De Hele Olifant - nieuwsbrief - augustus 2018

 

Als ons leven in lijn is met de universele wetmatigheden, functioneert het optimaal, komt het overeen met wie we in essentie zijn, is het in balans en harmonie met het grotere geheel en draagt het bij aan het welzijn van alle mensen en de Natuur.
‘Samenlevingen in Balans’ is de term waarmee ik verwijs naar samenlevingen waarvoor geldt dat inzicht in de werking van de universele wetmatigheden een inherent onderdeel is van alle aspecten van de cultuur.

Lieve mensen,
Hier is na de warme, droge  zomer een de nieuwe nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen rond mijn twee boeken De Hele Olifant in Beeld en Samenlevingen in Balans, de vorderingen van het werk aan mijn volgende boek(en), mijn streven bij te dragen aan meer bekendheid rond de universele wetmatigheden, wat allemaal begon met mijn intentie om bij te dragen aan de transformatie van leren en onderwijs, zodat het overeenkomt met wie we in essentie zijn. En dit alles op zo’n manier dat het bijdraagt aan het welzijn van alle mensen en de Natuur wereldwijd, niet alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.

 

18 september De Hele Olifant in Beeld in Amsterdam
Allereerst kan in meedelen, dat ik uitgenodigd ben om op dinsdagavond 18 september in Amsterdam een presentatie te geven over mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’. Het is een open bijeenkomst, dus iedereen die graag een keer bij een presentatie van mij over dit boek aanwezig wil zijn, is hier welkom. Zie voor de nadere details de agenda onderaan deze nieuwsbrief.

Nieuw: een persoonlijke afspraak met mij
De laatste tijd ben ik een paar keer door mensen, die met veel enthousiasme mijn beide boeken hebben gelezen, benaderd met de vraag of het mogelijk is om een persoonlijke afspraak met mij te maken, zodat ik vanuit mijn inzichten op dat waar zij mee bezig zijn zou kunnen reflecteren. En hoewel ik tot nu toe vrijwel nooit op zulke verzoeken ben in ben gegaan omdat mijn prioriteiten ergens anders lagen, heb ik nu, onder andere omdat ik wat minder uitnodigingen voor presentaties heb, besloten om daar wel op in te gaan. Ik realiseer me namelijk, dat hoewel het voor mij betekent dat het tijd vraagt, dit mogelijk een andere manier is waarop ik bij kan dragen aan het welzijn van alles en iedereen en tegelijkertijd wat inkomsten kan verwerven.
Basisvoorwaarden
Voor wie dat mogelijk ook zou willen, is dat dus vanaf nu mogelijk. Ik wil daarbij wel expliciet duidelijk maken, dat er voor mij een paar basisvoorwaarden zijn:
= Namelijk allereerst dat wie dat zou willen mijn beide boeken heeft gelezen, zodat we kunnen voorkomen, dat ik uit zou moeten gaan leggen wat gewoon in die boeken te lezen is.
= En verder dat wie dat zou willen een heldere vraag/vragen heeft waar we tijdens zo’n gesprek de aandacht op kunnen richten zodat het mogelijk wordt om de tijd tijdens de afspraak optimaal te benutten.
= En tot slot, dat wie dat zou willen bereid is om daar iets voor te betalen, zodat ik in staat blijf om mijn huur te betalen.
Wie dit zou willen of nadere informatie hierover zou willen, kan me mailen: marjadv@versatel.nl

