Als door de bliksem getroffen

Synchroniciteit en de Wet van Dynamische Balans

door Marja de Vries © 2008, Marja de Vries

Een persoonlijke ervaring die ik had in 1992 op Vancouver Island in Canada.

In 1990 was ik voor het eerst naar Canada gegaan en gedurende die reis had ik het gevoel gekregen dat er daar, in Canada, iets was wat ik zocht. Ik wist alleen niet wat het was. In 1992 ging ik daarom opnieuw naar Canada, nu voor twee maanden als backpacker, in de hoop dat ik zou vinden wat ik zocht. Gedurende die tijd trok ik een aantal dagen samen op met een andere rondreizende vrouw. Op een ochtend vertrok zij echter vrij plotseling weer en pas nadat zij vertrokken was, ontdekte ik dat ze het enige leesboek dat ik bij me had had meegenomen. En tegelijkertijd bleek haar leesboek tussen mijn bagage te zitten. Aanvankelijk was ik ontstemd door deze ongeplande verwisseling. Ik had geen oog voor een eventuele synchroniciteit en wilde gewoon mijn eigen boek verder lezen. Het boek dat ik nu in plaats daarvan had kende ik niet, maar ik had er ook nog weinig aandacht aan besteed. Het heette: Sisters of the Earth: Women’s Prose and Poetry About Nature, samengesteld door Lorraine Anderson. Het waren korte verhalen van bijna 100 verschillende schrijfsters uit de USA over de natuur. Van de meeste van deze schrijfsters had ik nog nooit gehoord. Bij gebrek aan iets anders en nog steeds enigszins mokkend las ik nu dagelijks een paar van deze korte verhalen.

Een paar weken later was ik in de Jeugdherberg in Victoria op Vancouver Island. Liggend op het stapelbed in de sober ingerichte dormitory las ik weer één van de verhalen en terwijl ik dat las werd ik 'door de bliksem getroffen'. Ik zou het niet op een andere manier kunnen beschrijven, want als een absolute bliksemslag bij heldere hemel ging het door me heen: “Als er iets is in mijn leven dat ik wil, dan is het deze vrouw ontmoeten en van haar leren.” Het volgende moment keek ik om me heen en zag daar gewoon die redelijk saaie jeugdherberg slaapkamer nog precies hetzelfde als daarvoor alsof er niets was gebeurd. Maar wat was er dan gebeurd? En wat las ik eigenlijk? En wie was het die dat geschreven had? Wat ik aan het lezen was, was het verhaal The Rainbow Bridge van een vrouw met - dat viel me nu pas op - de bijzondere naam Brooke Medicine Eagle. Ik had nog nooit van haar gehoord en wist dus ook niet wie het was. In het verhaal dat ik las beschreef ze een ervaring die ze tijdens haar vision quest had. In de Noord–Amerikaanse, inheemse tradities is een vision quest een manier om door een aantal dagen en nachten ergens helemaal alleen op één plaats in de natuur door te brengen, inzicht te krijgen in de richting en doel van je leven. Brooke Medicine Eagle deed deze vision quest begin zeventiger jaren van de vorige eeuw als leerlinge van een vijfentachtig jarige Northern Cheyenne vrouw, die bekend was als The Woman Who Knows Everything.

Brooke Medicine Eagle beschrijft in het verhaal The Rainbow Bridge hoe er op de derde dag van haar vision quest op een gegeven moment een vrouw verschijnt die een boodschap voor haar heeft: “… what needs to happen is a balancing. The thrusting, aggressive, analytic, building, making-it-happen energy has seriously overbalanced the feminine, receptive, allowing, harmonizing, intuitive energy. She says that what must happen is an uplifting and a balancing – more emphasis on surrendering, being receptive, nurturing all the people, using the inexhaustible resources within us rather than raping and tearing the Mother Earth. She speaks to me as a woman, and I am to carry this message to women specifically, to reawaken their profound intuitive, protective, nurturing natures. But not only do women need to become strong in this way; we all need to do this, men and women alike. Women are born more naturally receptive and nurturing; that’s what being a woman in this body is about. But even the women in our society don’t do that very well. None of us have ever been taught that way. We know how to do something; we know how to make something, how to exert effort; but we need to allow, to be receptive, listen to the Earth, find the universal knowledge and ancient truths within ourselves, to surrender and serve. Each of us must find that balance, heal ourselves, become whole.” De vrouw vertelt Brooke dat ze de drager van een boodschap tussen de twee culturen over de regenboogbrug zal zijn, van de oude cultuur naar de nieuwe, van de Indiaanse naar de dominante samenleving, om zo alle kloven te overbruggen. “And in a sense, all of us in this generation can be that. We can help construct, using the full potential of ourselves, that bridge into the new age, creating a beautiful abundant life for all.”

