marja de vries
De Hele Olifant - nieuwsbrief - november/december 2017
Als ons leven in lijn is met de universele wetmatigheden, functioneert het optimaal, komt het overeen met wie we in essentie zijn, is het in balans en harmonie met het grotere geheel en draagt het bij aan het welzijn van alle mensen en de Natuur.
‘Samenlevingen in Balans’ is de term waarmee ik verwijs naar samenlevingen waarvoor geldt dat inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur.
Lieve mensen,
Hier is de nieuwe nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen rond mijn twee boeken De Hele Olifant in Beeld en Samenlevingen in Balans, de vorderingen van het werk aan mijn volgende boek(en), mijn streven bij te dragen aan meer bekendheid rond de universele wetmatigheden, wat allemaal begon met mijn intentie om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, zodat het overeenkomt met wie we in essentie zijn. En dit alles op zo’n manier dat het bijdraagt aan het welzijn van alle mensen en de Natuur wereldwijd, niet alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.
‘De Hele Olifant in Beeld’ 16 december in Breda
Deze nieuwsbrief verstuur ik iets eerder dan normaal om zo mijn presentatie over mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’ op zaterdag 16 december 2017 in Breda onder jullie aandacht te kunnen brengen (zie voor de details de agenda onderaan deze nieuwsbrief).
De Hele Olifant in Beeld op school
In 2017 ben ik alles bij elkaar 11 keer uitgenodigd om ergens over mijn boeken te spreken.
Het project ‘Wat is waarheid’ in Hasselt
De een na laatste keer – op 9 november - was heel bijzonder. Toen was ik, zoals ik al in mijn laatste nieuwsbrief schreef, gevraagd om op een middelbare school in Hasselt in België over ‘De Hele Olifant in Beeld’ te komen vertellen. Deze uitnodiging was in het kader van een project van leerlingen van de een na hoogste klas rond het thema ‘Wat is Waarheid’. Zo kreeg ik voor het eerst sinds het verschijnen van mijn boek in 2007 de gelegenheid om aan leerlingen van een middelbare school iets te vertellen over de universele wetten!
Eén waarheid of vele waarheden?
Bovendien was mij expliciet gevraagd om tijdens mijn verhaal voor deze 54 leerlingen en 4 docenten, die samen met dit project bezig waren, ook iets te zeggen over die vraag ‘Wat is waarheid?’ Dat heb ik als heel bijzonder ervaren, omdat dit een reguliere school was en het fundament van reguliere scholen de overtuiging is dat er uiteindelijk slechts één waarheid is...
Natuurlijk begon ik ook daar met het verhaal van de Blinden en de Olifant om te illustreren dat – zoals de Wet van Polariteit duidelijk maakt - er in feite vele waarheden bestaan en dat die verschillende waarheden vaak slechts verschillende perspectieven van hetzelfde blijken te betreffen.
Hoe kunnen we weten wat waar is?
Maar bovendien heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vraag te stellen ‘Hoe kunnen we weten wat waar is?’ Niet alleen vind ik dat een heel belangrijke vraag in de context van een cultuur waarin we geleerd worden om aan te nemen wat externe autoriteiten ons vertellen dat waar is en dat ongemerkt ten koste gaat van het vertrouwen in onze eigen innerlijke waarheid en dus onze innerlijke autoriteit. Maar in deze tijd van enerzijds vaag en verhullend taakgebruik en inflatie en zelfs omkering van de betekenis van woorden en anderzijds steeds meer gedeeltelijke onthullingen van zaken die lange tijd zijn ontkend (waar in het Engels naar verwezen wordt met de term ‘disclosures’), beschouw ik deze vraag als zeer actueel. Daarom zal ik de 5 opties voor hoe we kunnen weten wat waar is, die ik de leerlingen in Hasselt genoemd hebt, ook hier heel kort vermelden:
1. Op basis van onze eigen waarneming/ervaring
Allereerst kunnen we op basis van onze eigen waarnemingen en onze eigen ervaringen - zowel via onze vijf zintuigen als via ons gevoel en soms ook via onze intuïtie weten dat iets waar is, niet alleen bijvoorbeeld dat water nat is en dat vuur heet is, maar ook bijvoorbeeld dat een bepaalde situatie op een of andere manier niet goed voelt of dat we iemand moeten bellen. Echter als we ons waarnemingsvermogen en ons vertrouwen in onze eigen ervaringen en intuïtie niet oefenen en trainen, is dit niet altijd een betrouwbare bron van waarheid.