De presentatie over De Hele Olifant in Beeld in Wageningen
Eind mei was ik in Wageningen om daar op uitnodiging van een studente van de Universiteit van Wageningen (en de organisatie OtherWise) in een collegezaal op de campus een presentatie te geven over mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’. In haar inleiding zei de studente dat ze er behoefte aan had om op een open manier over verschillende perspectieven uit te wisselen, maar dat daar in de praktijk vaak weinig ruimte of tolerantie voor was en dat ze hoopte dat door mij uit te nodigen daar meer opening voor zou komen, zodat dat er mogelijk wel open gesprekken gevoerd zouden kunnen worden. Er waren, behalve een aantal niet-studenten, zo’n 50 studenten naar de bijeenkomst toegekomen.
Geloof niets van wat ik vertel
Omdat er rond het besluit om mij uit te nodigen bij sommige studenten ook de zorg was gerezen dat mijn verhaal over zou komen als ‘pseudowetenschap’, heb ik niet alleen de aanwezigen expliciet gevraagd om niets te geloven of op mijn gezag aan te nemen van wat ik zou gaan vertellen. Ik heb bovendien de studenten expliciet verteld dat ik weliswaar biologie en ecologie had gestudeerd en dus wel iets van wetenschap wist, maar dat ik geen wetenschapper ben en dat het niet mijn bedoeling was om iets te bewijzen, noch om hen ergens van te overtuigen, maar dat ik slechts met hen wilde delen wat ik gevonden had als mijn waarheid en dat het aan hen was om voor zichzelf uit te maken of dat wel of niet met hun eigen (innerlijk) weten resoneerde.
Interesse voor mijn persoonlijke proces
Ik was blij met de aandacht waarmee de aanwezigen mijn verhaal volgden, maar helemaal verrast over het verloop na de pauze. Na de pauze, tijdens het stellen van vragen, waren er namelijk niet alleen een aantal inhoudelijke vragen, maar waren er vooral ook vragen over mijn persoonlijke leven en met name over het persoonlijke proces dat ik blijkbaar had doorlopen, want hoe was ik bij deze holistische inzichten uitgekomen terwijl ik aanvankelijk biologie en ecologie had gestudeerd? Wanneer mij vanuit een zaal zulke persoonlijke vragen worden gesteld raadpleeg ik altijd ter plekke mijn intuïtie om een idee te krijgen over wat een passend antwoord is op dat moment voor deze mensen en dus in die concrete context – vooral ook omdat mogelijk voor sommigen mijn persoonlijke proces net iets te ver ‘out of the box’ is. Mijn intuïtie was hier helder over want ook al bevond ik me in een collegezaal op de campus van de Universiteit van Wageningen - het leek de bedoeling om toch zeker in details te treden, omdat juist voor deze jonge mensen die open genoeg waren om naar mijn presentatie te komen luisteren, mijn de levensloop mogelijk inspirerend zou kunnen zijn.
Hoe kunnen wij, mensen, in harmonie met de natuur leven
Als inleiding zei ik, dat ik om die vraag te beantwoorden eigenlijk mijn hele levensverhaal zou moeten vertellen… en mijn intuïtie bleef zeggen ja, doen… Dus vertelde hen, dat dat wel een uitgebreid verhaal was, omdat ik nu 63 jaar ben… Zo vertelde ik hen dat ik in de jaren 1970 biologie en ecologie was gaan studeren, omdat ik wilde weten hoe wij, als mensen in harmonie met de natuur kunnen leven, maar dat ik tijdens die studie niet het antwoord op mijn vraag had gevonden. En ik vertelde ze hoe ik tenslotte in 1990 tot de conclusie was gekomen, dat ik dat antwoord niet binnen onze Westerse cultuur zou gaan vinden.
Leren van culturen die dichter bij de natuur leven
Vervolgens vertelde ik ze dat ik, met als doel om hierover meer te leren van Noord Amerikaans inheemse tradities, in de zomer van 1990 naar Canada was gegaan (zie Spirituele ecologie) en opnieuw in 1992 (zie Als door de bliksem getroffen). En hoe dat alles er toe had geleid dat ik in 1994 tijdens een ceremonie in Montana, USA, een indrukwekkende ervaring had gehad die mijn inzicht in de wereld definitief veranderde (zie De ontmoeting met de Grandmotherspirits).
En hoe die ervaring voor mij de aanleiding was geweest om vervolgens (in de periode van 1995-1997) trainingen te volgen bij Tom Brown,Jr. waardoor ik op basis van persoonlijke ervaringen onder andere meer over de Wet van Overeenstemming en de verschillende niveaus van de werkelijkheid leerde. Dat alles hielpmij om te begrijpen wat er nu eigenlijk tijdens die ervaring van mijn ontmoeting met de grandmotherspirits in 1994 was gebeurd (zie Spoorzoeken in de wereld van de force, Meer dan één paar ogen, Niet-lokale communicatie). Maar ik vertelde de studenten ook, dat het vervolgens lastig was om over die persoonlijke ervaringen in de jaren 90 van de vorige eeuw hier in Nederland met anderen te spreken, omdat de reële kans bestond dat men mogelijk zou denken dat ik psychisch niet helemaal meer spoorde…
Wat was er gebeurd dat ik er nu dan wel over kon praten?
Dat riep in het publiek vervolgens een andere vraag op, want wat was er dan sindsdien gebeurd, dat ik er nu niet alleen een boek over had geschreven, maar er ook in het openbaar voor zalen over sprak? Met andere woorden, ze wilden nu ook het verhaal van de rest van mijn leven horen… Dus ik vertelde ze, dat ik me eerst realiseerde dat ik tijd nodig had om al die persoonlijke ervaringen met het bestaan van andere niveaus van de werkelijkheid in mezelf te integreren. De oplossing die ik daarvoor gevonden had was om als textielkunstenares heel veel alleen in mijn eigen atelier te werken. (zie Textielkunst ). Daarna, begin 2003, had ik een persoonlijke ervaring op een basisschool die mij zo aangreep, dat ik van het ene op het andere moment besloot om mij in te zetten voor de transformatie van het onderwijs. Dat was echter geen rationeel besluit en ik wist niet hoe ik dat zou moeten aanpakken. Na enige vergeefse pogingen riep ik tenslotte ‘om hulp’ met als gevolg dat ik twee dagen later een sessie had met iemand die de Ascended Master Kuthumi channelde. En dat was wat leidde tot het schrijven van ‘De Hele Olifant in beeld’ (zie Het verhaal achter het ontstaan van ‘De Hele Olifant in Beeld’). En dat ik vanaf het verschijnen van dat boek in 2007, uitgenodigd word om over dit alles presentaties te houden.
Het belang van persoonlijke ervaringen bij leren
De hoofdzakelijk jonge mensen in het publiek hadden met grote aandacht geluisterd en ik stelde vast dat de atmosfeer op een indrukwekkende manier veranderd was: het leek op dat moment niet meer dan logisch om open te staan voor dit soort zaken… en in die zin leek het doel van die avond bereikt. Voor mij maakte het vooral het belang en ook de behoeften bij de studenten duidelijk van leren, weten en inzichten opdoen op basis van persoonlijk ervaringen. Iets wat binnen het onderwijs zo’n ondergeschoven kindje is geworden  – zowel in het basisonderwijs, als in het middelbaar- en universitair onderwijs waar het dogma van ‘er is maar één waarheid, namelijk de waarheid van de autoriteiten en experts’ overheerst - maar wat eigenlijk bij alle vormen van leren centraal zou moeten staan.

Op zoek naar waarheid
Het feit dat we geleerd hebben om onze kennis te baseren op ‘de waarheid van de autoriteiten en experts’ is precies ook dat wat ons kwetsbaar maakt voor misleiding, zoals ik in deze nieuwsbrief aan de hand van een paar voorbeelden zal proberen duidelijk te maken. Het begint er op te lijken, nu ik steeds dieper spit, dat mogelijk vrijwel alles wat de officiële westerse wetenschap ons vertelt - natuurkunde, evolutie, geschiedenis, archeologie maar ook inzichten betreffende onze gezondheid en het universum en wie en wat daarin leeft - anders blijkt te zijn. Dat lijkt mogelijk wel een erg stellige uitspraak, maar in mijn onderzoek naar de waarheid over onszelf – wie zijn we als mens – en over het universum waarin we leven, loop ik hier uiteindelijk voortdurend tegenaan: enerzijds is er een ‘officiële (wetenschappelijke) waarheid’ die zeer beperkt is en soms zelfs duidelijk zeer ongeloofwaardig en anderzijds blijkt er veel geheim wetenschappelijk onderzoek te zijn dat mogelijk veel dichter bij de waarheid zit, maar ‘officieel’ wordt ontkend.
Waarom is de waarheid dan zo belangrijk?
Net als het bij ons persoonlijke healingsproces niet alleen nodig is om de opgelopen fysieke, psychische en spirituele schade te erkennen en onder ogen te zien, maar ook om een idee te hebben van de natuurlijke, gezonde situatie voordat we het kunnen transformeren, geldt dat ook voor de grotere transformatie. Om werkelijk in staat te zijn om de wereld ten goede te kunnen veranderen is het nodig zowel om de werkelijkheid van de situatie waarin we ons bevinden onder ogen te zien en om te begrijpen hoe we daarin terechtgekomen zijn, als om de waarheid te kennen van de natuurlijke, gezonde situatie. In dat kader stuitte ik deze zomer onder andere op het volgende:  zowel bij het wetenschappelijk onderzoek naar de effecten van elektromagnetische straling op ons als mens en op alles wat leeft, als het wetenschappelijk onderzoek naar hoe het universum werkelijk in elkaar zit (en zichzelf organiseert) en bovendien wat betreft de informatie over wat er nu werkelijk gaande is met het weer en mogelijke klimaatsveranderingen, wordt het werkelijke verhaal geheim gehouden en worden we zoet gehouden met een heel ander verhaal. Daarover meer in deze nieuwsbrief.