Deze ervaring - alsof 'door de bliksem getroffen' bij het lezen hiervan - heeft verstrekkende gevolgen voor me gehad, hoewel ik toen ik dit verhaal las in 1992 rationeel niet goed kon bevatten waar dit alles nu eigenlijk om ging. Hoewel ik iets zocht, was ik ook gewoon een product van de westerse samenleving en had ik geleerd vooral op mijn ratio te vertrouwen. Mijn ratio begreep niet waarom deze tekst zo'n heftig effect op me had gehad. Aanvankelijk won mijn ratio het dan ook en vertelde me 'gewoon' te doen. Ik kende deze vrouw niet, hoe zou ik haar kunnen vinden en bovendien, waarschijnlijk zat ze echt niet op me te wachten. Kortom, ik deed slechts een halfslachtige poging om te achterhalen wie dan die Brooke Medicine Eagle was en liet het daarbij. Na twee maanden rondreizen door Canada kwam ik enigszins teleurgesteld weer thuis, want mijn ratio wilde me doen geloven dat ik niet gevonden had wat ik zocht...

Korte tijd daarna liep ik in Amsterdam door de Kalverstraat en zag daar tot mijn verrassing een etalage vol boeken over de tradities van de Noord-Amerikaanse indianen. Ik liep deze mij tot dan toe onbekende boekwinkel binnen en op de tweede verdieping lag daar het in 1991 verschenen boek 'Buffalo Woman Comes Singing' geschreven door Brooke Medicine Eagle. Ondanks het feit dat mijn ratio het boek te duur vond, kocht ik het en precies op de pagina die ik thuis als eerste opensloeg, stond informatie over de zomerweken die zij in Montana, USA, organiseerde compleet met een adres voor nadere informatie... Ik vroeg die informatie aan, maar toen ik dat ontvangen had besloot mijn ratio dat het alles bij elkaar veel te duur was. Gelukkig was er ook een ander stemmetje in mij die fijntjes vroeg, wat het probleem was. Had ik dat geld niet? Mijn ratio moest toegeven dat ik precies het benodigde bedrag op een spaarrekening had staan, voor het geval van een eventuele calamiteit. Dat moest daar vooral blijven staan juist voor het geval er iets onverwachts zou gebeuren en ik dat geld nodig zou hebben. Toen werd ik ziek, wat op zich vreemd was, want dat overkwam me zelden. Tijdens het liggen in bed, nam ik een besluit: ik zou toch gaan en zodra ik weer hersteld was zou ik het opgaveformulier aanvragen. Geloof het of niet, maar nog voordat ik geheel hersteld was, lag dat opgaveformulier al in mijn brievenbus.¹

Kortom, ik heb inderdaad al mijn spaargeld genomen en ben in de zomer van 1993 afgereisd naar Montana, terwijl ik niemand kende die ooit van Brooke Medicine Eagle gehoord had of haar boek gelezen had. En hoewel mijn ratio nog steeds verwachtte dat tenslotte zou blijken dat dit een van de stomste dingen was die ik ooit had gedaan, bleek het een van de meest belangrijke ervaringen in mijn leven te worden. Eindelijk, voor de eerste keer in mijn leven ont-

Brooke Medicine Eagle, Montana, USA

moette ik iemand die dingen vertelde die ik op een heel diep niveau als waar en 'kloppend' ervoer en die me bovendien van alles aanreikte om meer in contact met die diepere essentie in mezelf te komen. Sinds die tijd ben ik vele keren op en neer naar de Verenigde Staten geweest en heb ik ongelooflijk veel geleerd. Echter pas nu, vijftien jaar later, na het schrijven van 'De Hele Olifant in Beeld', herken ik in de beschrijving van het visioen van Brooke een van de universele wetten, namelijk de Wet van Dynamische Balans. Pas nu weet ik dat dit - naast het inzicht in de Wet van Eenheid - de essentie was van wat ik zocht toen ik na mijn reis in 1990 in 1992 opnieuw naar Canada ging. Iets diep in mij - iets ver voorbij mijn ratio - herkende deze Wet van Dynamische Balans als iets van essentieel belang dat ik zo vreselijk miste in onze westerse cultuur. Inmiddels weet ik dat hoe meer we in contact zijn met wie we in essentie zijn, des te makkelijker wordt het om de universele wetten te herkennen als iets waar we bewust of onbewust een diep verlangen naar hebben.

Lees hier meer over een ervaring die ik in de zomer van 1993 tijdens een zomerkamp bij Brooke Medicine Eagle in Montana, USA had: De Wapiti-herten

Anderson, Lorraine (editor), Sisters of the Earth: Women’s Prose and Poetry About Nature, (1991), Vintage Books, New York.
Medicine Eagle, Brooke, Buffalo Woman Comes Singing, The Spirit Song of a Rainbow Medicine Women, (1991), Ballantine Books, New York.

-------
¹ Anderhalf jaar later hoorde ik van de vrouw die op dat moment op het kantoor van Brooke werkte, dat ze af en toe een innerlijke impuls volgde om iemand informatie toe te sturen. En ook in mijn geval had ze zo'n impuls ervaren en mij daarom het opgaveformulier alvast toegstuurd nog voordat ik er toe gekomen was om het zelf aan te vragen.