De ontmoeting met de Grandmotherspirits

De Wet van Overeenstemming

door Marja de Vries © 2008, Marja de Vries

Een persoonlijke ervaring die ik had in 1994 in Montana, USA, toen ik voor de tweede keer naar Brooke Medicine Eagle was gegaan.

De zomerkampen die Brooke Medicine Eagle organiseerde vonden plaats op de Blacktail Ranch in een prachtige vallei in Montana, waar in de zomer een Yurd, een grote ronde nomadentent, neergezet was als de ruimte om samen te komen. Brooke vertelde ons dat deze vallei eeuwenlang een plek was geweest waar de inheemse bevolking bijeenkwam voor ceremonieën en dat nog steeds een aantal van de voorouderspirits hier aanwezig waren. Het was haar duidelijk geworden dat met name de aanwezige grandmotherspirits belangrijke boodschappen voor ons hadden. Daarom leerde Brooke ons een van de eerste avonden de 'grandmotherdance'. In de Yurd werd er op de grote drum een eenvoudig maar indringend ritme
geslagen en terwijl wij met ons allen in een kring rond de drum stonden, leerden we hoe we steeds op het ritme van de drum eenvoudig een stap naar links moesten doen. Dit was wat we een hele lange tijd deden, langzaam rondgaand cirkel na cirkel, steeds door alsmaar dezelfde ritmische bewegingen te maken. Na een tijdje werd ik moe en begon ik te hopen dat het snel afgelopen zou zijn, maar steeds werd gezegd dat we door moesten gaan.

De drum in de Yurd		Blacktail Valley, Montana, USA

Tot ons tenslotte werd gezegd dat we konden gaan zitten, onze ogen dicht konden doen en ons konden ontspannen. Ik was intussen bekaf en wilde eigenlijk ook niets lievers. Vervolgens werd ons gevraagd om in gedachten naar onze favoriete plek ergens op de bergweide te gaan. Dat was niet moeilijk om me voor te stellen, want daar op mijn favoriete plekje bij een mooie denneboom was ik die middag nog geweest.
"Wees je bewust van de grandmothers", werd ons gezegd. "Maar ga ze niet zoeken, ze zullen jou vinden."
En inderdaad zag ik ze na een tijdje komen. Ze kwamen al dansend dichterbij, zowel in een rij van links als in een rij van rechts. Voor me ontmoetten beide rijen elkaar en de rijen passeerden elkaar en nu dansten ze in twee cirkels in tegengestelde richting om me heen. De twee cirkels werden vervolgens vier, toen zes en daarna kon ik ze niet meer tellen.
"Dat is niet belangrijk. Daar gaat het niet om", werd mij gezegd. Twee van de grandmothers kwamen naast me zitten, een links van me en een rechts van me. Ze begonnen grapjes te maken en me te plagen: "Wees niet zo serious!"
Ik probeerde om me te ontspannen en begroette hen.
"Zeg me alstublieft wat jullie me te vertellen hebben", vroeg ik vol verwachting.
"Het is tijd." Dat was alles wat ze zeiden en ik werd ongeduldig.
"Tijd waarvoor?"
"Tijd voor jou om te beginnen."
"Alstublief," zei ik bijna wanhopig, "vertel me alstublieft wat het is waar ik mee zou moeten beginnen."
In paats dat ze me een antwoord in woorden gaven, gaven ze me nu iets dat er uit zag als een glinsterende knikker. Ik hield het in mijn hand en nieuwsgierig bekeek ik dit cadeau van dichterbij, maar terwijl ik er naar keek werd mijn zicht verblind door de schittering. De 'knikker' leek groter en groter te worden en de schittering werd lichter en lichter, totdat er één grote witte cirkel van licht was dat er uit zag als een tunnel. Op dat moment voelde ik mezelf in de tunnel getrokken worden. Het was geen donkere tunnel, maar een soort lichte glazen tunnel.
"We willen je iets laten voelen, dat we niet met woorden kunnen uitleggen," hoorde ik de grandmothers zeggen. Ik had het gevoel alsof ik omhoog ging en toen ik uit de tunnel kwam vloog ik als een adelaar boven de Blacktail valley. Ik ging nog steeds hoger en hoger totdat ik ergens kwam waar het erg licht was. Alles leek wit. Vier of vijf grandmotherspirits stonden daar op me te wachten.
"Kijk, hier kunnen we je vraag beantwoorden," zeiden ze. "Hier gaat het om." En toen omarmden ze me allemaal tegelijkertijd en werden ze één met mij en ik één met hen. Op dat moment ervoer ik Eenheid. Ze lieten me ervaren hoe het voelde om samen te versmelten en de anderen te worden. Ik realiseerde me dat het in die situatie niet langer nodig was om vragen te stellen: wat ik ook maar wilde weten kon ik ontdekken door mijn gevoelens te onderzoeken terwijl ik één met hen was.
Na een tijdje, of eigenlijk zodra ik dit begrepen had, werd ik door hen weer via de tunnel teruggebracht naar de plek bij de boom op de bergweide waar ze eerder naar me toegekomen waren. En daar vertelden ze me nu dat ik hetzelfde kon doen met de boom daar.