Geheim militair wetenschappelijk onderzoek
Dat grote internationale bedrijven hun eigen wetenschap doen en hun inzichten wegens concurrentie geheimhouden is wel bekend. Wat ik me echter tot voor kort niet had gerealiseerd is dat er ook heel veel geheim militair wetenschappelijk onderzoek plaatsvindt. Ik stuitte op dit laatste toen ik wilde begrijpen hoe het zit met het huidige stand van zaken van het onderzoek naar de verschillende hersengolven (bèta, alfa, thèta en delta) en de overeenkomstige staten van bewustzijn, waarover ik in ‘De Hele Olifant in Beeld’ schrijf. Terwijl een groot deel hiervan al bekend was in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw, lijkt het alsof er daarna niet of nauwelijks verder onderzoek naar is gedaan, terwijl we deze inzichten op vele manieren in ons voordeel zouden kunnen gebruiken. Wat is hier aan de hand?
Interviews met Elisabeth Rauscher
Die vraag bracht me o.a. bij de bekende Noord-Amerikaanse natuurkundige en parapsychologe Elizabeth Rauscher, die als wetenschappelijk onderzoeker voor o.a. Lawrence Berkeley National Laboratory, Lawrence Livermore National Laboratory, the Stanford Research Institute, en de NASA werkte. Met haar werk bevond zij zich op de rand van openbaar wetenschappelijk onderzoek en geheim militair wetenschappelijk onderzoek. Twee uitgebreide interviews van een paar jaar geleden met haar onthullen hier iets over (zie An Oral History with Elizabeth Rauscher, Interviews conducted by Dennis Preisler in 2012 en Interview With Elizabeth Rauscher: a physicist ahead of her time in 2012)
Geaccepteerde waarheden en ongeaccepteerde waarheden
Al als uitblinkende studente stelde ze tot haar verbazing vast “dat veel zaken binnen de natuurkunde niet bepaald werden door de waarheid van de situatie maar door persoonlijkheden en dominantie en andere zaken die de objectiviteit van natuurkunde verminderden.” Kortom, ze stelde vast dat de wetenschap niet objectief was: “Ik stelde vast dat er geaccepteerde waarheden zijn en ongeaccepteerde waarheden (…) En er zijn ook geaccepteerde onwaarheden en ongeaccepteerde onwaarheden. En veel van wat er gezegd wordt dat onwaar is, blijkt waar te zijn.” En ze benadrukt dat dit niet alleen een abstractie, filosofische kwestie is, maar dat dat vergaande gevolgen heeft: “Het heeft gevolgen voor de sociale structuur, onze relaties met elkaar als mensen en hoe we ons opstellen ten opzichte van ons levengevende systeem de aarde, de levende aarde, de zon en de maan. Het betreft het niet hebben van oorlog en het hebben van vreedzame relaties, communicatie en het vinden van de basis voor communicatie.”
Q clearance
Als jonge wetenschapster gaat ze werken bij het Lawrence Livermore National Laboratory dat een instelling is voor militair wetenschappelijk onderzoek. Elizabeth Rauscher vertelt dat toen ze daar ging werken, ze een Q clearance had, dwz. dat ze toegang had tot top geheime informatie. Het betekent echter tegelijkertijd ook verplichte geheimhouding van bepaalde onderzoeksresultaten. “Ik werkte niet aan militaire projecten of aan iets waarvan ik dacht dat het schade kon veroorzaken,” zegt ze. “Ik werkte vooral aan plasmafysica en kernfysica. Ik was zeer uitgesproken over het feit dat ik niet wilde werken aan wapens. Dus toen ik naar het Livermore Lab ging, maakte ik duidelijk dat ik alleen wilde werken aan theoretische problemen in kern- en plasmafysica. En ik deed ook werk in astrofysica. Het was voor mij belangrijk, ik wilde niet verantwoordelijk zijn voor het schaden of doden van mensen.”
De effecten van elektromagnetische energie op het biosysteem van de mens
Eind jaren 1970 en begin jaren 1980 was Elizabeth Rauscher ook betrokken  bij onderzoek naar de effecten van elektromagnetische energie op het biosysteem van de mens. “Ik was aanvankelijk erg sceptisch en dacht niet dat zeer lage frequenties, lage intensiteit elektromagnetische velden biologische systemen zouden beïnvloeden, maar ik was verrast over de gevoeligheid.” Echter ze stelde vast dat er zowel frequenties zijn met goedaardige effecten als frequenties met negatieve effecten, met als gevolg dat die inzichten zowel op een positieve als op een negatieve gebruikt kunnen worden.
Positieve effecten
“Wij wilden vooral de positieve effecten vinden. Effecten die biologische systemen zouden kunnen versterken,”  vertelt ze en één van de dingen, die haar onderzoek aan hersengolven liet zien, was dat “we bij mensen met nauwelijks alfa, we dat konden versterken en waarom dat belangrijk is, is omdat alfa de ontspannen alerte staat is. Veel mensen denken dat het noodzakelijk is voor het functioneren van de hersenen, dus als je dat kan versterken, dan kun je mogelijk depressie te boven komen en nog veel meer… er is een hele EM-veld biochemie dat gebruikt kan worden voor geestelijke welzijn.” Dat sluit dus prachtig aan bij wat ik in ‘De Hele Olifant in Beeld’ bij de Wet van Overeenstemming en de Wet van Trilling schrijf: wanneer er vooral alfa-golven in onze hersenen gemeten worden bij een EEG, betekent dat dat we ons in een staat van bewustzijn bevinden waarin we in vrijwel alle opzichten optimaal kunnen functioneren.
Negatieve effecten
Echter haar onderzoek liet zien dat er ook minder aangename frequenties waren, waardoor ze tot de conclusie kwam dat het ook heel gevaarlijk kan zijn: “Je kunt het gebruiken om te helen en te doden.” En ze stelt vast dat er inderdaad ook onderzoek gedaan wordt naar hoe deze inzichten gebruikt kunnen worden voor militaire doelen. “Zelfs binnen de geheime militaire gebieden waren concurrerende afdelingen van andere militaire onderdelen die sommige van deze projecten wilden stoppen en een daarvan was het onderzoek naar EM velden.” Als haar tijdens een van de interviews gevraagd wordt haar reactie te geven op een ‘Defence and Foreign Affairs’ artikel (1983) van ene Stefan Possony van het Stanford Hoover Institute, waarin hij suggereert hoe deze inzichten mogelijk door militairen op een negatieve manier gebruikt zouden kunnen worden om bewust bij vijanden de hersengolffrequenties te manipuleren, is haar reactie dat ze daar niet veel over kan zeggen…
Bedreigingen
Tegelijkertijd benadrukt ze, dat het allemaal – zowel de positieve als de negatieve effecten - wordt ontkend door de gevestigde orde.  Er is veel onderzoek zegt ze in de USA, Rusland en andere landen maar het is niet openbaar voor het publiek. Daar is ze verontwaardigd over want: “wetenschappers zijn verantwoordelijk om open over hun onderzoek te praten – zolang als het betaald wordt met belastinggeld, en om daarover te communiceren met de belastingbetaler en voor hun welzijn (…) Maar dit onderwerp van elektromagnetische biologische effecten, de mogelijkheden daarvan en de moeilijkheden daarmee, is helaas niet openbaar.” Anderzijds maakt haar verhaal duidelijk wat er gebeurt als mensen dat wel proberen openbaar te maken. Ze vertelt namelijk dat ze in de jaren 1980 lezingen gaf over het effect van elektromagnetische straling op mensen, maar dat ze toen bedreigd werd: ze zouden haar werk en haar leven vernietigen, werd haar duidelijk gemaakt. Dat deed haar besluiten om er niet meer openlijk over te spreken.
Effecten van microgolven
Ook als haar vragen gesteld worden over de mogelijke risico’s van microgolven - dat wat we vooral kennen vanmagnetronovens, maar waar we ook mee te maken hebben bij mobiele telefoons – en de risico’s van hoogspanningsleidingen, blijkt dat ze zich niet open uit kan spreken. “De mobiele telefoon frequenties zijn niet goed (…) Maar als ik dat openlijk zou zeggen en toen ik in het verleden inderdaad zei dat dingen verkeerd waren (…) verloor ik contracten en raakte ik enorm in de problemen en kreeg ik bedreigende telefoontjes. Ik ben niet bereid om in het openbaar te treden…”
De vraag waar ze tenslotte als mens mee blijft zitten is wat we uiteindelijk dan met die inzichten kunnen doen. Enerzijds zegt ze, “Het vraagt om zeer gewetensvolle mensen.” Anderzijds zegt ze dat dit voor haar één van de redenen was om een deel van haar onderzoeksresultaten te patenteren…

