Spoorzoeken in de wereld van de force

De Wet van Overeenstemming: alles dat in de wereld van de materie bestaat, bestaat ook in de wereld van de force.

door Marja de Vries © 2008, Marja de Vries

Een persoonlijke ervaring die ik had in 1995 tijdens een cursus van Tom Brown, Jr. in New Jersey, USA.

In de nazomer van 1995 volgde ik mijn eerste cursussen bij Tom Brown,Jr. in New Jersey. Hij heeft als kind van zijn achtste tot zijn achttiende van de zeer bijzondere Lipan-Apache indiaan Grandfather Stalking Wolf geleerd om in harmonie met de natuur te leven. Hij leerde niet alleen alle details die nodig zijn om fysiek te overleven - dus in de wereld van de materie, maar hij werd door Grandfather Stalking Wolf vooral ook ingewijd in de wereld van de force en de wereld van de spirit. Na twee weken inleidende cursussen, stond tijdens mijn derde week buiten in de natuur, in het gebied dat bekend is als de Pine Barrens, de kunst van het spoorzoeken centraal. En aan het eind van deze zeer intensieve laatste week ben ik moe. Moe van alles, moe van het overvolle programma en moe van zoveel nieuwe ervaringen. Maar de oefeningen en opdrachten gaan ook de laatste dag in hoog tempo door en blijken een geheel nieuwe wending te krijgen: we gaan 'spirit-tracking' doen...
		De Pine Barrens, New Jersey, USA, 1995

We worden gevraagd om ieder ergens in het bos een plekje te zoeken, waar blad en strooisel op de bosgrond ligt. Daar moeten we al onze gedachten los laten en eventueel onze hand een paar centimeter boven de grond houden, dan diep in- en uitademen en dan voelen (in onze hand) of zien (met ons derde oog) wat voor spoorafdruk er onder de laag bladstrooisel is. En als je weet wat voor afdruk het is, wordt ons gezegd, veeg dan al het blad aan de kant en vind precies het spoor dat je daar verwacht. De manier waarop Tom de opdrachten bijna als commando's geeft, laat geen ruimte voor ja-maren of twijfel. 'Don't try, but do it! Be back in ten minutes!' Ik ben zo moe, dat het me niet meer uitmaakt wat de opdracht is. Ik ben te moe om er iets van te vinden en geef me er aan over. Ik sta op en doe gehoorzaam wat er van me gevraagd wordt.
Ik vind een plekje, ga op mijn knieën zitten, en wil net diep ademhalen en dan 'zie' ik nog voor ik eigenlijk goed en wel begonnen ben, in mijn derde oog een hertenspoor in de richting van me vandaan lopend... Enigszins in de war, spit ik op de plek waar ik dat 'gezien' zou hebben en vind daar onder de bladeren inderdaad een afdruk van een hertenpoot, precies in dezelfde richting... Ik kan het nauwelijks geloven, vooral omdat ik het idee had dat ik nog niet eens goed met de oefening begonnen was. Daarom draai ik me om en doe de oefening nog eens. Nu met de inleidende ademhaling en goed geconcentreerd. Ik houd mijn hand boven de bladeren en opeens voel ik iets warms en direct daarna zie met mijn derde oog duidelijk een pootafdruk van een coyote, lopend naar links. Ik roep mezelf tot de orde, want hoewel er die week wel uitgelegd is wat het verschil tussen een hondenspoor en een coyotespoor is, zou ik dat op dat moment werkelijk niet hebben kunnen na vertellen. Bovendien vraag ik me af of er hier in New Jersey, in het oosten van de Verenigde Staten wel coyotes voorkomen. Ik haal vervolgens de laag bladeren weg en vind daar in de grond tot mijn verrassing wel precies zo'n spoor als ik 'gezien' had. Ik bestudeer de pootafdruk en zoek het vervolgens op in een sporengidsje en het blijkt inderdaad alle kenmerken van een coyotespoor te hebben. Ik vraag een medecursist of die dieren hier dan voorkomen en dat blijkt inderdaad zo te zijn...
We verzamelen ons weer en Tom Brown legt uit dat het de kunst is om onze ratio niet de kans te geven om spelbreker te zijn. 'The physical mind doesn't let spirit messages through or sometimes it is too quick back and will interpret the messages from the world of the force. If you didn't see a track, don't worry. There is no such thing as failure. It just means your mind was not clear long enough or your physical mind got in the way.'

We krijgen geen tijd om hier verder over na te denken, maar direct een volgende opdracht. Nu moeten we dezelfde oefening nog eens doen: 'voel' en 'zie' een spoor van een dier, vind het vervolgens door het bladstrooisel te verwijderen. Ga dan staan en kijk zo'n 10 meter in de richting waarin het dier gelopen is en 'weet' waar een afdruk van datzelfde dier is 10 meter verderop. Ga daar dan heen en vind het. 'Be back in 10 minutes!'
Ik zocht weer een plekje, ging op mijn knieën zitten en haalde diep adem en voelde met mijn hand boven de grond. Nu zag ik niets maar 'wist' dat daar een hertenafdruk was die naar rechts liep. En toen ik de bladeren weghaalde was die daar inderdaad, naar rechts... Nu ging ik staan en keek in de richting van het spoor en vroeg me af hoever 10 meter was. Mijn aandacht werd getrokken door een boom, althans naar de plek links naast die boom. Toen pas realiseerde ik me, dat ik onbewust in gedachte als dat hert in die richting was gelopen of liever, dat ik als het ware een 'lichtpad' zag, een pad dat oplichtte en dat daar vlak langs die boom liep. Ik liep nu naar die boom en voelde met mijn hand vlak boven de grond naar warmte... en inderdaad voelde ik daar, precies op de plek waar ik dat verwachtte, warmte en vond ik onder de bladeren een hertenprint in de verwachte richting...