2. Op basis van geloof en/of aanname
We kunnen ook op basis van geloof aan nemen wat waar is, bijvoorbeeld door aan te nemen wat een religie stelt dat waar is. De meeste religies hebben een belangrijk boek waarin deze waarheid staat geschreven. Echter niet iedereen interpreteert die waarheid op dezelfde manier en bovendien er zijn verschillende religies die ieder hun eigen belangrijke boeken hebben, met ieder hun eigen waarheid.
Daarnaast zijn er wereldwijd vele eeuwenoude wijsheidstradities en ook die hebben hun geschriften met ieder hun eigen waarheden. Echter hoewel sommige van die bronnen relatief zuiver zijn, zijn andere vertalingen van vertalingen en interpretaties van interpretaties, waardoor de waarheid steeds meer verhuld is geraakt.
We kunnen ook aannemen of geloven wat waar is wat in de media – hetzij de reguliere media, hetzij de ‘sociale media’ wordt bericht. Echter enerzijds wordt het steeds duidelijker dat de reguliere media ons geen neutrale berichtgeving bieden, en anderzijds bestaat er bij de berichten in de alternatieve en sociale media zo’n grote diversiteit en kwaliteit dat ook dat lang niet altijd een betrouwbare bron van waarheid is. Recent wordt dit alles nog verder vertroebeld door het begrip ‘nep nieuws’, en dat roept de vraag op wie die term waarvoor en met welk doel gebruikt.
3. Westerse wetenschap
We kunnen ons ook wenden tot de westerse wetenschap en van wetenschappers aannemen wat zij zeggen dat waar is, aangezien het uitgangspunt van de wetenschap is om zich in te spannen om te bewijzen of iets waar is of niet aan de hand van herhaalbare proeven. Echter ook dat heeft een keerzijde, want niet alles leent zich voor deze methode. Bovendien heeft het idee dat iets pas waar is als het wetenschappelijk bewezen is, er toe geleid dat het soms ook omgekeerd wordt en dat er gesteld wordt dat iets niet waar is omdat het niet wetenschappelijk bewezen is. Anderzijds heeft dat er toe geleid dat zaken die niet via een proefopstelling bewezen kunnen worden maar wel geformuleerd als een theorie, vervolgens gebracht worden als was het waarheid, omdat wetenschappers aannemen en dus in zekere zin ‘geloven’ dat die theorie waar is, zoals bijvoorbeeld de Big Bang theorie.
En een extra complicatie is hier nog dat inmiddels steeds duidelijker wordt dat bovendien multinationals wetenschappers indirect of direct betalen om in artikelen te schrijven wat waar is…
4. Meditatie
En dan is het mogelijk om te weten wat waar is op basis van meditatie en dus via een ruimere staat van bewustzijn, waardoor we kunnen communiceren met de natuur en/of contact kunnen maken met ons innerlijk weten en het collectief bewustzijn. Enerzijds biedt dit de meest zuivere mogelijkheid om te weten wat waar is, maar anderzijds vraagt het voor de meesten van ons veel oefenen en trainen om berichten uit deze bronnen inderdaad zo zuiver en onvervormd mogelijk te kunnen ontvangen.
5. Leren van niet-westerse, inheemse culturen
En dan is het mogelijk om op basis van de wijsheid van (sommige) niet-westerse, inheemse culturen te weten wat waar is op basis van hun duizenden jaren collectieve praktijkervaring.
Maar wat is nu de waarheid?
Ik vertelde de leerlingen dat ik mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’ heb geschreven door gebruik te maken van al deze manieren om te weten wat waar is. Vervolgens vroeg ik ze – net als ik bij mijn andere presentaties doe – om niets te geloven van wat ik ze zou gaan vertellen. Dat was natuurlijk wel wat onwennig voor hen. Tijdens de mogelijkheid om vragen te stellen, vroeg een van de leerlingen mij dan ook ‘Maar wat is nu de waarheid?’
Als antwoord heb ik nogmaals iets verteld over de Wet van Polariteit en het inzicht dat alle waarheden slechts ‘halve waarheden’ zijn en dat ieders waarheid voor een groot deel bepaald wordt door het perspectief van waaruit iemand kijkt. Mogelijk heeft mijn bijdrage hen gestimuleerd om vragen te blijven stellen en om zelf op onderzoek uit te gaan…
Toepassen bij leren van Inheemse culturen
De laatste tijd is er een groeiende belangstelling voor de wijsheid van inheemse culturen en om daar ons voordeel mee te doen kunnen we de verschillende opties waarop we kunnen weten wat waar is, hierbij toepassen.