Het elektrisch plasma universum
Dat alles roept ook vragen op bij veel ander wetenschappelijk onderzoek en wetenschappelijke waarheden of onwaarheden. Want hoe zit het bijvoorbeeld met het huidige onderzoek naar het elektrisch universum en/of het plasma universum? In ‘De Hele Olifant in Beeld’ noem ik – heel kort – dat de conventionele theorie over het ontstaan van het universum – de Big Bang of Oerknaltheorie – weliswaar een aantal zaken heeft opgehelderd, maar ook vele zaken onverklaard laat en dat er inmiddels verschillende nieuwe theorieën bestaan over het ontstaan van het universum. Een van deze theorieën is de theorie over het elektrisch universum, die ook bekend is als de theorie over het plasma universum.
Biofysica Mae-Wan Ho en het elektrisch universum
Mogelijk herinneren sommigen van jullie zich dat ik een aantal jaren geleden regelmatig in mijn nieuwsbrieven verwees naar het onderzoek van de Britse biofysica Mae-Wan Ho (1941 –2016) omdat ik zeer blij verrast was hoe veel waarover zij in haar wetenschappelijke artikelen schreef overeen leek te komen met aspecten van de universele wetten. Via haar las ik ook voor het eerst over het idee van het elektrisch plasma universum in een serie artikelen die ze in augustus, september en oktober 2015 – een half jaar voor haar vrij plotselinge dood - publiceerde:
Supermagnetic Field or Supermassive Black Hole (2015-08-05),
Electric Plasma Universe Arrives (2015-09-21),
Earth’s Magnetized Plasma Shield & Earth-Sun Connection (2015-09-23),
Many Things New around Our Electric Sun (2015–10-07),
Web or Cosmic Electricity Grid (2015-10-19),
How the Electric Plasma Universe Creates Galaxies and Stars (2015-10-21).
Hoewel ik niet alle wetenschappelijke details begreep, was het voor mij duidelijk dat dit idee over het universum heel veel meer in lijn was met de Wet van Trilling – alles is energie – en mogelijk ook met de Wet van Dynamische Balans, dan de Big Bang Theorie. Wat me bovendien opviel was dat diverse aspecten van deze visie op het universum helemaal geen recente inzichten waren.
Irving Langmuir
Een van de grondleggers van de Plasma Kosmologie was de Amerikaanse elektrisch ingenieur Irving Langmuir (1881-1957), winnaar van de Nobel Prijs in Scheikunde in 1932. Hij bedacht de term ‘plasma’ en had die term – mogelijk geleend uit de biomedische wetenschap –  gekozen voor bepaalde geïoniseerde gaswolken, om daarmee het dynamische, collectieve gedrag van deze gassen – die zich gedragen alsof het leeft - te karakteriseren. Dit soort geïoniseerde gaswolken vertoont in de nabijheid van elektrische stormen en magnetische velden een zelforganiserend gedrag. En dat is waarom ik er in geïnteresseerd ben, want alles wat werkt op basis van de universele wetten, vertoont ook een ‘zelforganiserend gedrag’.
Kristian Birkeland
Een andere grondleggers van de Plasma Kosmologie was de Noorse onderzoeker Kristian Birkeland (1867-1917), die 7 keer genomineerd werd voor de Nobel-Prijs. Hij kwam aan het begin van de 20ste eeuw tot de conclusie dat de stroom van elektronen van de zon de bron was van het Noorderlicht (Aurora). Bovendien had hij diepinzicht in de elektrische aard van het universum en hij ging ervan uit dat de hele ruimte gevuld is met elektronen en ionen in allerlei soorten. Hij ontdekte de later naar hem genoemde Birkelandstromen: de gedraaide helixvormige banen waarlangs de elektrische stromen van ionen en elektronen in de ruimte lopen als ze zich in plasma bevinden. Zijn inzichten waren niet zo zeer gebaseerd op abstracte theorieën, maar op proeven op schaal die hij in een laboratorium uitvoerde.
Hannes Alfvén
En dan is er de Noorse plasmafysicus en Nobel-prijs winnaar (in 1970) Hannes Alfvén (1908-1995), die ook in de eerste plaats uitging van observaties en pas in de tweede plaats van een theorie. Hij werkte deze inzichten verder uit in zijn elektrische veld theorie, opnieuw gebaseerd op proeven op schaal een laboratorium. Mae-Wan Ho schrijft dat het Elektrische Plasma Universum ‘levend’ is in tegenstelling tot een statisch Big Bang universum dat vol is met dood ‘dark matter’ en ‘dark energy’. Bovendien zijn de inzichten van Hannes Alfvén in een kosmisch elektriciteitsnet inmiddels volop bevestigd door gedetailleerde astronomische observaties. “In tegenstelling tot gewone elektriciteitsnetwerken, construeert het kosmische netwerk van elektrische plasma-transmissie-lijnen niet alleen zichzelf, maar creëert bij dat proces bovendien melkwegstelsels en sterren uit sterrenstof, “ schrijft Mae-Wan Ho (Web or Cosmic Electricity Grid.
De strijd tussen het idee van het Elektrische Universum en de Big Bang Theorie
Wanneer de westerse wetenschap, althans de openbare versie daarvan, werkelijk op zoek zou zijn naar de waarheid over hoe het universum en alles daarbinnen werkt, dan is het zelfs voor absolute leken niet moeilijk om een idee te krijgen over welke theorie mogelijk het waarachtigst is:
= Enerzijds is er de Big Bang theorie die weliswaar voor ‘waar’ geaccepteerd wordt, maar die in feite slechts een theorie is. Het is een theorie die vooral gebaseerd is op geavanceerde wiskunde en abstracte ideeën, die niet met behulp van experimenten op waarheid getest kunnen worden. Bovendien is de Big Bang Theorie gebaseerd op de abstracte aanname over de aanwezigheid van een zwart gat in het centrum van het melkwegstelsel, waarvan niet vastgesteld kan worden of dat een correcte aanname is. Dat betekent dat zeggen dat de Big Bang Theorie waar is, gebaseerd is op geloven dat het waar is. 
= Anderzijds is er de Elektrische Universum Theorie, die gebaseerd is op experimenteel onderzoek in het
laboratorium. Wat in het laboratorium is waargenomen bij plasma experimenten blijkt schaalbaar te zijn, dwz. in lijn met de Wet van Overeenstemming blijkt het te gelden zowel voor hele kleine zaken als voor hele grote zaken. Bovendien vereist deze theorie niet het bedenken van onzichtbare ‘dark matter’ of ‘zwarte gaten’ noch andere zaken die nodig zijn om de wiskunde ‘waar’ te laten lijken. In plaats daarvan is het mogelijk om teverklaren wat werkelijk geobserveerd is op basis van bekende fysica en zelfs is het mogelijk om voorspellingen te maken over wat er ontdekt zal worden, zoals bijvoorbeeld Australische fysicus Wallace Thornhill, een belangrijke voorstander van de Elektrische Universum Theorie, inmiddels heeft laten zien. (Voor wie hier in geïnteresseerd is, zie bv. de populaire documentaire "Thunderbolts of the Gods," die gemaakt is om het idee van het Elektrische Plasma Universum in de wereld te introduceren).
Wat is hier aan de hand?
Wat is hier aan de hand? Charles Eisenstein, vooral bekend als auteur van het boek ‘Sacred Economics, Money, Gift & Society in the age of transition’ (2011) schreef een paar jaar geleden in een blog met de titel ‘The Need for Venture Science’ ook met verbazing over hoe de Elektrische Universum Theorie officieel ‘gedebunked’ zou zijn – dat wil zeggen afgeschreven als onjuist of onwaar. Hij analyseert de zaak verder en neemt waar dat dit niet een uniek geval is, maar hoe er in feite “vergelijkbare situaties bestaan in alle wetenschappelijke disciplines, in geneeskunde, onderwijs, economie en in werkelijk ieder instituut dat kennis voortbrengt en legitimeert.” Een van de dingen die hij vaststelt is hoe tactieken als angst zaaien en negatieve benamingen (zoals de term ‘pseudo-wetenschap’) gebruikt worden om psychologische druk uit te oefenen op iedereen die liever niet gezien wil worden als een dwaas. Wat hier gaande is volgens Charles Eisenstein is het opleggen van een bepaald groepsdenken en het ontmoedigen van afwijkende standpunten en om zo leken in een positie te brengen om vertrouwen te hebben in de wetenschappers als autoriteiten. Maar zo vraagt hij zich af: Kunnen we de wetenschappelijke consensus wel vertrouwen?
Met een kluitje in het riet gestuurd?
Behalve die vraag, zou ik nog een andere vraag willen stellen, namelijk: Worden we daar waar het bijvoorbeeld de Elektrische Universum Theorie betreft, niet net als bij onderzoek naar het effect van elektromagnetische velden op mensen met een kluitje in het riet gestuurd? En zo ja, waarom? Wat zouden we hier niet mogen weten over het universum? Elizabeth Rausscher vertelt in de interviews dat zij bij het Lawrence Livermore National Laboratory, een instelling voor militair wetenschappelijk onderzoek onder ander aan plasmafysica werkte. Dat zou wijzen in de richting dat onderzoek naar plasma inclusief mogelijk onderzoek naar het plasma universum inmiddels een onderdeel is van geheim militair wetenschappelijk onderzoek. Dat zou betekenen dat er zeker wel veel onderzoek naar wordt gedaan, maar dat deze inzichten niet openbaar zijn voor het publiek en dat daarom ook het bestaan van een elektrisch plasma universum wordt ontkend door de gevestigde orde. Als dat zo is, roept dat natuurlijk ook de vraag op, wat er mogelijk nog meer voor militair wetenschappelijk onderzoek gedaan wordt, waarvan wij niet geacht worden op de hoogte te zijn en/of daarover heel andere informatie voorgeschoteld krijgen. En dat was precies waar ik vervolgens op stuitte toen ik een ongemakkelijk gevoel begon te krijgen bij onze hele lange droge zomer…