En inderdaad, zodra die gedachte in me opkwam, was het makkelijk om met de boom te versmelten. Ik trof mezelf aan in de kruin van de boom, waar schijnbaar op dat moment de meeste van mijn aandacht heen was gegaan. Ik kon ook mijn aandacht op een ander deel van de denneboom richten en voelen hoe het was om een dennenaald te zijn of een deel van de wortels. Eerder die dag had ik onder deze boom gezeten op een van de boomwortels en ik had het gevoel gehad, dat de boom het niet aangenaam vond dat ik daar zat. En nu terwijl ik zelf de boom was, vroeg ik me af hoe het zou zijn als er iemand op mijn wortels zou gaan zitten.
"Au, je staat op mijn tenen!", hoorde ik mezelf als boom uitroepen en ik begreep onmiddelijk wat er die middag was gebeurd. Ik was daar zomaar gaan zitten zonder toestemming te vragen, zonder uit te leggen waarom, zonder eerst contact met de boom te maken. In feite zonder enig respect. Voor mij, als boomzijnde, voelde dat alsof iemand onuitgenodigd bovenop me kwam zitten. Maar tegelijkertijd voelde ik ook dat wanneer iemand met respect en een positieve intentie toestemming vroeg om op één van mijn wortels te zitten, dat ik als boom niets lievers deed dan hoffelijk mijn wortels als zitplaats aan te bieden. Zo begreep ik dat bomen er van houden om iets voor iemand anders te kunnen betekenen, wanneer dat verzoek voortkomt uit zuivere intentie of het doel heeft om bij te dragen aan het geheel van het leven. Het verschil zit hem in respect tonen, communiceren, toestemming vragen en de intentie waarmee het gedaan wordt.

Nadat ik de boom was geweest werd ik het gras. Het voelde heerlijk om als gras in de wind heen en weer te bewegen. Nu ik het gras was kon ik het verschil voelen tussen platgetrapt worden zonder zelfs maar opgemerkt te worden en platgetrapt te worden als een offer dat ik als gras was gevraagd te brengen als een nederige bijdrage aan het grotere geheel van het leven. Opnieuw voelde ik dat gras er ook van houdt om bij te dragen, nuttig te zijn, ook als het betekent om platgetrapt te worden: dat is prima als het maar gedaan wordt met zuivere intentie. Dit gevoel overweldigde me. Het drong opeens tot me door met hoeveel bereidheid en liefde alles en iedereen klaar stond om zich op te offeren zodra het duidelijk was dat ze door dat te doen dienstbaar konden zijn aan het grotere geheel.

Vervolgens werd ik een steen. Tot mijn verrassing werd ik niet alleen de steen zelf maar ook de grote aura van de steen. Ik wilde weten hoe het voor een steen voelde om opgepakt te worden. En ik ontdekte, dat hier hetzelfde gold. Hoe dat was voor een steen werd volledig bepaald door de intentie en de manier waarop dat werd gedaan. Ook stenen houden ervan om gebruikt te worden met zuivere intentie en met het doel bij te kunnen dragen aan het grotere geheel. Ik kreeg de smaak te pakken en vervolgens was ik een zweefvliegje en net toen ik er van genoot om van bloem tot bloem te vliegen werd ik me vaag bewust van iets dat ik aanvankelijk als storend ervoer.

Langzaam drong het tot me door dat het een verzoek was om terug te komen. Met tegenzin liet ik mijn ervaring één te zijn met de zweefvlieg los en wilde ik terugkeren naar mijn lichaam bij de boom op de bergweide, maar tot mijn schrik vond ik mijn lichaam daar niet. Maar waar was het dan? Een fractie van een seconde was er even paniek, omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat ik mijn fysieke lichaam op de bergweide had verlaten toen ik met de grandmothers mee naar het licht was gegaan. Ogenblikkelijk daarna drong het gelukkig tot me door dat ik slechts 'in gedachten' naar de bergweide was gegaan en dat mijn fysieke lichaam al die tijd gewoon in de Yurd was geweest. Met een 'klap' en een erg ongemakkelijk gevoel viel ik terug in de benauwde beperktheid van mijn fysieke lichaam, en pas toen drong het tot me door dat er nog steeds een ritme op de drum werd geslagen. Nogal ontdaan keek ik vanuit mijn fysieke lichaam om me heen - ik had werkelijk geen idee wat hier was gebeurd terwijl ik 'op de bergweide' was. Nu pas zag ik dat het inmiddels buiten donker was en het enige dat ik op dat moment wilde was alleen zijn met deze ervaring, omdat ik werkelijk niet zou weten hoe ik iemand zou kunnen vertellen wat ik had meegemaakt.