Sommige inheemse culturen kennen profetieën die stellen, dat er een moment zou komen waarop de mensheid de weg kwijt zou zijn geraakt. Als gevolg daarvan zou er een moment komen waarop er opnieuw een groot verlangen naar Leven zou ontstaan. En op dat moment zou er opnieuw interesse zijn voor de wijsheid van Inheemse volken. Om die reden beschouwden vele inheemse volken het als hun taak om hun kennis over hoe als mensen te leven op Aarde, zorgvuldig te bewaren en om de praktijk daarvan te blijven herinneren, zodat het – als er opnieuw interesse in zou ontstaan – opnieuw naar buiten zou kunnen worden gebracht.
Wanneer dat de mensen zou helpen om opnieuw de waarheid te herinneren, zou het floreren van het leven kunnen terugkeren. Veel inheemse mensen van over de hele wereld zeggen dat die tijd nu gekomen is en de afgelopen 50 jaar zien we een veelheid aan inspanningen van hun kant om die inzichten met de wereld te delen. Bovendien zien we dit weerspiegeld in een toenemende erkenning door mensen uit Westerse culturen dat Samenlevingen in Balans een eigen kennis systeem hebben dat beschouwd kan worden als een eigen vorm van wetenschap.
Traditionele Ecologische Kennis (TEK)
Dat geldt op dit moment met name voor wat bekend is als Traditionele Ecologische Kennis (TEK). Enerzijds is dit zeer verheugend omdat we gezien de kritieke situatie van dit moment wereldwijd ons voordeel kunnen doen met deze wijsheid. Echter ook hier is weer een risico. Dit risico heeft te maken met het feit dat dit waarheden zijn die een onlosmakelijk onderdeel zijn van en pas werkelijk betekenis hebben binnen een holistisch wereldbeeld en een daaruitvoorvloeiende manier van leven.
Ieder wereldbeeld heeft een overeenkomstige manier van weten
Het holistische wereldbeeld gaat uit van het geheel, is cyclisch, organisch en experimenteel, terwijl het westerse dualistische, reductionistische wereldbeeld gebaseerd is op afscheiding, en lineair, analytisch, mechanisch is en hecht aan objectiviteit. Op basis van deze wereldbeelden bestaan er ook twee verschillende manieren van weten en twee compleet verschillende manieren van gebruik van kennis. Dat betekent niet alleen voor de meesten van ons die opgegroeid zijn met het westers wereldbeeld, dat we deze waarheden eigenlijk pas werkelijk kunnen begrijpen als we voorbij het ons bekende wereldbeeld kunnen kijken. Het betekent in feite ook de noodzaak om zelf persoonlijke ervaring opdoen met een andere manier van weten.
Het trainen van vertrouwen op de interne autoriteit
Want de manier waarop de Traditionele Ecologische Kennis (TEK) traditioneel van generatie op generatie is doorgegeven, is niet via de ons bekende manier van aannemen van wat externe autoriteiten vertellen dat waar is (dus via optie 2 en 3). In plaats daarvan zijn vormen van leren en onderwijs in deze Samenlevingen in Balans vooral gericht de ontwikkeling van het vertrouwen in de eigen innerlijke autoriteit, zowel door het trainen van de persoonlijke waarneming, inzicht op basis van persoonlijke ervaring als op de ontwikkeling van communicatie met de natuur en contact met het eigen innerlijk weten en het collectief bewustzijn (dus via optie 1 en 4 waarbij optie 2 juist zeer bewust vermeden wordt). Deze vormen van leren maakt het mogelijk dat deze waarheden binnen deze samenlevingen duizenden jaren lang kunnen bestaan als ‘levende’ kennis.
“Te weten komen”
Gregory Cajete schrijft in zijn boek Native Science, Natural Laws of Interdependence, dat er in de meeste Inheemse culturen zelfs geen woord bestaat voor onderwijs, maar dat de beste vertaling voor onderwijs-in-Inheemse-tradities ‘te-weten-komen’ is. Dit te-weten-komen of komen-te-begrijpen betreft een proces, een zoektocht naar kennis en inzicht. Hij legt ook uit, dat hoewel dit een heel ander leerproces is dan wat wij in het westen kennen, dit proces van te-weten-komen een zeer systematisch proces is dat gebaseerd is op het natuurlijke creatieve menselijke leerproces. De rol van leerkrachten hierbij is faciliteren, waarbij interventie in het natuurlijke proces slechts met de grootste zorg en terughoudendheid wordt toegepast en het de verantwoordelijkheid van een individu is om te leren.
Het leerproces vindt bovendien altijd plaats binnen een context waarin veel lagen van informatie op veel verschillende manieren gecommuniceerd worden. Het gevolg is dat werkelijk weten gebaseerd is op persoonlijke directe ervaringen in de natuur, terwijl meditatie, stilte en reflectie een rol spelen bij het internaliseren van die lessen van de natuur.