Deze hete, droge zomer…
De hete, droge zomer van 2018 lijkt in eerste instantie mogelijk het bewijs voor de juistheid van het verhaal over wereldwijde opwarming c/q klimaatverandering als gevolg van toename van CO2 in de atmosfeer, maar in tweede instantie blijkt dat maar helemaal de vraag…
Klimaatengineering?
Want wat is geoengineering eigenlijk? De Engelse term ‘engineering’ verwijst naar alles dat niet natuurlijk is, maar in plaats daarvan kunstmatig, als een surrogaat, door mensen gemaakt. Zou het kunnen dat er aan klimaatengineering en/of weersengineering wordt gedaan? Dat ben ik deze hete, droge zomer eens nader gaan onderzoeken en hier volgt een kort verslagje daarvan.
Dane Wigington van de website geoengineeringwatch.org  plaatste daar in 2015 een artikel op met de titel ‘Government Implements Illegal “Gag Order” On National Weather Service And NOAA Employees’ . Dat was voor mij de eerste keer dat ik iets hoorde over een mogelijk bestaande geheimhoudingsplicht – een ‘gag order’ - voor medewerkers van The National Weather Service. “Enige tijd geleden, “schrijft hij, “sprak ik met een wetenschapper van de NOAA [The National Oceanic and Atmospheric Administration, een agentschap van de federale overheid die zich bezighoudt met meteorologie en oceanografie –  dus een soort KNMI], die zei: ‘We weten allemaal dat het plaatsvindt (klimaatengineering) maar we zijn bang om er over te spreken, [want] we hebben geen grondwettelijke bescherming.’”
Weermodificatie als wapen
De Canadese Emeritus professor in Economie van de Universiteit van Ottawa, Michel Chossudovsky, die zich zeer krachtig uitspreekt tegen weermodificatie, heeft een uitvoerig en helder artikel geschreven in 2004. In het artikel met een nieuwe inleiding van 18 mei 2015 (‘The Ultimate Weapon of Mass Destruction: “Owning the Weather” for Military Use’ – helaas werkt de link niet, maar door de titel in te typen, is het artikel wel te vinden) legt hij uit, dat technieken om het weer te veranderen beschouwd worden als een nieuwe categorie van elektromagnetische wapens. Er bestaat een officiële naam voor het militair gebruiken van het weer in de context van wereldwijde oorlogsvoering: Environmental modification techniques (ENMOD). “… het weer van de wereld kan nu worden gewijzigd als onderdeel van een nieuwe generatie verontwikkelde elektromagnetische wapens.” Hij noemt zowel de USA als Rusland als landen die daartoe nu de mogelijkheden hebben.
HAARP
Hij schrijft dat de technologie aanvankelijk werd ontwikkeld in de jaren 1990 als onderdeel van de High-frequency Active Auroral Research Program (HAARP) - een zeer geheime installatie die in de jaren 1990 in Alaska werd gebouwd – als behorend bij het Strategic Defense Initiative  (SDI), ook bekend als “Star Wars”. Ik had al jarenlang het boek ‘Angels don’t play this HAARP’ (1995), geschreven door Jeane Manning en Nick Begich, in mijn boekenkast staan, dus dat heb ik er vervolgens ook bij gepakt. Dit boek beschrijft de speurtocht van beide auteurs om informatie te achterhalen over deze installatie. Het is een vrij technisch verhaal, maar het komt er op neer dat de HAARP-technologie wordt omschreven als een ionosferische opwarmer en dat een onderdeel van geheime militaire strategieën is om de hele ionosfeer van de aarde zodanig te ‘engineeren’ dat het optimaal gebruikt kan worden voor militaire doelen. Eén van de vele militaire toepassingen daarvan zou mogelijk de engineering van het weer – over de gehele aarde - kunnen zijn. 
Hoe wordt weermodificatie als wapen gebruikt?
Michel Chossudovsky is daar explicieter over. Hij schrijft: “Vanuit een militair standpunt is HAARP – dat officieel in 2014 gesloten is – een ‘weapon of mass destruction’, dat opereert vanuit de buiten atmosfeer en in staat is om landbouw- en ecologische systemen wereldwijd te destabiliseren. Officieel is het HAARP programma in Alaska gesloten. De technologie van weersmodificatie gehuld in geheimhouding is echter wijdverspreid.”  Hij citeert een document van de US Air Force dat het militair gebruik van weersmodificatie zo omschrijft: Weersmodificatie (…) “biedt de oorlogsvechter een breed scala van mogelijkheden om een tegenstander te verslaan of te onderdrukken”, mogelijkheden die zich, volgens dat rapport, uitstrekken tot het triggeren van overstromingen, orkanen, droogte en aardbevingen: “Weermodificatie zal een deel van binnenlandse en internationale veiligheid worden en kan unilateraal worden gedaan… Het zou aanvallende en verdedigende toepassingen kunnen hebben en zelfs worden gebruikt met het doel om af te schrikken. De mogelijkheid om regen, mist en stormen op aarde te laten ontstaan of om het weer in de ruimte te veranderen… en de productie van kunstmatig weer zijn allemaal onderdeel van een geïntegreerde set [militaire] technologieën.” (geciteerd uit ‘Air University of the US Air Force, AF 2025 Final Report’, http://www.au.af.mil/au/2025/ ) In andere woorden, via de manipulatie van het weer kunnen ‘in het land van de vijand’ door middel van schijnbare natuurrampen zowel hele ecosystemen als de landbouw vernietigd worden. Daardoor kan de gehele nationale economie ondermijnd worden en een land tot armoede gebracht worden, zonder dat er troepen of traditionele, fysieke wapens ingezet hoeven te worden…
