdere plannen van Facebook... Dit is de link naar het uitgebreide verhaal: Facebook Insider Confesses All
Google insider doet ook boekje open
Vorige week was er bovendien een insider van Google die anoniem naar buiten trad via Project Veritas om de praktijken van Google aan het daglicht te brengen, onder andere hun plannen om de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2020 te beïnvloeden. De documentaire werd aanvankelijk op YouTube geplaatst, maar verdween daar al weer heel snel. Echter op de website van Project Veritas is de video opgenomen in een artikel hierover. Dit is de link:Insider Blows Whistle and Exec Reveals Google Plan to Prevent “Trump situation” in 2020 


Agenda
Voorlopig heb ik geen nieuwe uitnodigingen voor volgende presentaties. Mochten er toch weer nieuwe uitnodigingen zijn, dan is de meest actuele informatie te vinden op de agenda op mijn website


 

Tot zover het nieuws rond ‘De Hele Olifant in Beeld’, ‘Samenlevingen in Balans’ en mijn verdere werk.

Lieve groetjes,

Marja de Vries