Ik liep terug en realiseerde me dat ik in een bijna uitgeputte staat verkeerde. Het maakte me eigenlijk niet langer uit wat voor opdrachten we ook maar verder zouden krijgen. Ik had me aan de hele situatie overgegeven, kon niet meer nadenken en wat er ook maar gevraagd werd, ik stond op en deed het. Opnieuw moesten we een plekje zoeken en daar een spoor vinden. Zonder het dit keer werkelijk te vinden door de bladeren weg te halen, moesten we nu vervolgens ons hoofd helemaal leeg maken en met onze ogen de richting volgen die het dier gelopen was en vervolgens een eind verder weer een afdruk vinden. Dit keer voelde ik met mijn hand een coyotespoor naar links. Ik ga staan en concentreer me op het dier... en dan zie ik hem lopen... althans niet in vlees en bloed, maar als energie. Ik zie de coyote, licht van kleur, maar op de rug een stuk donkerder... hij loopt wat zigzaggend, ergens links snuffelend, dan weer rechtdoor en dan langs een klein boompje... Ik ga naar dat kleine boompje toe, voel met mijn hand de warmte boven het spoor, graaf in de bladeren en vind daar inderdaad een coyote-achtige pootafdruk in de juiste richting... Ik loop terug naar de plek waar ik mijn beginspoor had gevoeld en ook daar vind ik een coyotespoor in de juiste richting... Toch ben ik helemaal in de war. Ik heb in mijn hoofd dat coyotes licht van kleur zijn en deze was echt donker op de rug, dus misschien was het toch een hond... Ik ga terug en vraag een medecursist hoe dat zit met die kleuren en dan ben ik echt helemaal verbijsterd. Hij vertelt me dat de 'west-coyotes' inderdaad licht van kleur zijn, maar dat deze coyotes in het oosten van de Verenige Staten niet alleen licht zijn, maar wat donkerder op de rug...

De volgende oefening. Het begin is weer enigszins hetzelfde: zoek een plekje, voel of zie een spoor, haal de bladeren weg en vind het. Ga dan staan en stel je voor dat je dat dier ziet, laat al je gedachten los en 'word' het dier of 'zie' het voor je lopen en volg het zo'n 5 minuten. Stop dan en vind daar weer een spoor van dat dier. 'I don't say try, I say do it.' Nu had ik weer een hert en zonder enige moeite 'werd' ik het en ging ik lopen aanvankelijk zonder enig idee waarheen. Al snel zag ik echter weer een 'lichtpad' voor me en daardoor werd het nog makkelijker, omdat ik zo steeds zo'n 3 tot 5 meter voor me uit kon kijken. En toen opeens 'wist' ik dat 'we' naar het water gingen om te drinken. Hoewel het beekje links van me was en we daar niet rechstreeks naar toe liepen, kwamen we na een tijdje uit op een oud hertenpad dat vervolgens naar links richting het water afboog...

Ik had me tot dat moment niet gerealiseerd dat dit mogelijk was. Het was een soort energie-spoorzoeken, waardoor het hele bos een andere dimensie kreeg. Want als ik niet alleen kon leren om de dieren die hier langs gekomen waren te 'zien', maar zelfs kon 'voelen' wat ze gingen doen, zoals bij het hert dat ik 'werd', wat is er met een beetje meer oefenen dan nog niet allemaal meer mogelijk...? En de clue bij dit alles is de kunst om onze ratio voor even niet de baas te laten spelen, zodat er ruimte ontstaat voor het waarnemen van deze wereld van energie. Zolang als er een fysieke pootafdruk aanwezig is, legde Tom Brown uit, is het mogelijk om dat te gebruiken om energetisch contact te maken met het dier, dat daar ooit langs gekomen is en daarbij dat spoor heeft achtergelaten. Van Tom Brown leerde ik, dat alles dat in de wereld van de materie bestaat, ook in de wereld van de force bestaat. Tijdens het schrijven van 'De Hele Olifant in Beeld' begreep ik dat dit een onderdeel is van de Wet van Overeenstemming.

Lees hier meer over een andere ervaring van de force die ik had tijdens een van de cursussen bij Tom Brown: Meer dan één paar ogen.

Enige boeken van Tom Brown, Jr.:

Tom Brown,Jr., The Tracker, 1978/79, Berkley Books, New York, NY.
Tom Brown,Jr., The Search, more of the ancient art of pure survival, 1980/1982, Berkley Books, New York, NY.
Tom Brown,Jr., The Vision, the dramatic truw story of one man'search for enlightenment, 1988, Berkley Books, New York, NY.
Tom Brown,Jr., The Quest, one man's search for peace, insight, and healing in an endangered world, 1991, Berkley Books, New York, NY.
Tom Brown,Jr., The Journey, a message of hope & harmony for our earth & our spirit, 1992, Berkley Books, New York, NY.
Tom Brown,Jr., Grandfather, a Native American lifelong search for truth and harmony with nature, 1993, Berkley Books, New York, NY.
Tom Brown,Jr., Awakening Spirits, a Native American path to inner peace, healing and spiritual growth, 1994, Berkley Books, New York, NY.