Het klimaatverandering door CO2 of door klimaat-engineering?
Michel Chossudovsky wijst er ook op dat bij alle onderhandelingen over het klimaatakkoord in het kader van CO2 uitstoot dit hele aspect van militaire klimaatengineering buiten beschouwing is gelaten. “ … [tijdens] het UN Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) getekend op de 1992 Earth Summit in Rio, is debat over weersmodificatie voor militair gebruik een wetenschappelijk taboe geworden. Militaire analisten en wetenschappers zwijgen over het onderwerp. Meteorologen onderzoeken de zaak niet en milieuactivisten richten zich hoofdzakelijk op broeikasgasuitstoot volgens het Kyoto Protocol. De mogelijkheid van klimaat- of milieumanipulatie als onderdeel van een militaire en inlichtingendienstagenda wordt wel tactisch erkend, maar is geen deel van het wijdere debat over klimaatverandering onder de bescherming van de VN.”
Rosalie Bertell
Iemand anders die de aandacht heeft gevestigd op de vergaande invloed van de moderne versie van het leger op het delicate natuurlijke evenwicht van de ecosystemen op aarde is wetenschapster Rosalie Bertell (1929 – 2012). In haar boek ‘Planet Earth, The latest Weapon of War’ (2001) wijst ze er op dat vredesbewegingen zich vooral hebben gericht op het voorkomen van oorlog maar dat een situatie van oorlog in feite slechts één kant van de militaire munt is. Even destructief voor de gezondheid van onze planeet zijn militaire experimenten en het militaire onderzoek dat onze natuurlijke bronnen exploiteert en een de gebalanceerde ecologie verstoord. Daarnaast benadrukt ze, dat het geheime onderzoek naar steeds verder geavanceerde wapens waarbij de Aarde zelf als wapen gebruikt wordt, wordt gekarakteriseerd door eerst te experimenteren en pas later vragen te stellen. We zouden hier direct tegen in actie moeten komen, schrijft ze, maar een van de grootte barrières daarbij is de geheimhouding rond die militaire projecten.
Under an Ionized Sky
Voor wie werkelijk de details wil begrijpen van deze achterliggende technologie kan ik verwijzen naar een zeer recent boek van Elena Freeland, ‘Under an Ionized Sky, from Chemtrails to Space Fence lockdown’ (2018). Op de achterflap staat het volgende: “Het is moeilijk te geloven dat onze planeet vlak voor onze ogen tot een wapen is gemaakt, maar dat is precies was er is gebeurd. Eerst werden we verleid door het gemak van een draadloze wereld; toen veranderden weer experimenten in de atmosfeer, vermomd als ‘klimaatverandering’, de lucht die we inademen in een antenne. De geoengineering waar we gedurende twee decennia aan onderworpen zijn, is genormaliseerd nu een “Star Wars” Space Fence om ons heen en in ons opgetrokken wordt…” In het boek legt ze uit hoe vele verschillende aspecten van zeer geavanceerde technologie die de meesten van ons mogelijk nog steeds beschouwen als ‘slechts science fiction’ allemaal onderdeel zijn van die ‘geïntegreerde set [militaire] technologieën’.
Het militair-industrieel-inlichtingendienst-complex
Enerzijds stelt ze dat als gevolg van de manieren waarop deze uitermate verontwikkeld elektromagnetische technologie gebruikt kan worden om weersomstandigheden zoals orkanen, tornado’s, aardbevingen, overstromingen en droogte bewust te creëren, er op dit moment erg weinig natuurlijk weer meer is… Anderzijds wijst ze er op dat het een veel breder project is, waar ook de meest geavanceerde vormen van informatie verzamelen door inlichtingendiensten een integraal onderdeel van is. Het is te complex om hier uit te leggen, maar gebruikmakend van inzichten in het elektrisch plasma universum – ja, hier wel - wordt via het massaal uitstrooien van onder andere metaaldeeltjes via chemtrails (ander andere Al2O3) de elektrische geleiding van de ionosfeer vergroot. Ze legt uit hoe uiteindelijk de kunstmatig geïoniseerde atmosfeer gebruikt kan worden als een onderdeel van een wereldwijde surveillance machine. Daarom spreekt zij niet langer over het militair-industrieel-complex, maar over het militair-industrieel-inlichtingendienst-complex. Ook het verleiden tot het massaal gebruik van smartphones en het 5G plan blijken allemaal een integraal onderdeel hiervan te zijn…
Toch uit de geheim en taboe sfeer?
We leven in wonderlijke tijden, waarin we dankzij het onafhankelijk onderzoekswerk van vele individuen ontdekken dat er veel voor ons geheim gehouden wordt. Tegelijkertijd komt daar steeds meer van in de openbaarheid. In een artikel van vorige week op de Collective Evolution website, The Congressional Hearing On Weather Manipulation – Another ‘Conspiracy Theory’ Turned Into Fact , 17 augustus  2018, wordt geschreven dat een openbaar debat over geoengineering en oorlogsvoering met behulp van weermodificatie in de USA nu dan eindelijk lijkt te zijn begonnen. Terwijl het systeem inmiddels in het geheim volledig lijkt te zijn ingesteld, wordt nu het gesprek opgestart over mogelijke risico’s en over de vraag of er geen protocollen voor het gebruik ervan zouden moeten worden opgesteld… Dat lijkt enerzijds mosterd na de maaltijd, maar anderzijds betekent het, zoals de titel van het artikel stelt, dat geoengineering niet langer afgedaan kan worden als een ‘conspiracy theory’, maar dat het bestaan ervan nu openlijk wordt toegeven.

