Spirituele ecologie

De Wet van Eenheid: alles is met al het andere verbonden

door Marja de Vries © 2008, Marja de Vries

Een persoonlijke ervaring die ik had in 1990 in het noorden van Manitoba, Canada.

Van kindsaf aan heb ik altijd een speciale band met de natuur gehad. In de natuur voelde ik me thuis, terwijl ik me eigenlijk niet thuis voelde te midden van de mensen en binnen onze westerse samenleving. Daar zag ik veel ongerijmdheden en als kind had ik altijd waarom vragen. Mijn liefde voor de natuur gaf me een gevoel onderdeel te zijn van een groter geheel, maar tijdens mijn studie ecologie – dat deel van de biologie dat de onderlinge relaties bestudeert - bleek dat wij, als mens, bij deze onderlinge relaties vrijwel geheel buiten beeld bleven.

Tijdens mijn kennismaking met geheel andere culturen, werd me duidelijk dat er ook andere perspectieven mogelijk waren. Ik was in 1980 te gast bij de Dinka, een half-nomadisch veehouders-volk dat leeft in de Nijlmoerassen van Zuid-Soedanen in 1983 kwam ik in contact met Quechua-indianen, hoog in het Andesgebergte van Peru.

Bij de Dinka in Zuid-Soedan, 1980		Bij de Quechua indianen in Peru, 1983

In beide situaties nam ik waar dat zij qua materie zo goed als niets hadden, maar tegelijkertijd hadden ze wel een nauw contact met de hen omringende natuur. Bovendien leken ze zeer tevreden met hun manier van leven. Vooral de Quechua-indianen, die zich sterk verbonden voelden met de bergen om hen heen en in het geheel niet geïnteresseerd waren in geld, gaven me sterk het gevoel dat ze bovendien iets veel waardevollers hadden dan wij westerlingen. Maar wat dat was kon ik op dat moment niet benoemen. Op zoek naar antwoorden op de vele vragen die me bezig hielden en naar meer inzicht in hoe wij als mensen meer in harmonie met de natuur kunnen leven, werd me op een gegeven moment wel duidelijk dat ik de uiteindelijke antwoorden daarop niet binnen de westerse cultuur kon vinden. Die conclusie was één van de redenen dat ik in 1990 naar Canada ging.

Toen ik op een dag door de uitgestrekte en ongerepte natuur van Noord-Manitoba dwaalde en

De uitgestrekte en ongerepte natuur van Noord-Manitoba, Canada, 1990

op zoek was naar richting in mijn leven, ‘hoorde’ ik op een gegeven moment de natuur tegen me zeggen: wat jij zoekt is spirituele ecologie. Ik had nog nooit eerder ervaren dat de natuur me zo duidelijk een bericht gaf en bovendien had ik nog nooit gehoord van spirituele ecologie. Ik had geen idee wat ik me daar bij voor zou moeten voorstellen. Natuurlijk wist ik wat ecologie was, dat was wat ik had gestudeerd aan de universiteit. Maar ik kon me niet herinneren ooit van spirituele ecologie te hebben gehoord. Vanaf dat moment gaf dit inderdaad richting aan mijn leven, want ik begon een zoektocht die vele jaren zou duren om te begrijpen wat spirituele ecologie was. Eerst dacht ik dat het gewoon een kwestie was van een boek vinden. Gewoon een boek dat zou uitleggen wat spirituele ecologie was. Want dat had ik geleerd: als je iets wilt weten, dan zoek je dat op in een boek. Maar dit was 1990. Nu, achtien jaar later, kunnen we 'spirituele ecologie' google-en en verschijnen er ontelbaar veel hits, maar in 1990 ontdekte ik tot mijn grote verrassing dat er helemaal geen informatie te vinden was over spirituele ecologie.¹ Dat maakte het voor mij nog vreemder, want hoe kon ik helder en duidelijk iets 'gehoord' hebben, daar in de uitgestrekte natuur van Noord-Canada, dat ik niet zelf had bedacht - dat wist ik zeker - en waar ik ook geen nadere informatie over kon vinden?

Zonsondergang, Noord-Manitoba, Canada, 1990

Die vragen lieten me niet los en in 1992, twee jaar na mijn dwaaltochten door Noord-Manitoba, keerde ik voor twee maanden terug naar Canada met maar één doel: meer helderheid krijgen over wat dat was, die spirituele ecologie.Dit alles heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik me enerzijds intensief bezig heb gehouden met persoonlijke groei en spirituele ontwikkeling en anderzijds dat ik meer wilde weten van verschillende inheemse culturen. Ik heb vooral erg veel geleerd van de Noord-Amerikaans inheemse tradities, omdat bij hen het begrip 'All my Relations' centraal staat. Dit begrip vertegenwoordigt het inzicht dat we op een niet-fysiek niveau met al het andere verbonden zijn en als mensen deel zijn van dat grotere geheel, en bovendien ook dat het daarom belangrijk is dat we goede relaties onderhouden met alles en iedereen, met alle mensen, alle dingen en alle wezens in de natuur – met Al Onze Relaties. Tijdens het schrijven van 'De Hele Olifant in Beeld' was het niet moeilijk om hier de Wet van Eenheid in te herkennen.

Lees hier meer over een andere ervaring die ik dezelfde zomer van 1990 in het noorden van Manitoba, Canada, had: De vrouw die zo graag een beer wilde zien.

Lees hier meer over een ervaring die ik in de zomer van 1992 in Canada, had: Als door de bliksem getroffen.

------
¹ In 1997 stuurde Pam Montgomery - die ik in de zomer van 1994 ontmoet had, toen zij een van de assistenten van Brooke Medicine Eagle was - mij een exemplaar van haar pas verschenen boek Partner Earth, waarin zij mijn ervaring met de 'spirit van de vallei' had opgenomen. Tot mijn grote verrassing las ik als ondertitel van dat boek A Spiritual Ecology: Restoring Our Sacred Relationship with Nature. Voor mij was dat de eerste keer dat ik die woorden las - en dus ook de eerste keer dat het niet langer alleen iets was dat ik daar in het noorden van Manitoba 'gehoord' had en sindsdien probeerde te begrijpen, maar iets dat ook voor iemand anders iets betekende.

 

Montgomery, Pam, Partner Earth, A spiritual ecology: Restoring Our Sacred Relationship with Nature, 1997, Destiny Books, Rochester, Vermont, USA.