Het risico van oppervlakkig begrijpen
Als we van inheemse culturen willen leren en ons voordeel willen doen met inheemse wijsheid, maar hierbij niet erkennen dat we te maken hebben met twee verschillende wereldbeelden en twee verschillende vormen van weten en kennis vergaren bestaan hier verschillende risico’s. Bijvoorbeeld is er het risico wanneer we het niet ook zelf hebben ervaren, dat we te snel denken dat we het begrijpen, terwijl we het mogelijk alleen op het meest oppervlakkige niveau begrijpen, maar niet op de diepere lagen. In andere woorden, dat we wel hebben kennis genomen van bepaalde informatie, maar dat we het niet zelf hebben ervaren en de wijsheid niet zelf innerlijk hebben gevoeld.
Het risico van ‘cognitieve exploitatie’
Een nog groter risico is wat ik ergens beschreven zag als ‘cognitieve exploitatie’: dat wil zeggen het risico dat onze houding ten opzichte van deze traditionele inheemse kennis vergelijkbaar is met de houding die we in Westerse samenlevingen tegenkomen ten opzichte van natuurlijke hulpbronnen: als slechts een bron om ons toe te eigenen en te exploiteren. Op basis van die houding bestaat het risico dat we dat wat we nuttig en bruikbaar achten scheiden van dat wat we niet nuttig en bruikbaar achten en dat we zo kennis die overeenkomt met ons westerse wereldbeeld er uitdestilleren en de rest, net als bij andere vormen van grondstofexploitatie, als afval weggooien…
Toewerken naar eenheid op basis van consensus
In deze tijd waarin de vraag hoe we kunnen weten wat waar is zeer actueel is en we geconfronteerd worden met verhullend en misleidend taakgebruik, omkering van de betekenis van woorden, nep nieuws, onthullingen, disclosures en pogingen tot zaaien van verdeeldheid, gaan de inheemse wisdom keepers onverminderd door met hun missie: het naar buiten brengen van hun kennis over hoe we als mensheid kunnen leven op Aarde op zo’n manier dat het Leven
daarbij opnieuw centraal komt te staan. Dat doen ze op vele manieren en een van de manier waarop dat op dit moment ook gedaan wordt is via bijeenkomsten van mensen met verschillende achtergronden die samen op basis van consensus gemeenschappelijke verklaringen en verdragen opstellen. In mijn twee vorige nieuwsbrieven schreef ik al over de Universele Verklaring voor de Rechten van Moeder Aarde.
The Great Binding Law
In Canada hebben in de Turtle Lodge inheemse knowledge keepers zich gebogen over het op basis van consensus opstellen van een prachtige tekst met de titel The Great Binding Law . Deze tekst kan beschouwd worden als een basistekst van de eeuwenoude bewaarde kennis zodat wij, wanneer we dat lezen, ons opnieuw de waarheid kunnen herinneren, en dat kunnen gebruiken om wereldwijd terug te keren naar een situatie van floreren van het leven.
Inheems onderwijs
Al eerder in 2013, hadden First Nations individuen en vertegenwoordigers en vertegenwoordigers van Inheems onderwijs van Canada op Turtle Lodge een verdrag over inheems onderwijs opgesteld. Voor wie daar in is geïnteresseerd, is deze tekst hier te vinden: Treaty Our Way of Life Indigenous Education
Samenlevingen in Balans
Terwijl ik de laatste tijd ook weer een aantal enthousiaste reacties van lezers/lezeressen van mijn boek ‘Samenlevingen in Balans’ heb ontvangen en er bij mijn laatste presentatie op 11 november in Bilthoven ook van dit boek heel wat exemplaren zijn gekocht, ben en blijf ik vooral intensief bezig met het werk voor mijn derde boek over hoe we onszelf kunnen organiseren op zo’n manier dat daarbij het Leven weer centraal komt te staan.
De agenda voor 2017
Hieronder is mijn agenda met op dit moment één presentatie over mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’. Zie voor de nadere details de agenda hieronder. Wat 2018 zal brengen blijft op dit moment nog een verrassing. Zodra ik meer uitnodigingen heb ontvangen zullen die vermeld worden op de agenda mijn website
Zaterdag 16 december 2017, in Breda
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' op uitnodiging van “Sky High Creations”.
Programma: |
Vanaf 14.30 uur deur open |
Plaats: |
De kapel van de Sacramentskerk |
Kosten: |
€ 20,-- |
Aanmelden: |
door een mail te sturen naar info@skyhighcreations.nl o.v.v. "De Hele Olifant in Beeld" |
Meer informatie: |
op de website van Sky High Creations |
Tot zover het nieuws rond “De Hele Olifant in Beeld” en mijn werk.
Lieve groetjes,
Marja de Vries