Wat kunnen we hier mee?
Inzicht in de waarheid en de werkelijkheid is belangrijk voordat we iets willen gaan veranderen. We kunnen onder andere de huidige situatie in ons voordeel gebruiken om op basis van liefde ons onderscheidingsvermogen te trainen.
Een oorlog rondom de waarheid
Hopelijk maakt wat ik hierboven schrijf duidelijk dat het van belang is, voordat we op iets reageren of iets geloven, te erkennen dat er op een bepaald niveau een informatieoorlog plaats vindt die veel weg heeft van George Orwell’s 1984. De allereerste stap om een probleem op te kunnen lossen is om dat probleem te erkennen. Dat betekent – of we dat nu leuk vinden of niet - begrijpen dat lange tijd en op vele niveaus de waarheid gemanipuleerd is. Het betekent ook erkennen dat mogelijk niets is wat het lijkt en dat er veel geheim gehouden wordt en dus dat het belangrijk is dat we ons bekwamen om te midden van dat alles de waarheid te kunnen onderscheiden. Dus wat belangrijk is op dit moment is ons persoonlijke onderscheidingsvermogen te ontwikkelen om op basis daarvan onze eigen conclusies te kunnen trekken. Dat kan er toe leiden dat de werkelijkheid waarvan we dachten dat die echt was, uit elkaar valt of dat we helaas moeten vaststellen, dat iets wat ooit met hoge idealen begon, ongemerkt gekaapt is en nu heimelijk gebruikt wordt voor andere doeleinden. Maar het goede bericht is dat steeds meer mensen wereldwijd zich dit beginnen te realiseren en zich op het zelfde pad hebben begeven met het uiteindelijke doel dat alle geheimen openbaar worden.
Liefde, kennis en zelfbeschikking
Inzicht in de waarheid en de werkelijkheid is bovenal belangrijk om te begrijpen wie we als mens in essentie zijn, en dat we kunnen beschikken over onze eigen innerlijke autoriteit. Dat kan ons helpen om ons niet te laten leiden door angst, onwetendheid, verwarring en te vallen voor de overal aanwezige verleiding voor instant(ego)bevrediging waadoor onze aandacht afgeleid blijft en we ons bezig blijven houden met onbelangrijke dingen en (onbewust) ons laten overtuigen dat dat alles is wat het leven ons te bieden heeft. In plaats daarvan kunnen we besluiten om ons eigen persoonlijke onderscheidingsvermogen te cultiveren en ons te laten leiden door liefde, kennis en zelfbeschikking zodat we bewust kunnen kiezen om onze aandacht aan dat te besteden wat we zelf belangrijk vinden en wat in lijn is met ons zielendoel, dus met dat wat we werkelijk op dit moment hier op aarde willen doen en hoe we, door in onze kracht te gaan staan bij kunnen dragen aan het welzijn van alle mensen en de Natuur wereldwijd, niet alleen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn en dus ook voor de komende zeven generaties.
Liefde en het hart
Het hele proces begint in onszelf bij ons hart, want wanneer we kunnen leven vanuit ons hart, zijn we in staat om ons betrokken te voelen bij de wereld om ons heen en dat is onze motivatie voor al het andere dat nodig is.
Zelf nadenken en vragen stellen
Vervolgens vraagt het om ons te bekwamen in het voor onszelf leren denken – iets wat de meesten van ons niet op school hebben geleerd. In plaats dat we zonder meer geloven wat ons wordt verteld – of het nu om politieke, filosofische, wetenschappelijke, religieuze, spirituele of andere ideologieën als ‘waarheid’ of als de ‘werkelijke kennis’ gaat - het vermogen om zelf te kunnen nadenken is een essentieel onderdeel van het proces van transformatie van bewustzijn. Dit vermogen om zelf na te denken kunnen we gebruiken om te zoeken naar werkelijke onderbouwing van beweerde zaken en om onderscheid te maken tussen feiten en meningen, werkelijkheid en aannames, waarheid en propaganda waardoor dat wat slechts gebaseerd is op meningen, aannames en propaganda ontmanteld kan worden. Soms helpt het om de vraag te stellen: Wie heeft belang bij welke ‘waarheden’ en waarom? Of als er iets een ‘conspiracy theory’ wordt genoemd, zou je de vraag kunnen stellen of dat mogelijk een projectie is en dus of dat mogelijk gebruikt wordt om de werkelijke waarheid te verhullen in de hoop dat je in plaats daarvan je laat misleiden om een onwaarheid voor waar aan te nemen.
Ons eigen onderzoek doen en/of onszelf opnieuw informeren
Als veel van wat ons verteld is onwaar blijkt te zijn of zelfs misleidingen of leugens, worden we uitgedaagd om onszelf opnieuw te informeren over wat de waarheid dan wel is en om iedere ideologie en iedere ‘waarheid’ zelf grondig te onderzoeken, omdat dat de enige manier is om de waarde daarvan werkelijk te kunnen beoordelen. Dit vraagt om contact te maken met een diep innerlijk verlangen om de werkelijke antwoorden te vinden. Dit is waar ik op dit moment heel wat van mijn tijd aan besteedt en waardoor steeds weer opnieuw de schellen van mijn ogen vallen. Wanneer informatie via onafhankelijke onderzoekers, klokkenluiders, informatie lekken en persoonlijke getuigenissen naar buiten komt, kunnen we ons eigen onderzoek instellen om vast te stellen of dat mogelijk informatie is die lange tijd geheim gehouden en/of onderdrukt is geweest. Voor sommige vormen van waarheid is het nodig om feiten te vinden, voor andere vormen van waarheid is het nodig om verschillende perspectieven te vinden. Voor sommige vormen van waarheid is het nodig om vragen te stellen die de conventionele cultuur niet stelt en niet beantwoordt of onderdrukt of geheimhoudt. Wat wordt wel gezegd en wat wordt verzwegen, wat wordt vooral benadrukt (en waarom) en wat wordt belachelijk gemaakt (en waarom)?
Vertrouwen in onszelf en in ons eigen onderscheidingsvermogen
Voor andere vormen van waarheid is het nodig om allereerst vertrouwen in onze eigen persoonlijke ervaringen te hebben, want voor deze waarheden is het voldoende om onze eigen ervaringen serieus te nemen, omdat onze eigen ervaringen ons kennis en inzicht uit de eerste hand bieden. Voor nog andere waarheden is het nodig om een diep vertrouwen in ons eigen innerlijk weten te ontwikkelen. Dus dat vraagt ook om onze intuïtie te ontwikkelen en mogelijk dieper contact met wie we in essentie zijn. Vrijwel altijd betekent dit ook zelfonderzoek om inzicht te krijgen in de waarheden en ideologieën waarmee we opgegroeid zijn en die mogelijk niet waar zijn. Dus dit is een onderzoek om voor onszelf helder te krijgen waar we in feite onze mening op baseren, met welke culturele overtuigingen we zijn opgevoed en welke waarheden we op school hebben geleerd. Waren dat werkelijk waarheden, of bij nader inzien toch niet? En hoe zouden we dat kunnen vaststellen? Mogelijk komen we zo tot de conclusie dat de wereld er mogelijk heel anders uitziet dan we dachten of dat ons verteld is.
Essentieel voor het creëren van Samenlevingen in Balans
En natuurlijk is dit geen onnodige tijdsbesteding, want het helpt ons om een innerlijke coherentie te creëren, zodat we onafhankelijke, autonome zelfbewuste, integere individuen worden en ons handelen in overeenstemming zal zijn met die innerlijke coherentie. De enige manier waarop een samenleving zich werkelijk kan organiseren op basis van gelijkwaardigheid is wanneer de individuen van die samenleving de kwaliteiten van autonome, soevereine, integere individuen belichamen. Dat wil zeggen dat ze beschikken over een innerlijke leiding, waardoor een externe vorm van leiding of controle overbodig wordt. Dit is wat ik in mijn boek ‘Samenlevingen in Balans’ beschrijf als de staat van bewustzijn ‘bij de rivier’, waarin we in vrijwel alle opzichten optimaal kunnen functioneren.