De volgende dag lukte het me wel om de ervaring op te schrijven. Toen de omvang van dit alles tot me doordrong voelde ik me volledig overweldigd door het geheel en bijna zelfs wanhopig. Want ik realiseerde me dat deze ervaring slechts een eerste stap was van een hele lange reis en een nieuwe taak. Ik stelde namelijk vast dat ik na deze ervaring niet opeens een geheel ander persoon was. Ik was nog steeds mezelf met al mijn onvolmaaktheden. Maar tegelijkertijd ervoer ik een bijna ondragelijke verantwoordelijkheid, omdat het mogelijke excuus om onder mijn verantwoordelijkheid uit te komen 'omdat ik het niet zou weten...' in rook was opgegaan. Want ik had het zelf ervaren en ik wist nu boven iedere twijfel verheven dat het waar was: er zijn andere niveaus van de werkelijkheid behalve de bekende fysieke werkelijkheid en ook wijzelf zijn meer dan ons fysieke lichaam. Het is met die niet-fysieke aspecten van ons dat we kunnen communiceren en zelfs versmelten met de niet-fysieke aspecten van al het andere. (Kortom, dit inzicht betrof het inzicht in de Wet van Overeenstemming).

Ik realiseerde me ogenblikkerlijk na deze indrukwekkende ervaring de enorme klus om dit inzicht te verbinden met mijn dagelijks leven, met iedere stap die ik zou zetten, met iedere gedachte die ik zou hebben, met iedere relatie waar ik een onderdeel van zou zijn. Bovenal had ik de wens om te leren om een heldere en zuivere intentie te hebben, bij wat ik ook maar zou doen en met wie of wat ik ook maar te maken zou hebben. En het was confronterend om in te zien hoe ver ik daar nog van vandaan was. En verder begreep ik, dat ik zou moeten leren om steeds te communiceren, te respecteren, eerst toestemming te vragen en te luisteren naar het antwoord. Kortom, nu begon het enorme werk om het verkregen inzicht in mezelf te integreren door het allereerst te verinnerlijken. Pas als dat zou lukken zou ik met een andere houding in het leven kunnen staan. En pas dan zou ik in staat zijn om het vervolgens in praktijk te brengen bij alles wat ik in mijn leven zou ondernemen. Ik ben nog steeds ergens op dit pad en leer nog iedere dag...

Deze ervaring in 1994 is voor mij ook de aanleiding geweest om vervolgens (in de periode van 1995-1997) trainingen te volgen bij Tom Brown,Jr. nadat ik zijn boek 'Awakening Spirits' ¹ had gelezen. Hij is als kind van zijn achtste tot zijn achttiende leerling geweest van de zeer bijzondere Lipan-Apache indiaan Grandfather Stalking Wolf. Van Tom Brown leerde ik meer over de Wet van Overeenstemming en kreeg ik als het ware een 'landkaart' van en een 'routebeschrijving' naar de verschillende niveaus van de werkelijkheid. Dat maakte het voor mij mogelijk te begrijpen wat er nu eigenlijk tijdens mijn ontmoeting met de grandmotherspirits was gebeurd. Van Tom Brown leerde ik ook hoe ik bewust mijn aandacht naar de verschillende niveaus van de werkelijkheid zou kunnen verschuiven en hoe ik dus ook de grandmotherspirits opnieuw zou kunnen ontmoeten. Dit alles maakte het ook mogelijk om de verschillende niveaus van de werkelijkheid in mijn boek De Hele Olifant in Beeld te beschrijven als de wereld van materie, de wereld van de-spirit-die-beweegt-door-alle-dingen (force), de wereld van de spirit en het land van de sjamaan.

Lees hier meer over een andere ervaring die ik in de zomer van 1994 in Montana, USA had: De spirit van de vallei

Lees hier meer over mijn ervaringen bij Tom Brown: Spoorzoeken in de wereld van de force

----------
¹ Tom Brown,Jr., Awakening Spirits, a Native American Path to inner peace, healing and spiritual growth, 1994, Berkley Books, New York, NY.