De agenda voor 2018
En dan is hieronder de agenda met op dit moment één openbaar toegankelijke presentatie over mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’. Zie voor de nadere details de agenda hieronder. Mogelijk zijn er binnenkort meer uitnodigingen zijn. Bekijk daarom altijd voor de meest actuele agenda mijn website

Woensdag 5 september 2018, in Werkhoven
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' als onderdeel van de leergang intuïtief leiderschap. (dit is een besloten bijeenkomst)

Dinsdag 18 september 2018, in Amsterdam
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' op uitnodiging van Pia Ritman van het Lectorium in Amsterdam, onderdeel van Stichting Rozenkruis

Programma:	Welkom 19.00 uur 19.30-21.00 uur presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' 21.00-21.15 uur pauze 21.15-22.00 uur gelegenheid voor het stellen van vragen
Plaats:	Huis met de hoofden (ambassade van de vrije geest) Keizersgracht 123, 1016 CJ Amsterdam
Kosten:	vrijwillige bijdrage, richtprijs € 10,-
Aanmelden:	niet nodig
Meer informatie:	meer info op deze website

Vrijdag 26 oktober 2018, in Hasselt, België
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' als onderdeel van een project van leerlingen van een middelbare school over ‘Mijn Waarheid’ (dit is een besloten bijeenkomst)

Donderdag 13 december 2018, in Breukelen
Presentatie 'De Hele Olifant in Beeld' als onderdeel van het programma ‘Creëren met Toekomst’ voor veranderaars uit de Veiligheidsregio’s (dit is een besloten bijeenkomst)

 

 

Tot zover het nieuws rond ‘De Hele Olifant in Beeld’, ‘Samenlevingen in Balans’ en mijn verdere werk.

Lieve groetjes,

Marja de Vries